My colleague stole my virginity

 ମୁଁ ଫାଇନାଲ୍ ୟିଅର୍ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇ କିଛି ଦିନ ହେଇଥିଲା, ଘରେ ମୋ ବାହାଘର କରିଦେଲେ୤ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଜଣେ ଲେକଚରର୍ ଥିଲେ୤ ତାଙ୍କ କଲେଜରେ ହିଁ ମୋ ଜବ୍ ଯୋଗାଡ୍ କରିଦେଲେ୤ ମୋତେ କିନ୍ତୁ ଭଲ ଲାଗୁନଥିଲା୤ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍ ଥିଲା ବେଳେ ମୋର ବେଶୀ କାଟତି ଥିଲା୤ ସବୁ ମୋତେ ଦେଖୁଥିଲେ, କମେଣ୍ଟ୍ ମାରୁଥିଲେ୤ ମୋ ପଛରେ ଅନେକ ପଡ଼ିଥିଲେ୤ ମୁଁ ଭାବିଥିଲି, ଅନ୍ତତଃ ଦୁଇ ତିନିବର୍ଷ ଚାକିରୀ କରି ଲାଇଫକୁ ଏଞ୍ଜୟ୍ କରିବି, ହେଲେ ଘରେ ଜିଦ୍ କରି ବାହା କରିଦେଲେ୤ 

କଲେଜରେ ସମସ୍ତେ ବେଶୀ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିଲେ୤ ଅନ୍ୟ ଷ୍ଟାଫ୍ ମାନେ ବି ମେଡମ୍ ମେଡମ୍ ବୋଲି ଡକୁଥିଲେ୤ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଜଣେ ପକ୍କା ସରଳ ମଣିଷ ଥିଲେ୤ ସବୁ କାମରେ ଆଗୁଆ୤ କଲେଜରେ ଯୋଉ ଦାୟିତ୍ବ ଦେଲେ ବି ସେ କରନ୍ତି୤ ଭାବନ୍ତିନି ଯେ ଏବେ ମୁଁ ବାହା ହେଲିଣି, ଘରେ ବି କିଛି ଦାଇତ୍ବ ଅଛି ବୋଲି୤ ସକାଳୁ ଉଠିଲେ ମୁଁ ରୋଷେଇ ସାରିଦେଇ ଟିଫିନ୍ ଧରିଦିଏ୤ ଦଶଟା ପୂର୍ବରୁ କଲେଜରେ ହାଜର୤ ତାପରେ ମୋ ସ୍ବାମୀ ନିଜ ଡିପାର୍ଟ୍ମେଣ୍ଟ୍ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ୤ ମୁଁ ଲେଡିସ୍ ଷ୍ଟାଫ୍ ରୁମରେ ବସି ଏଣୁତେଣୁ ଗପେ୤ କଲେଜରେ ଗୋଟିଏ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହେଲା, ସେଇଥିପାଇଁ ମୋତେ ଦାଇତ୍ବ ମିଳିଲା୤ ଆମ କଲେଜରେ ଜଣେ ଅଧ୍ୟାପକ ଅଛନ୍ତି, ସେ ଭାରି ଭଲ ଲୋକ୤ ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କୁ ଭାରି ମାନନ୍ତି୤ ସେ ସବୁବେଳେ ସକାଳେ ଅଫିସ ପାଖରେ ଦେଖା ଦିଅନ୍ତି, ପୂଣି ସନ୍ଧାରେ ଫେରିବା ବେଳେ୤ ବାକି ସମୟ ତାଙ୍କ କ୍ଲାସ୍ ଥିବ ନ ହେଲେ ରୁମରେ ବସିଥିବେ୤ ସେଇ ସାରଙ୍କ ଅଧୀନରେ କାମ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଲା୤ ସାର୍ ବାହା ହେଇଛନ୍ତି, ଦୁଇଟା ପିଲା ବି ଅଛି୤ ଭାରି ଭଦ୍ର ମଣିଷ୤

ପ୍ରିନ୍ସିପାଲ୍ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ବୋଲି ମୁଁ ତାଙ୍କ ପାକକୁ ଦୁଇ ତିନିଥର ଯାଇତିଲି, ସେ ମୋତେ କହିଲେ, ଆପଣ ବାରମ୍ବାର ଆସନ୍ତୁ ନାହିଁ୤ ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ ମୁଁ ଡକେଇବି୤ ଆପଣ ଯାଆନ୍ତୁ୤ ମୋ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ପାଇଁ ବୋଧହୁଏ ସେ ଏମିତି ମୋତେ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିଲେ କି କଣ୤ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ତାଙ୍କର ବ୍ୟବହାର ଭାରି ଭଲ ଲାଗିଲା୤ ସବୁ ପିଲାଙ୍କୁ ବାପଧନ କରି ସେ ପାଠ ପଢ଼ାନ୍ତି୤ ସେ କହିଲେ, ପିଲାମାନେ ହଲଚଲ ବି ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ୤

ସେଦିନ ଶୁକ୍ରବାର ଥିଲା, ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମୁଁ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ସହ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରୁଥିଲି୤ ଦାସ ସାର୍ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିନ୍ସିପାଲ୍ ଅଫିସରେ ଥିଲେ୤ ସେ ପ୍ରସ୍ଥାନ୍ ରେଜିଷ୍ଟେର୍ ସାଇନ୍ କରୁଥିବା ବେଳେ ପ୍ରିନ୍ସିପାଲ୍ ତାଙ୍କୁ କାମ କେତେଦୂର ଗଲା ବୋଲି ପ୍ରଶ୍ନ କରିବା ପରେ ସେ କହିଲେ, ସବୁ ଠିକ୍ଠାକ୍ ଚାଲିଛି୤ ପ୍ରିନ୍ସିପାଲ୍ ଜାଣନ୍ତି ମୁଁ କିଛି କରିନି୤ ହେଲେ ବି ଦାସ୍ ସାର୍ ସମସ୍ତେ ସହଯୋଗ କରୁଛନ୍ତି ବୋଲି କହିଲେ୤ ପ୍ରିନ୍ସିପାଲ୍ ହସିଦେଇ କହିଲେ ଆଉ ସୁପ୍ରିୟା ମେଡମ୍ କିଛି ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି ଣା ନାହିଁ? ମୁଁ ସତରେ କିଛି କରିନି୤ ସବୁବେଳେ ରୁମରେ ରହିଥିଲି୤ ଦାସ୍ ସାର୍ ହିଁ କହିତିଲେ ଆବଶ୍ୟକ ହେଲେ ଡାକିବେ୤ ଦାସ ସାର୍ କହିଲେ, ସେ ଭାରି ପ୍ରମ୍ପ୍ଟ୍ ସାର୍୤ ତାଙ୍କ ଦାୟିତ୍ବ ସେ ସାରି ଦେଇଛନ୍ତି୤ ସେଦିନ ଅଫିସ ବାହାରେ ଦାସ ସାର୍ ଯାଉଥିଲା ବେଳେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଦେଖୁଥିଲି ଆଉ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋ ସମ୍ମାନ ବଢ଼ିଗଲା୤ 

ଏହାପରେ ମୁଁ ନିଜେ ସାରଙ୍କ ରୁମକୁ ବାରମ୍ବାର ଯାଏ୤ ତାଙ୍କୁ ସାହାଯ୍ୟ କରେ୤ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରିଲି, ସେ ନିଜ କାମକୁ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଭାବରେ କରୁଛନ୍ତି ଯେ କାହାର ସାହାଯ୍ୟ ଦରକାର୍ ପଡୁନି୤ ତାଙ୍କ ରୁମର ଟେବୁଲ୍ ବି ଭାରି ସଫା ଅଛି୤ ସବୁ ବହିପତ୍ର ସାଇତା ହୋଇ ରହିଛି୤ ଲୋକଟା ଅତି ବେଶୀ ହେଲେ ଚାଳିଶି ଚାରି କି ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ହେବ୤ ଦେଖିବାଉ ଭାରି ହେଣ୍ଡସମ୍୤ କଲେଜରେ ସବୁ ଷ୍ଟାଫ୍ ବ୍ବାଇକ୍ ଚଳେଇବା ବେଳକୁ ସାର୍ କିନ୍ତୁ କାର୍ ଚଲାନ୍ତି୤ ମୋତେ କାହିଁକି କେଜାଣି ସାରଙ୍କ୍ ଆଡ଼କୁ ଆକର୍ଷଣ ବଢ଼ିଲା୤ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିବାକୁ ଲାଗିଲା୤

ସାର୍ ଙ୍କ ପାଇଁ ରୋଷେଇ କରି ନେଇଗଲି୤ ସେ ଖୁସିରେ ଖାଆନ୍ତି, ବେଶ ପ୍ରଶଂସା ବି କରନ୍ତି୤ ଦିନେ ମୋ ସ୍ବାମୀ କଲେଜ୍ କାମରେ କଟକ ଯାଇଥାନ୍ତି, ସେଇଦିନ ଅପରାହ୍ନରେ ଦାସ୍ ସାରଙ୍କ୍ ରୁମରେ ବସିଥିବା ବେଳେ କହିଲି, ସାର୍ ଆପଣ ଭାରି ହେଣ୍ଡ୍ସମ୍୤ ସେ ହସିଦେଇ କହିଲେ, ଥେଙ୍କ୍ ୟୁ୤ ତାପରେ କହିଲି, ସାର୍ ଆପଣଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋତେ ଇର୍ଷା ହେଉଛି୤ ମୋ ସ୍ବାମୀ ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ହୋଇ ପାରିଲେ ନି୤ ଦାସ୍ ସାର୍ ହସିଦେଇ କହିଲେ, ସେ ମୋ ବୟସକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ମୋ ଭଳି ହେଇଯିବେ୤ ମୁଁ କହିଲି, ନା, ମାନେ ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ହେଣ୍ଡସମ୍ ଆଉ ସ୍ମାର୍ଟ୍୤ ଦାସ ସାର୍ କିଛି କହିଲେନି୤ ସେଦିନ କାହିଁକି କେଜାଣି ମୋତେ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ଜୁଟିଲା ଆଉ ମୁଁ ମୋ ପିନ୍ଧିଥିବା ପୋଷାକକୁ ସାମନା ପାଟୁ ଟିକେ ତଳକୁ କରିଦେଇ ମୋ ଦୁଇ ଦୁଧର ଉପରଭାଗ ଜାଣିଶୁଣି ଦାସ୍ ସାରଙ୍କୁ ଦେଖେଇ ବସିଲି୤ ସେ ଥରେ ଦୁଇଥର ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲେ, କିନ୍ତୁ କିଛ୍ ନ ହେଲା ପରି ନିଜ କାମରେ ଲାଗିଗଲେ୤

ମୋତେ ଖରାପ ଲାଗିଲା୤ ଏତେ ଭଲ ଲୋକଟା ଆଗରେ ମୁଁ ତୁଛ ହୋଇଗଲି୤ ଏମିତି ଭାଉଥିଲା ବେଳେ ସେ କହିଲେ, ଆପଣ ପିଲାଛୁଆ ପାଇଁ ଯୋଜନା କରୁଛନ୍ତି କି? ମୁଁ କହିଲି, ଏବେ? ସାର୍ ଫ୍ରାଙ୍କଲି କହୁଛି ମୋତେ ଏବେ ଯମା ଇଛା ନାହିଁ୤ ଇୟେ ଖାଲି ଜିଦ୍ କରୁଛନ୍ତି୤ ମୁଁ ତ ଏତେ ଶୀହ୍ର ବାହା ହେବିନି ବୋଲି ଘରେ କହିଥିଲି, ହେଲେ ମୋ କଥା କେହି ଶୁଣିଲେ ନାହିଁ୤ ଦାସ୍ ସାର୍ କେବଳ ହୁଁ ବୋଲି କହିଲେ ଆଉ କହିଲେ ଆପଣ ସେମିତି ଦେଖା ବି ଯାଉନାହାନ୍ତି୤ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍ ଭଳି ଦୁଶିଛନ୍ତି୤ ମୋତେ ଭାରି ଭଲ ଲାଗିଲା୤ ସେ ମୋ ପ୍ରଶଂସା କରିଲେ୤ କହିଲେ ସୁମିତ୍ ସାର୍ ଆଜି କଟକ ଯାଇଛନ୍ତି ବୋଧହୁଏ୤ ଆପଣ ଏକା ରହିବେ କେମିତି? ମୁଁ କହିଲି, ସେ କହିଛନ୍ତି ରାତିରେ ଫେରି ଆସିବେ ବୋଲି, ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳେ ଏକା ରହିବାକୁ ପଡ଼ିବ୤

ଦାସ୍ ସାର୍ କହିଲେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଏଠି ଭଲ ଲାଉଛି ତ? ଆପଣଙ୍କ ସାହି ପଡ଼ିଶା ସବୁ ଭଲ ଅଛନ୍ତି ତ? ମୁଁ କହିଲି, କେଜାଣି ସାର୍୤ ଆମେ ତ ସକାଳୁ ବାହାରି ଆସୁଛୁ ଯେ ଫେରିବା ବେଳକୁ ସଞ୍ଜ୤ କାହା ସହ ଏତେ ମିଳାମିଶା ନାହିଁ୤ ଆମ ଘର ବି ସେମିତିରେ ଏକୁଟିଆ ଘଋଟିଏ୤ ସାଇଡ଼ରେ ଦୁଇପାଖରେ ଘର ନାହିଁ୤ ତେଣୁ ଏକା ରହିବାକୁ ମୋତେ ଭାରି ଡର୍ ଲାଗେ୤ ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହୁଁ ବୋଲି କହି ନିଜ କାମରେ ଲାଗିଥିଲେ୤ ସାହାସ କରି କହିଲି, ସାର୍ ଆଜି ଆପଣ ଆମ ଘରକୁ ଆସିବେ କି? ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଚା କିମ୍ବା କଫି ପିଇବେ୤ କିଛି ସମୟ ରହିଲେ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିବ୤ ଦାସ୍ ସାର କଣ ଚିନ୍ତା କରିଲେ କିଛି ଜନା ପଡିଲାନି୤ ସେ କିଛି କହୁନଥିଲେ୤ କଲେଜ ବନ୍ଦ ହେବା ସମୟ ପାଖାପାଖି ହୋଇ ଆସିଲାଣି୤ ଏଇ ସମୟରେ ଲେଡ଼ିସ୍ ଷ୍ଟାଫ୍ ରୁମରୁ ରିତା ମେଡମ୍ ଫୋନ୍ କରିଲେ୤ ତାଙ୍କ ସ୍କୁଟିରେ ଆସିଥିଲି, ସେ ମୋତେ ଘର ପାଖରେ ଛାଡ଼ିଦେବେ ବୋଲି କହିଲେ୤ ମୁଁ ଯିବି ବୋଲି କହିବା ପରେ ଦାସ୍ ସାର୍ କହିଲେ, ଘରକୁ କେମିତି ଯିବେ? ରିତା ମେଡମ୍ ଛାଡ଼ିଦେବେ ବୋଲି କହିବା ପରେ କହିଲେ, ଠିକ୍ ଅଛି ଯାଆନ୍ତୁ୤

ମନ ଆମ୍ବିଳା ହେଇଗଲା୤ ରୁମରୁ ବାହାରି ଆସିଲି୤ ଏମିତିକା ଲୋକ ମୁଁ କେବେ ଦେଖିନଥିଲି୤ କଲେଜରେ ପଢୁଥିବା ସମୟରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ଦେଖେଇଲେ, ଟୋକା ମାନେ ଛାତିରେ ହାତ ପୁରେଇ ଚିପାଚିପି ଆରମ୍ଭ କରି ଦେଉଥିଲେ, ଏଇଠି ମୁଁ ଖୋଲା ଖୋଲି ନିମନ୍ତ୍ର୍ଣ ଦେଉଛି ହେଲେ ବି ଲୋକଟା ଜମା କିଛି ପ୍ରତିକ୍ରିଆ ଏଖାଉ ନାହିଁ୤ କଲେଜରୁ ବାହାରି ଆସିବା ବେଳକୁ ଦାସ୍ ସାର୍ ଦେଖାହେଲେ୤ ରିତା ମେଡମ୍ ଗୁଡ୍ ନାଇଟ୍ ସାର୍ ବୋଲି କହିବା ପରେ ସେ କହିଲେ, ସୁପ୍ରିୟା ମେଡମଙ୍କ ଘର ଆପଣଙ୍କ ଘର ପାଖରେ ନୁହେଁ ତ? ରିତା ମେଡମ୍ କହିଲେ, ନା, ଗଲାବେଳେ ମେଡମଙ୍କୁ ଡ୍ରପ୍ କରିଦେଇ ମୁଁ ଚାଲିଯିବି୤

ମୁଁ ଘରକୁ ଆସି ସଫାସଫି ହୋଇ ପତଳା ନାଇଟି ଟେ ପିନ୍ଧିଦେଇ, ବସି ଟିହି ଦ୍ଦେଖୁଥିଲି, ଏଇ ସମୟରେ ବେଲ୍ ବାଜିଲା୤ ଏଇ ସମୟରେ କିଏ କାହିଁକି ଆସିବ? ସୁମିତ୍ ତ କହିଥିଲେ ସେ ରାତିରେ ଆସିବେ? ଏଇଆ ଭାବି ମୁଁ ଗେଟ୍ ଖୋଲିବା ବେଳକୁ ବାହାରେ ଦାସ୍ ସାର୍ ଠୀଆ ହୋଇଥିଲେ୤ ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି୤ ଗେଟ୍ ଖୋଲି ତାଙ୍କୁ ଭିତରକୁ ଡାଇଲି୤ ସେ ଭିତରକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ମୁଁ ମୋ ବେଡରୁମକୁ ପଶିଯାଇ, ସ୍କର୍ଟ୍ ଆଉ ଟପ୍ ପିନ୍ଧି ଆସିଗଲି୤ ସାର୍ ସୋଫାରେ ବସିଥିଲେ୤ ହାତରେ ଗୋଟେ ପୁଡିଆ ଥିଲା୤ କହିଲେ, ଏଇ ଛକରେ ଭଲ କେକ୍ ମିଳେ, ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ ନେଇ ଆସିଛି୤ ସାରଙ୍କ ଠାରୁ କେକ୍ ନେଇ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ପ୍ଲେଟରେ ଥୋଇ ଆଣିଲି୤ ସେ ମୋତେ ବସିବା ପାଇଁ କହିଲେ୤ ମୁଁ ସୋଫାରେ ତାଙ୍କଠୁ କିଛି ଦୂରରେ ବସିଥିଲେ ବି ମୋ ମନରେ କେତେ ଯେ ଭାବନା ଉଦ୍ରେକ ହେଉଥିଲା କହି ପାରିବିନି୤

ପଚାରିଲି, ସାର୍ ଚା ପିଇବେ ନା କଫି? ଦାସ୍ ଆର୍ କହିଲେ, ମୁଁ ତ ଗେଷ୍ଟ୍୤ ଯାହା ଦେବ ତୁମ ଇଚ୍ଛାରେ ଦିଅ୤ ମୁଁ ରୋଷେଇ ଘରେ ପଶିଗଲି ଆଉ ପାଣି ଗିଲାସ୍ ନେଇ ଆସି ସାରଙ୍କୁ ଦେଉ ଦେଉ ଝୁଣ୍ଟିକି ତାଙ୍କ ଉପରେ ପଡିଗଲି୤ ପାଣି ତାଙ୍କ ପୋଷାକ ଉପରେ ପଡ଼୍‌ଇଗଲା୤ ସେ ପୋଛାପୋଛି କରିବା ପୂର୍ବରୁ ମୁଁ ନିଜ ହାତରେ ପୋଛିଦେବାର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା କରୁ କରୁ ତାଙ୍କ ପେଣ୍ଟ୍ ଉପରେ ବି ହାତ ବୁଲେଇ ଆଣିଲି୤ ଆଜି ମଉକା ମିଳିଥିଲା୤ ଛାଡ଼ିଦେବି କେମିତି ଯେ୤ ସେ କିଛି କହିଲେନି୤ କହିଲି, ସାର୍ ଆପନ ଓଦା ହୋଇଗଲେ୤ ସୁମିତଙ୍କ ଧୋତି ଅଛି, ପିନ୍ଧି ଦିଅନ୍ତୁ୤ କିଛି ସମୟରେ ପେଣ୍ଟ୍ ଶୁଖିଗଲେ ପିନ୍ଧିଦେବେ୤ ସେ କିଛି କହିଲେନି୤ ଧୋତି ଆଣି ଦେବାପରେ ସେ ପିନ୍ଧିଦେଲେ୤ ସୋଫା ଉପରେ ଅବ୍ସିଥିଲେ, ମୁଁ ରୋଷେଇଗ୍ଘରେ କଫି ତିଆରି କରିବା ବେଳେ ଭାଉଥିଲି, ଆଜି ଦାସ୍ ସାର୍ ଯଦି ଚାହିଁବେ ମୁଁ ସବୁ କିଛି କରିବାକ ରାଜି ହେଇଯିବି୤ ଏଇ ସମୟରେ ପଛରୁ ଦାସ୍ ସାର୍ ଆସି ପହଞ୍ଚିଅଲେ ଆଉ ମୁଁ ବୁଲିବା ବେଳକୁ ପୁଣିଥରେ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ଧକ୍କା ଖାଇ ଚମକି ପଡିଲି ଆଉ ସେ ମୋତେ ଧରି ସମ୍ଭାଳିବା ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ହାତ ମୋ ଅଣ୍ଟାରେ ଥିଲା୤ ମୁଁ ଲାଜେଇ ଯାଇ ଦାସ୍ ସାରଙ୍କୁ ଚାହୁଁଥିଲି୤ ସେ ବି ସାମାନ୍ୟ ହ୍ସଇଦେଇ ମୋ ଗାଲ ଉପରୁ ବାଳକୁ ଆଡେଇ ଦେଲେ ଆଊ ମୋତେ ଚାହିଁଲେ୤ 

ମୁଁ ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ସେମିତି ତାଙ୍କ ହାତ ଉପରେ ଝୁଲି ରହିଲି, ସେ ମୋ ଗାଲକୁ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ମୋ ବେକକୁ ଆଉଁସି ଦେଲେ ଆଉ ମୋ ଓଠକୁ ହାତରେ ଛୁଇଂ ଦେଇ ଧିରେ ଧିରେ ଚିପି ତାର କୋମଳତାକୁ ପରଖିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ଓଃ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ପୂରଣ ହେବାଭଳି ମନେ ହେଉଥିଲା୤ ମୁଁ ଆଖି ଖୋଲି ଚାହିଁଲି, ସେ ମୋତେ ଚାହିଁଥିଲେ୤ ତାଙ୍କୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲି୤ ସେ ମୋତେ ଧରିଲେ୤ ଆଉ ମୋତେ କୋଳରେ ଉଠେଇ ଦେଇ ବେଡର୍ଉମ ଆଡକୁ ଚାଲିଲେ୤

ବେଡ଼ରୁମରେ ଶେଯ ଉପରେ ମୋତେ ଶୋଇଦେଇ ସେ ମୋତେ ପୁଣିଥରେ ଚାହିଁଲେ ଆଊ ମୋ ଓଠକୁ ଚୁମାଟିଏ ଦେଲେ୤ ମୁଁ ଏଇ କ୍ଷଣର ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲି୤ ମୁଁ ତାଙ୍କ ବେକକୁ ଧରିଦେଇ ଚୁମାକୁ ଜବରଦସ୍ତ କରିଦେଲି୤ ଓଠକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଆମେ କେତେ ସମୟ ଚୁମା କରିଲୁ ଜଣା ପଡିଲାନାହିଁ୤ ସାରଙ୍କ ହାତ ଯେତେବେଳେ ମୋ ବର୍ତ୍ତୂଳାକାର ଗାଣ୍ଡିକୁ ଛୁଇଁ ଚିପାଚିପି କରିବାଊ ଲାଗିଲା ସେତେବେଳେ ମୋତେ ଭାରି ନିଷାଶକ୍ତ ହେଲାଭଳି ମନେ ହଏଉଥିଲା୤ କେଜଣି କାହିଁକି ମୋତେ ଭାରି ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ଲାଗୁଥିଲା୤ ବୋଧହୁଏ ଲୁଚାରେ କରୁଥିଲି ବୋଲି ଏଇ ଏକ୍ସାଇଟମେଣ୍ଟ୍ ଥିଲା କି କଣ? କିମ୍ବା ମୋ ମନର ମଣିଷ ଆଜି ମୋତେ ଉପଭୋଗ କରିବ ବୋଲି ଭାବିଦେଇ ଏମିତି ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା୤

ସେ ମୋ ଅଣ୍ଟାକୁ ଧରି ମୋତେ ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ନେଲେ୤ ସେ ପିନ୍ଧିଥିବା ଧୋତି ତଳେ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଟାଣ ହୋଇ ଥିବାର ମୁଁ ପୁରା ଜାଣି ପାରୁଥିଲି୤ ମୋ ଅଣ୍ଟାକୁ ନିଜ ଅଣ୍ଟାରେ ଚିପିଧରି ସେ ମୋତେ ନିଜ ବାଣ୍ଡର ଶକ୍ତପଣକୁ ଅନୁଭବ କରାଉଥିଲେ୤ ମୋ ବିଆ ସେତେବେଳେ ପୁରା ଓଦା ହୋଇ ଲାଳୁଆ ହୋଇ ସାରିଲାଣି୤ ବିଆରୁ ରସ ଧାରଟିଏ ବହି ଯାଇ ମୋ ଜଙ୍ଘକୁ ଓଦା କରିଲାଣି୤ ମୋତେ କେମିତି କେମିତି ଲାଗିଲାଣି୤ ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳିବା ଅବସ୍ଥାରେ ନଥିଲି୤ 

ସାରଙ୍କୁ ଭିଡ଼ିଧରି ତାଙ୍କ କାନକୁ କାମୁକତାରେ ଭରପୂର ଭାବରେ ଚାପିଦେଇ କାମୁଡ଼ିଦେଲି୤ ସେ ମୋତେ ସେମିତି ଭିଡ଼ିଶରି ଥାନ୍ତି ଆଉ ତାଙ୍କ ଅଣ୍ଟା ମୋ ଅଣ୍ଟାକୁ ଧିରେ ଧିରେ ଧକ୍କା ଦେଉ ଚାଲିଥାଏ୤ କିଛି ସମୟ ଏମିତି କରୁ କରୁ ତଙ୍କର ହାତକୁ ଧରି ପକାଇଲି୤ ଆଉ ନେଇ ମୋ ଉନ୍ନତ ବକ୍ଷୋଜ ଉପରେ ଥୋଇ ଚିପି ଧରିଲି୤ ସେ ମୋ ଦୁଧର ଆକାର ମାପୁ ମାପୁ ଦୁଧକୁ ଧିରେ ଧିରେ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ଆଉ ମୋ ଟ୍ଅପକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଦେଇ ନିପଲକୁ ଆଙ୍ଗୁଠି ମଝିରେ ରଖି ଚାପିଦେବା ପରେ ମୁଁ ଆଃ ବୋଲି ଜୋରରେ ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠିଲି, ଏଇ ସମୟରେ ସେ ଏକ ଝଟକାରେ ମୋତେ ଖଟରେ ଶୁଆଇ ଦେଇ ମୋ ସ୍କର୍ଟକୁ ଉପରକୁ କରିଦେଇ ମୋ ବିଆକୁ ଚାହିଂଲେ୤ ତରବରରେ ମୁଁ ପେଣ୍ଟି ପିନ୍ଧିବା ଭୁଲିଯାଇଥିଲି ବା ଏଇ କିଛି ହେବ ଆଶାରେ ପିନ୍ଧିନଥିଲି୤ ସେ ମୋ ବିଆକୁ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଚିପିଦେଇ ମେଲେଇ ଦେଲେ ଆଉ ବିଆ ଭିତରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଗେହିବା ଭଳି କରୁ କରୁ ମୋ ଭଗାଙ୍କୁରକୁ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଚିପି ଦେଲାପରେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଭିଡ଼ିଧରି ତାଙ୍କ ଗାଲ ଓ ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ପକାଇଲି୤

ତାପରେ ସେ ମୋ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି କିଛି ସମୟ ଭିତର ବାହାର୍ କରିବା ପରେ ମୋ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଧରିଲେ ଆଊ ପିନ୍ଧିଥିବା ଧୋତି ଖୋଲିଦେଲେ୤ ତାଙ୍କ ବାଣ୍ଡ ସୁମିତଙ୍କ ଠାରୁ ଢେର୍ ଲମ୍ବା ଆଊ ମୋଟା ଥିଲା୤ ମୋ ବିଆରେ ସେ ବାଣ୍ଡକୁ ସଳଖ କରି ପୁରେଇ ଦେଲେ୤ ବିଆ ମୋର ପୁରା ଲାଳୁଆ ହୋଇ ଥିବା ଆଊ ବାଣ୍ଡ୍ ଅତି ସହଜରେ ଭିତରେ ପଶିଗଲା୤ ତାଅରେ ସେ ମୋ ଉପରେ ଝୁଙ୍କିପଡ଼ି ମୋ ନିପଲକୁ ଦାନ୍ତରେ କାମୁଡ଼ିଦେବା ପରେ ମୋ ବିଆରୁ ଭସ ଭସ ହୋଇ ପାଣି ଝରିଲା୤ ଏମିତି ଅନୁଭବ ମୋତେ କେବେ ବି ହୋଇନଥିଲା ସୁମିତ୍ କେବେ ବି ମୋତେ ଏମିତି ଓଦା କରିନଥିଲା୤ ଦାସ୍ ସାର୍ ମୋ ଦୁଧକୁ ଜିଭରେ ଚାଟି ଦେଇ ନିପଲକୁ ନେଇ ଏମିତି ଖେଳିଲେ ଯେ ବିଆରେ ଖାଲି ରସର ସମୁଦ୍ର ବହିଲା ଆଊ ତାପରେ ସେ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରିଲେ୤

ମୁଁ ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ଏକ୍ସାଇଟେଡ୍ ଥିଲି, ଯେ ଅସମ୍ଭାଳ ବ୍ହାବରେ ମୋ ବିଆରୁ ରସ ବାହାରି ଖଟକୁ ଓଦା କରିଦେଉଥିଲା୤ କିନ୍ତୁ ଦାସ୍ ସାରଙ୍କ୍ ବାଣ୍ଡ ମୋ ବିଆ ଭିତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପଶି ମୋତେ ଜେଉଁ ଖୁସି ଦେଉଥିଲା ତାହା କହିବା ସମ୍ଭବ ନାହିଁ୤ ମୋ ପେଟ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା ଯେ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଭିତର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖୋଳିବାରେ ସଫଳ ହେଉଛି୤ ଧକ୍କା ପରେ ଧକ୍କା ସେ ମାରି ଚାଲିଥିଲେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ହାତରେ ମୋ ଦୁଧକୁ ଚିପିଧରି ନିପଲକୁ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଚିପାଚିପି କରିବା ପରେ ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ବ୍ଃଆଳି ପାରିଲି ନାହିଁ, ଓଃ ବୋଉ ଆଃ ଆଃ ବୋଲି କହି ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠିଲି୤ ଆଊ ମୋ ବିଆ ରସ ଝରି ଆସିଲା୤ ମୁଁ ଚରମସୁଖା ପାଇଥିଲି୤ ଏମିତି ଅନେକ ଦିନ ହେବ ପାଇନଥିଲି୤ ବା ଏମିତି କହି ପାରିବି ଯେ ଏଇ ଭଳି ସୁଖ ବୋଧହୁଏ କେବେ ପାଈନଥିଲି୤ ତଥାପି ସାର୍ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଗେହୁଥିଲି୤ ଆଉ ମୁଁ ଥଣ୍ଡା ପଡ଼ିଯିବା ପରେ ସେ ବି ଦୁଇ ଚାରିଥର ଜବରଦସ୍ତ ଭିତିରିଆ ଧକ୍କା ମାରିବା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାଃଆରକୁ ଟାଣି ଆଣିଲେ ଆଊ ବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ବାହାର କରିଦେଲେ୤

ଏମିତିଆ ଖେଳ ମୁଁ କେବେ ବି ଦେଖିନଥିଲି୤ ବ୍ଲୁ ଫିଲ୍ମରେ ହିଁ ଏ ସବୁ ଦେଖିଥିଲି୤ ଏମିତି ସତରେ କେହି କରି ପାରିବ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବୁନଥିଲି୤ ଆମ ଖେଳ ସରିବାପରେ ଦାସ୍ ସାର୍ ଉଠି ଅନ୍ୟ ରୁମକୁ ଚାଲିଗଲେ୤ ମୁଁ ପୋଛାପୋଛି ହୋଇ ପୋଷାକ୍ ପିନ୍ଧି ବୈଠକକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ସାର୍ ସାର୍ଟ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ସାରିଥିଲେ୤ ରୋଷେଇ ଘରେ ଚୁଲି ଉପରେ କ୍ଷୀର ପୋଡ଼ିଯାଇ ଗନ୍ଧ ହେଉଥିଲା୤

ଟିପୟ୍ ଉପରେ ଥିବା କେକ୍ ପିସ୍ ଟିଏ ଧରି ଦାସ୍ ସାର୍ ଖାଇବା ପରେ ମୁଁ ଆସୁଛି କହି ବାହାରି ଚାଲିଗଲେ୤ ସେ ଯେମିତି ନିରର୍ବରେ ଆସିଥିଲେ ସେମିତି ନିରବରେ ଚାଲିଗଲ୍, କିନ୍ତୁ ଯେଉଁ ଝଡ଼ ସେ ସୃଷ୍ଟି କରିଗଲେ ତାହାର ପ୍ରଭାବ ଅନେକ ଦିନ ରହିଲା୤ କଲେଜରେ ସାରଙ୍କ ରୁମରେ ବସିବା ବେଳେ କିନ୍ତୁ ସେ କେବେ ବି ଅନୁଭବ କରାଇନା ହାନ୍ତି ଯେ ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଆମ ଘରେ କଣ ହୋଇଥିଲା୤ ସେ ବିଷୟରେ କିଛି କଥାବାର୍ତ୍ତା କିଛି ବି କରିନଥିଲେ୤ ଆଉ ଅନେକ ଥର ବି ସେ ଆସିଥିଲେ କିନ୍ତୁ ସବୁବେଳେ ସେଇ ଏକା ଷ୍ଟାଇଲ୍୤ କିଛି କହନ୍ତିନି, ଆସିବେ ଆଉ ଜବରଦସ୍ତ ଖେଳ କରିବେ ଆଉ ଚାଲିଯିବେ୤ ଅନେକ ଦିନ ପରେ ମୁଁ ଆଉ ସାରଙ୍କୁ ଡାକି ପାରିଲିନି, କାରଣ ମୁଁ ସେତେବେଳକୁ ଗର୍ଭବତି ହୋଇଗଲି୤ ମୋତେ ଲାଗୁଥିଲା ଏଇଟା ଦାସ ସାରଙ୍କ ଔରସରୁ ହିଁ ସମ୍ଭବ ହୋଇଛି, ଯାଃଆ ବି ହେଉ, ଗର୍ଭବତୀ ହେବାପରେ ଆମ ଖେଳରେ ଯବନିକା ପତନ ହେଲା୤