a rare homo experience

କେମିତି ଅଛନ୍ତି ସମସ୍ତେ? ଆଜି ମୁଁ ପୁଣି ଥରେ ନେଇ ଆସିଛି ଗୋଟିଏ ହୋମୋ କାହାଣୀ୤ ଆଶା କରୁଛି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିବ୤ ତା ହେଲେ ଚାଲନ୍ତୁ ପଢିବା ମୋ କାହାଣୀ ଆଉ ହାତକୁ ପେଣ୍ଟ୍ ଭିତରେ ପୁରେଇ ଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ମନ୍ଥି ମନ୍ଥି ମଜା ନେବା୤

ସେଦିନ ଶୁକ୍ରବାର ଥିଲା୤ ଶନିବାର ଓ ରବିବାର ଛୁଟି ଥିଲା୤ ମୁଁ ଅଫିସରୁ ବାହାରି ମେସକୁ ଯାଉଥିଲି୤ ସାଙ୍ଗମାନେ ସବୁ ମିଶି ପୁରୀ ଯିବା ପ୍ଲାନ୍ କଲେ୤ ମୋତେ ଇଚ୍ଛା ନଥିଲା୤ ମାସରେ କେତେ ଥର ଆଉ ପୁରୀ ଯିବ? ଛୁଟି ମିଳିଲେ ପୁରୀ୤ ମୁଁ ବୋର୍ ହେଇ ସାରିଥିଲି୤ ଅଫିସରୁ ଫେରି ସମସ୍ତେ ବ୍ୟାଗ୍ ପ୍ୟାକ୍ କଲେ ଆଉ ଅଟୋ ଡାକି ଷ୍ଟେସନ୍ ଚାଲିଲେ୤ ମେସରେ ମୁଁ ପୁରା ଏକା୤ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ପାଗ ଥଣ୍ଡା ଥଣ୍ଡା ଲାଗୁଥିଲା, ବସି ଫେସବୁକ୍ ଘାଣ୍ଟୁଥିଲି୤ ସାଙ୍ଗମାନେ ଚାଲି ଯାଇଥିଲେ, ମୁଁ ଏକା ଏକା ରୁମରେ ବସି କାହିଁକି ବୋର୍ ହେବି ବୋଲି ବୁଲି ବାହାରିଲି୤ ଆମ ବସା ଛକରେ ଅଟୋ ପାଇଁ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି, ସେଇଠି ଜଣେ ବୟସ୍କ ବ୍ୟକ୍ତି ବି ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ୤ ବୟସ ଏଇ ପାଖା ପାଖି ପଚାଶ କିମ୍ବା ଷାଠିଏ ହେବ୤ ବୋଧହୁଏ ଆମ ଏଇ ଏରିଆରେ ରହନ୍ତି କି କଣ?

ଅନେକ ସମୟ ହେଇଗଲା, ଅଟୋ ମିଳିଲା ନାହିଁ୤ ସେ ପଚାରିଲେ, କୁଆଡ଼େ ଯିବ? ମୁଁ କହିଲି, ବଜାର ଆଡ଼େ ଯାଇ ବୁଲି ଆସିବି୤ ସେ କହିଲେ, ଖାଳି ବୁଲିବାକୁ ଯିବ? ସେଇଠୁ କଥାବାର୍ତ୍ତା ଆରମ୍ଭ ହେଲା୤ ଅଳ୍ପ ସମୟ ଭିତରେ ସେ ଭାରି ମଜା ମଜା କଥା କହିଲେ ଆଉ ଆମେ ସେଇଠି ବସଷ୍ଟପରେ ବସି ଗପିବାକୁ ଲାଗିଗଲୁ୤ ପଚାରିଲି, ଆପଣ କୁଆଡ଼େ ଯାଉଛନ୍ତି? ତାପରେ ସେ କଥା ବଦଳାଇ କହିଲେ, ଯଦି ତମ ବସାରେ ଆଜି କେହି ନାହାନ୍ତି, ତମ ଗାର୍ଲ୍ ଫ୍ରେଣ୍ଡକୁ ଡାକି ଦେଉନ୤ ଭଲ ଟାଇମ୍ ପାସ୍ ହେବ୤ କହିଲି, ମଉସା ଚାକିରୀରେ ଏତେ ବ୍ୟସ୍ତ ଯେ ଜିଏଫ୍ କରିନି୤ ସେ କହିଲେ, ତମ ଫିଗର୍ ଭଲ ଅଛି୤ ଯିଏ ହେଲେ ବି ପଟିଯିବ୤ ଓଃ ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମସ୍ତ ଲାଗୁଥିଲା୤ ହେଲେ କହିଲି, ନା ମୋତେ ଇଣ୍ଟେରେଷ୍ଟ୍ ନାହିଁ୤ ସେ କହିଲା ଆଊ କଣ୍ ହୋମୋ କରିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରିଛ କି? ମୁଁ କିଛି କହିଲି ନି୤ ସେ ବି ଚୁପ୍ ହୋଇଗଲେ୤ ତାପରେ କହିଲେ, ତମ ବସା ଏଇ ପାଖରେ? ମୁଁ କହିଲି, ହଁ, ସେଇ ଗଳି ସେ ପାହରେ୤ ସେ କହିଲେ, ଏଇଠି ବସଷ୍ଟପରେ ବସି ମସା ମାନଙ୍କ ଆହାର ହେବା ଅପେକ୍ଷା ଚାଲ ତମ ବସାକୁ ଯିବା, ସେଇଠି ବସି ଗପିବା୤

ସେମିତିରେ ବି ଅଧିକ ଅନ୍ଧାର ହେଲାଣି୤ ଏବେ ବଜାର ଗଲେ ଆଊ ଫେରିବି କେବେ? ତେଣୂ ଭାବିଲି, ଚାଲ ବସାକୁ ଯିବା୤ କଥା ହୋଇ ହୋଇ ଆମେ ବସାଉ ଆସିବା ପରେ ସେ ଭିତର ବୁଲି ଦେଖିଲେ ଆଉ କହିଲେ, ଭଲ ସୁଯୌଗ ଅଛି୤ କିଏ ବି ନାହାନ୍ତି, ତମେ ଯଦି ପାରୁନ, ମୁଁ ଗୋଟେ ମାଲ୍ ଅଛି ଡାକିବି କି? ସେ ଭଲ ଖେଳ କରିବ? ମାଲ୍... ମୁଁ ବୁଝି ପାରିଲିନି୤ ସେ କହିଲେ, କଣ କିଛି ବୁଝୁନ? ଟୋକା ଲୋକ, ମାଲ୍ କଣ ବୁଝୁନ? ମୁଁ କହିଲି, ମୋତେ ଇଣ୍ଟେରେଷ୍ଟ୍ ନାହିଁ୤ ସେ କହିଲେ, ତାହେଲେ ସତ କୁହ, ହୋମୋ କି ତମେ? ମୁଁ କଣ କହିବି ବୁଝି ପାରୁନଥିଲି୤ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ସେ ହସିସେଇ କହିଲେ, ଓଃ ଟୋକା ବୟସରେ ମୁଁ ବି କେତେ ଥର ହୋମୋ କରିଛି୤ ଏଇ ବୟସରେ କରିବନି ତ ଆଉ କେବେ କରିବ? ବାହା ହେଲା ପରେ କଣ ଆଉ ସୁଯୋଗ ପାଇବ? ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ କେମିତି କେମିତି ଲାଗିଲା୤ ମୋ ପେଣ୍ଟ୍ ଭିତରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶକ୍ତ ହୋଇ ଆସୁଥିଲା୤ ହଠାତ୍ ସେ ମୋ ପେଣ୍ଟ୍ ଉପରେ ହାତ ପକେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ପକେଇଲେ ଆଊ କହିଲେ, ଏଇ ଦେଖ୍ କଥା ଶୁଣି ଦେଇ କେମିତି ଟାଣ ହୋଇଗଲାଣି୤ ମୁଁ ତାଣ୍କ ହାତକୁ ଛାଟି ଦେଇ ଅଲଗା ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି, ହେଲେ ସେ ମୋ ପେଣ୍ଟ ଉପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ପକେଇ ଥିଲେ ଆଉ କହୁଥିଲେ, ମସ୍ତ ଜିନିଷ ରଖିଛ୤ ମୋତେ ଟିକେ ଦେଖାଅ୤

ବୟସ୍କ ଲୋକ ଜଣକ, ଥଟା ମଜା କଥା କହୁଛନ୍ତି ବୋଲି ବସାକୁ ଧରି ଆସିଲି, ଇୟେ କଣ ଏତେ ଆଡଭାନସ ହେଲେଣି? ମୁଁ କହିଲି, ଏମିତି କଣ ଚିପି ଧରୁଛନ୍ତି? ସେ କହିଲେ, ଭଲ ଲାଗୁଛି୤ ଆମେ ଯେତେବେଳେ ଟୋକା ଥିଲୁ ସାଙ୍ଗମାନେ ପରସ୍ପରକୁ ଏମିତି ଧରି ମଜା କରୁଥିଲୁ୤ ତାନ କଥା ଶୁଣି ମୋ ମୁଣ୍ଡ କାମ କରୁନଥିଲା୤ ସେ କହିଲେ, ତମେ ପେଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିଦିଅ, ଦେଖିବା କେମିତି ଜିନିଷ ରଖିଛ? ମୁଁ ପେଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଧରି ଭଲ କରି ଦେଖିବା ପରେ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ମୁଠି ମାରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ ଆଊ କହିଲେ, ତମେ ଆଖି ବୁଜି ବସି ପଡ଼ ଦେଖ କେମିତି ମଜା ଆସୁଛି୤

ମୁଁ ଖଟ ଉପରେ ଆଉଜି ଶୋଇଗଲି ଆଉ ସେ ମୋ ପାଖରେ ବସି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମନ୍ଥି ମନ୍ଥି ମୁଠି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ଓଃ, କି ମଜା ଲାଗୁଥିଲା୤ ମୁଁ ଆଖି ବୁଜି ଦେଇ ମଜା ନେବାକୁ ଲାଗିଲି, ହେଲେ ହଠାତ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଓଦା ଲାଗିଲା, ଆଖି ଖୋଲିଲା ବେଅକୁ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ୤ ଓଃ... ମୋ ପାଟିରୁ ବାହାରି ଗଲା୤ ସେ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ୤ 

କେତେ ସମୟ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଚାପିଲେ ଜାଣି ପାରିଲିନି୤ ହେଲେ ମୋତେ ଲାଗିଲା ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ଏବେ ବାହାରି ଆସିବ୤ ସେ ମୋତେ କହିଲେ, ଠିଆ ହୋଇ ଯାଅ୤ ଆଊ ମୋ ଆଗରେ ସେ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡି ରହି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଚୋଷିବାଉ ଲାଗିଲେ୤ ଆଊ ମୁଁ ଆହ୍ ଆହ୍ କହୁ କହୁ ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ପିଚ୍ ପିଚ୍ କରି ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ଛାଡ଼ିଦେଲି୤ ସେ ଖୁସିରେ ସେତକ ପିଇଦେଲେ୤  

ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିବା ପରେ ମୋତେ ଭାରି ହାଲ୍କା ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ମୁହଁ ଧୋଇଦେଇ ଆସି କହିଲେ, କେମିତି ଲାଗିଲା? ମୁଁ କିଛି କହିବା ଅବସ୍ଥାରେ ନଥିଲି୤ ସେମିତି ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ଠିଆ ହୋଇଥିଲି୤ ସେ ଓଦା ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସଫା କରିଦେଇ କହିଲେ, ମସ୍ତ ଜିନିଷ୍ ରଖିଚ୤ ତାପରେ କହିଲେ, ଗାଣ୍ଡି ମାରି ପାରିବ? ମୁଁ କେବେ କାହାର ଗାଣ୍ଡି ମାରିନଥିଲି୤ ହେଲେ ମନା କରିବି କେମିତି? ମୋ ମରଦ ପଣିଆ ଧିକ୍ ଲାଗିବନି୤ ତାଙ୍କୁ ଚାହିଁ କହିଲି, ନିଶ୍ଚୟ୤ ସେ ହସିଦେଇ ନିଜର ପୋଷାକ ଖୋଲିବାଉ ଲାଗିଗଲେ୤ ଆଉ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇଗଲା ପରେ ପୁଣିଥରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ହଲେଇ ହଲେଇ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ମୁଁ ଚୁପ୍ ଚାପ୍ ଠିଆ ହୋଇଥିଲି୤ ସେ ବାଣ୍ଡକୁ ଚାପି ଚାପି ପୁରା ଖାଡା କରିଦେଲେ୤ ତାପରେ ଖଟରେ ଶୋଇପଡ଼ି ମୋତେ ପାହକୁ ଡାଇଲେ୤ ମୋତେ ଧରି ସେ ଖଟରେ ଶୋଇ ମୋତେ ନିଜ ଦୁଧ ଦେଖେଇ କହିଲେ, ଖାଅ୤ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ୩୪ ସାଇଜର ହେବ ପରା୤ ମୁଁ ଦୁଧକୁ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲି ଆଉ ନିପଲକୁ ଚୋଷିବା ପରେ ସେ ଓଃ ବୋଉ ଲୋ... ବୋଲି କହି ଉଠିଲେ ଆଊ ମୋତେ ଭିଡ଼ି ଧରିଲେ୤ ତାଙ୍କର ନିପଲକୁ ଚୋଷିଲେ ସେ ପୁରା ଇତ୍ୟକ୍ତ ହୋଇ ଯାଉଥିଲେ୤ ମୁଁ ଦୁଇ ନିପଲକୁ ଏପାହ ସେପାହ କରି ଖାଇବାକୁ ଆଗିଲି୤ ମୋତେ ବି ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା୤ ତାପରେ ସେ ନିଜ ହାତରେ ଦୁଧକୁ ଧରି ମୋତେ ଖୋଇଦେଇ କହିଲେ, ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମାର୤ 

ତାପରେ ତାଙ୍କୁ ଖଟରେ ଆଣ୍ଠେଇ ଦେଲି ଆଉ ଶିଶିରେ ଥିବା ତେଲ ଆଣି ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ଲଗେଇ ଦେଇ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିରେ ପୁରେଇଲି୤ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ କରି ବାଣ୍ଡ ଗାଣ୍ଡିରେ ପଶିଗଲା୤ ଆପରେ ଧିରେ ଧିରେ ଗାଣ୍ଡି ମାରିଲି୤ ନଇଁପଡ଼ି ତାଙ୍କ ଉପରେ ରହି ଦୁଧକୁ ଚୁମୁଟି ଦେଇ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା ପରେ ସେ ଖାଲି ଓହ୍ ଆହ୍ କହି ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠୁଥିଲେ୤ ମାତ୍ର ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା ପରେ ତାଙ୍କ ବୀର୍ଯ୍ୟ୍ ଖସିଗଲା ଆଉ ସେ ଶିଥିଲ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ମୁଁ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରି ଗାଣ୍ଡି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିରେ ଛାଡ଼ିଦେଲି୤

ବୀର୍ଯ୍ୟ ଖସ୍ବିଆ ପରେ ମୋତେ ହାଲିଆ ଲାଗିଲା୤ ସେ ନିଜକୁ ସଫା କରିଦେଇ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ପକେଇଲେ୤ ଆଉ ମୁଁ ଆସୁଛି କହି କବାଟ ଖୋଲିଦେଇ ସେଇ ଅନ୍ଧାରରେ କୁଆଡ଼େ ଗାଅବ ହୋଇଗଲେ୤

ମୁଁ ସଫା ହୋଇ ବସା ବାହାରକୁ ଆସି ଦେଖୁଥିଲି, ସେ କୁଆଡ଼େ ଗଲେ୤ ଜାଣି ହେଲାନି୤ ପରଦିନ ସକାଳ ସକାଳୁ ବସା କବାଟ କିଏ ମାରୁଥିବା ଦେଖି କବାଟ ଖୋଲିବା ବେଳକୁ ସେ ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇହ୍ଥିଲେ୤ ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ ମୋତେ ଭିଡ଼ି ଧରି ମୋ ଗାଲରେ ଚୁମା ଦେଇ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ମୁଠେଇ ଧରିଲେ୤ ଆଉ କହିଲେ, ସକାଳୁ ଫ୍ରେସ୍ ଲାଗୁଥିବ, ଆସ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବ୤

ବାସ୍ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ତାଙ୍କର ଗାଣ୍ଡିର ଭଲ ମାଲିସ୍ ହେଇଗଲା୤ ସେଦିନ ସେ ଦିପହର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆଂଅ ବସାରେ ରହିଲେ ଆଉ ଦୁଇଥର ଗାଣ୍ଡି ମରେଇଲେ୤ ତାପରେ ରାତିରେ ବି ଥରେ ଗାଣ୍ଡି ମରେଇବା ପରେ କିନ୍ତୁ ତାପର ଦିନ ଆଉ ଦିଶିଲେନି୤ ମୁଁ ବି ଅଫିସ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଗଲି, ହେଲେ ତାଙ୍କୁ ଅନେକ ଖୋଜୁଥିଲି୤ ବୋଧହୁଏ ସୁଯୋଗ ମିଳିଲା ନାହିଁ୤ ଆଉ ସେ ବି ଦିଶିଲେ ନାହିଁ୤


Comments