Pathan Toki ra maja

 ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ରମା ବାପଘର ଯିବ ବୋଲି ତାକୁ ଛାଡ଼ିବା ପାଇଁ ଷ୍ଟେସନକୁ ଆସିଥିଲି୤ ଟ୍ରେନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଥିଲା୤ ଟ୍ରେନ୍ ଅପେକ୍ଷାରେ ଆମେ ପ୍ଲାଟଫର୍ମରେ ବସିଥିଲୁ୤ ସେଇଠି ଅଳ୍ପ ଦୂରରେ ଝିଅଟିଏ ବୁର୍ଖା ପିନ୍ଧି ବସିଥିଲା୤ ଏକା ଥିଲା, ପାଖରେ କିଛି ବ୍ୟାଗ କିମ୍ବ ଜିନିଷ ନଥିଲା୤ ରମା କହିଲା, ମୋତେ ଲାଗୁଛି ସେ ଝିଅଟା ଘରୁ ରାଗିକି ବାହାରି ଅସିଛି୤ ମୁଁ ପଚାରିବାରୁ କହିଲା, ଦେଖୁନ ସେ କୁଆଡ଼େ ଯିବା ଭଳି ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିନି, କି ସାଙ୍ଗରେ ବ୍ୟାଗ ବି ଧରିନି୤ ମୁଁ କହିଲି, ହଉ୤ ସେଇଟା ତା ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ବ୍ୟାପାର ଆମର ଯାଏ ଆସେ କଣ? ହେଲେ ରମା ମାନିଲା ନାହିଁ, ସେ ଝିଅ ପାଖକୁ ଯାଇ ତା ସହ କିଛି କଥା ହେବାପରେ ପାଖକୁ ଡାକି ଆଣିଲା୤ 

ସତକୁ ସତ ସେ ଝିଅଟା ଘରୁ ପଳାଇ ଆସିଥିଲା୤ ଅନେକ ପଚରା ଉଚରା କରିବା ପରେ କହିଲେ, ସେ ଆମକୁ ଜାଣିଛି୤ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲୁ୤ ଶେଷରେ ସେ କହିଲା ଯେ ସେ ଆମ ଫଟୋ ଫେସବୁକରେ ଦେଖିଛି୤ ତା ବାପାଙ୍କ ଫେସବୁକରେ ଆମ ଫଟୋ ଆସେ୤ ବାପାଙ୍କ ନାଁ ପଚାରିବାକୁ କହିଲା, ଫୈଜ୍ ଆଲମ୍୤ ଓଃ ତମେ ଫୈଜ୍ ଭାଇଙ୍କ ଝିଅ? ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହଁ ବୋଲି କହିଲା୤ ଘରୁ ଏମିତି ବାହାରି ଆସିବା କଣ ଭଲ କଥା? ତାଉ ବୁଝେଇବା ପରେ ରମା କହିଲା, ଫୈଜ ଭାଇଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରି ଜଣେଇ ଦିଅ୤ ସେ ଚିନ୍ତାରେ ଥିବେ୤ ନୀଲମ୍ କିନ୍ତୁ ମନା କରୁଥିଲା୤ ରମା ବହୁତ ବୁଝାଇବା ପରେ ସେ ରାଜି ହେଲା୤ ନୀଲମ ର ବୟସ ଅତିବେଶୀରେ ପନ୍ଦର ବର୍ଷ ହେବ୤ ଘରେ ତା ବାହାଘର ପାଇଁ କଥା ହେବାରୁ ସେ ରାଗି ଚାଲି ଆସିଥିଲା୤ ସେ ପାଠ ପଢ଼ିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା୤ ଫୈଜ୍ ଚାହୁଁଥିଲା ନୀଲମକୁ ବାହା କରିଦେଲେ ସବୁ ଚିନ୍ତା ଗଲା୤

ଟ୍ରେନ୍ ଆସିବାରେ ବାରମ୍ବାର ବିଳମ୍ବ ହେଉଥିଲା୤ ରମା ବୁଝିଲା ଯେ ନୀଲମ୍ ସକାଳୁ କିଛି ଖାଈନି୤ ମୁଁ କିଛି ଖାଇବା ଜିନିଷ ଆଣିଦେଲି୤ ନୀଲମ ସେତକ ଖାଇଦେଇ ବସିଥିଲା୤ ଫୈଜ ଭାଇଙ୍କୁ ଫୋନ୍ କରିଲି ସେ ଭାରି ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲା୤ କଥା କଣ ବୋଲି ପଚାରିବାରୁ କହିଲା, ବୁଲୁ ଭାଇ କଥାଟା ଭାରି ପର୍ସନାଲ କିନ୍ତୁ ତମେ ମୋ ଭଲ ସାଙ୍ଗ ତେଣୁ କହୁଛି, ମୋ ଝିଅ ଆଜି ସକାଳୁ କୁଆଡ଼େ ଚାଲି ଯାଇଛି୤ ଘରେ ସବୁ ଚିନ୍ତାରେ ଅଛନ୍ତି୤ କଣ କରିବି କିଛି ବୁଝି ପାରୁନି୤ ଥାନା କୁ ଗଲେ କଥା ଭାରି ଅସୁନ୍ଦର ହେବ୤ ଆମର ଇଜ୍ଜତ ରହିବନି୤ ମୁଁ କହିଲି, ନୀଲମ୍ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି୤ ଫୈଜ୍ ଭାଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେଇଗଲା୤ ତାକୁ ସବୁ କଥା କହିବା ପରେ ସେ ବହୁତ ଆଶ୍ବସ୍ତ ହେଇଗଲା୤ କହିଲି, ମୁଁ ରମାକୁ ଟ୍ରେନରେ ବସେଇବାକୁ ଆସିଛି, ସେ ଗଲାପରେ ମୁଁ ନିଜେ ନେଇ ନୀଲମକୁ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିବି୤ ଫୈଜ୍ ଭାଇ ଭାରି ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲେ ପିଲାଟା ସକାଳୁ କିଛି ଖାଇନି ବୋଲି, ମୁଁ କହିଲି ମୁଁ ତାକୁ ଖାଇବା ଦେଇ ଦେଇଛି୤ ସେ ଚିନ୍ତାହୀନ ହୋଇଗଲେ୤ କହିଲେ, ସେ ନିଜେ ଆସି ନେଇଯିବେ୤ ନୀଲମ ରାଜି ହେଉନଥିଲା୤ ତେଣୁ ମୁଁ କହିଲି, ଭାଇ ମୁଁ ନେଇ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିବି୤

ରମାର ଟ୍ରେନ୍ ଆସିଲା ଆଉ ରମା ଚାଲିଗଲା ପରେ ନୀଲମକୁ ଧରି ଘରକୁ ଆସିଲି୤ ବାଟରେ କହିଲି, ତୁମେ ଏମିତି ବୁର୍ଖାପିନ୍ଧି ଆମ ଘରକୁ ଗଲେ ଆମ ସାହିରେ ସବୁ ସନ୍ଦେହ କରିବେ୤ ତେଣୁ ସେ ବୁର୍ଖା ଖୋଲିଦେଲା୤ ଓଃ କି ସୁନ୍ଦର ଝିଅ୤ ପଠାଣ ଟୋକି ମାଖା ମାଲ୍ ବୋଲି ଶୁଣିଥିଲି୤ ଆଜି ଦେକିଦେଲି୤ ଫିଗର୍ ପୁରା ହିରୋଇନ୍ ଭଳି୤ ଏତେ ସୁନ୍ଦରୀ ଯେ ଯିଏ ଦେଖିବ ପ୍ରେମରେ ପଡ଼ିଯିବ୤

କହିଲି, ଚାଳ ତମ ଘରକୁ ଯିବା୤ ସେ ମନା କରିଲା୤ ଆମ ଘରକୁ ଆସିବା ପରେ ତାକୁ ବସିବାକୁ କହି ପାଖରେ ବସିଲି୤ କିଛି ପିଇବାକୁ ଦେଇ ତା କଥା ଶୁଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥ୍ଲିଇ୤ ଏମିତି କରୁ କରୁ ତା କାନ୍ଧରେ ହାତ ପକେଇ ତାକୁ ଆଉଁସି ଦେବାପରେ ସେ ଥରି ଯାଉଥିଲା୤ ଲାଗୁଥିଲା ଆଗରୁ କେହି କେବେ ତାକୁ ଛୁଇଁ ନାହାନ୍ତି୤  ତା ଦେହ ପୁରା ଗୋରା ଥିଲା ଆଉ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ବାହାରକୁ ଆସିବା ଭଳି ମନେ ହେଉଥିଲା୤ ଏତେ ଅଳ୍ପ ବୟସରୁ ଏତେ ବଡ଼ ଦୁଧ? ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଆକାରର ଦୁଧ ଦୁଇଟାରେ ମୋ ମନ ରହିଗଲା୤ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ତା ଡ୍ରେସ୍ ଖୋଲିଦେଇ ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଖାଆନ୍ତି୤ ହେଲେ ଫୈଜର ଝିଅ ବୋଲି ଟିକେ ଦେଖିବାଉ ପଡୁଥିଲା୤ ହେଲେ କିଛି ସମୟ ପରେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି୤ ପାଖରେ ପଠାଣ ଟୋକି ଆଉ ସେ ବି ଫୁଲ୍ ଜବାନୀ ମସ୍ତ ତାକୁ ଛାଡ଼ିବା ସମ୍ଭବ ନାହିଁ୤ ତେଣୁ ମୁଁ ଧିରେ ଧ୍ଇରେ ତା ଜଙ୍ଘକୁ ଚିପିବାଉ ଲାଗିଲି ଆଉ ଗାଲକୁ ଚୁମୁଟିବାପରେ ସେ ମୋତେ ଚାହିଁଲା ଆଉ ମୁଁ ତା ମୁହଁକୁ ହାତରେ ଧରି ତା ଓଠରେ ଓଠ ମିଶେଇ ଦେଲି୤ ସେ କହିଲା, ଆପଣ କଣ କରୁଛନ୍ତି? ମୁଁ କହିଲି, ମୁଁ ଯାହା କରୁଛି ମୋତେ କରିବାକୁ ଦିଅ୤ ତମକୁ ବି ଭଲ ଲାଗିବ୤ ଆଉ ରିଲାକ୍ସ୍ ଲାଗିବ୤ ସେ ସାମାନ୍ୟ ଲାଜେଇ ଯାଇ ହସିଦେଲା ଆଉ ମୋ ଓଠକୁ ଚୁମା ଦେବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ତାପରେ ମୁଁ ବି ତା ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଏମିତି କରୁ କରୁ ତା ଡ୍ରେସ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ 

ଡ୍ରେସ୍ ଖୋଲିଦେବା ପରେ ଦେଖିଲି ସେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧିଥିଲା କିନ୍ତୁ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ବଡ଼ ଥିଲା୤ ତା ଦୁଧଦୁଇଟାକୁ ଛୁଇଁବା ପରେ ସେ ନିଜ ଛାତିକୁ ଆଗକୁ ବରିଦେଲା ଯାହା ଫଳରେ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ଆହୁରି ବଡ଼ ଦିଶିଲା୤ ମୁଁ ଆଉ ସମ୍ଭାଳୀ ପାରିଲିନି, ତା ବ୍ରାକୁ ଭିଡ଼ିଦେଇ ଖୋଲିଦେଲି ଆଊ ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ହାତରେ ଧରି ଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ତାପରେ ଦୁଧକୁ ପାଟିରେ ନେଇ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଆଃ କି ମଜା" ସେ ବି ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ମଜା ଦେଉଥିଲା୤ ମୁଁ ତା ଦୁଧ ଖାଇଦେଇ ତା ପେଟକୁ ଚାଟିଲି୤ ଫ୍ଲାଟ୍ ପେଟ ଦେଖି ମ୍ନନ ଖୁସି ହେଉଥିଲା୤ ପତଳା ଅଣ୍ଟାକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ପେଟକୁ ଜିଭରେ ଚାଟି ଚାଟି ନାଭିରେ ଜିଭ ପୁରେଇ ସଲ ସଲ କରୁ କରୁ ତା ପେଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ ତାପରେ ପେଣ୍ଟି ଉପରେ ବିଆକୁ ଚାପିଲି୤ ସେ ବି ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଜ ବିଆ ଉପରେ ଚିପି ଧରିଲା୤ ମୁଁ ପେଣ୍ଟି ଖୋଲିଦେଲି ଆଉ ବିଆରେ ଜିଭ ପୁରେଇ ଗେହିଲି୤ ସେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଜ ଦୁଇଜଙ୍ଘରେ ଚିପି ଧରିଲା୤ ବିଆଉ ଖାଈବା ପରେ ବିଆ ଓଦା ହୋଇ ଲାଳୁଆ ହୋଇ ଆସିଲା୤

ତାଅରେ ମୁଁ ମୋ ପେଣ୍ଟ୍ ଖୋଲ୍ଦେଲି ଆଉ ନୀଲମର ବିଆକୁ ମେଲେଇ ଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିଲି୤ ରସ ଭରି ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ୍ ଓଦା ହୋଇ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲା ଆଉ ତାଅରେ ମୁଁ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରିଲି୤ ସେ ବି ମୋତେ ଭିଡ଼ି ଧରିଥିଲା୤ ତା ଟାଇଟ୍ ବିଆରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ୍ ଯେତେବେଳେ ଭିତରକୁ ଯାଉଥିଲା ମୋତେ ଭାରି କଷ୍ଟ୍ ହେଉଥିଲା ହେଲେ ବି ସେ ମୋତେ ଛାଡୁନଥିଲା ଆଉ ମୋତେ ଭିଡ଼ି ଧରିଥିଲା୤ ପୋଖତ ଖେଳାଳୀ ଲାଗୁଥିଲା୤ ପଠାଣ ଟୋକୀ ଆଗରୁ ବିଆ ମେଲେଇ ଦେଇ ଗିହାଁ ଖାଇନଥିବା ବୋଲି କିଏ କହିବ୤ ଏମାନଙ୍କ ତ ଘର ଭିତରେ ବି ଗିହାଁ ଚାଲେ୤ ସେ ଯା ହେଉ ମୋତେ ଗୋଟେ ପଠାଣ ଟୋକିର ବିଆ ମିଳିଛି ମୁଁ କାହିଁକି ଛାଡିବି୤ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ଦେଉ ଦେଉ ତା ଦୁଧର ନିପଲକୁ ଦାନ୍ତରେ କାମୁଡିଲି ସେତେବେଳେ ତା ବିଆରୁ ଧକ୍ ଧକ୍ ହେଇ ରସ ଝରିଲା ଆଉ ସେ ଧିର୍ ହୋଇଗଲା୤ ତାପରେ ମୁଁ ଆଉ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ଧକା ମାରିବା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାଃଆରକୁ ନେଇ ଆସିଲି ଆଉ ବୀର୍ଯ୍ୟକୁ ତଳେ ପକେଇ ଦେଲି୤ 

ଗିହାଁ ସରିବାପରେ ତାକୁ ପୋଛାପୋଛି ହେବାପାଇଁ ଗାମୁଛାଟେ ଦେଲି୤ ମୋବାଈଲରେ ଫୈଜ୍ ଭାଇକୁ ଘରକୁ ଆସିବା ପାଇଁ ମେସେଜ୍ ଦେଇତ୍ଦେଲି୤ ମୁଁ ସଫା ହୋଇ ଆସିବା ବେଳକୁ ସେ ନିଜ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି ବସିଥିଲା୤ କହିଲି, ଚାଳ ତମ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିବି୤ ସେ କହିଲା ନା ମୁଁ ଯିବିନି୤ ଏଇଠି ରହିବି୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏଇଠି ରାତିରେ ରହିଲେ ଲୋକମାନେ କଣ କହିବେ? ତମ ପରିବାରର ଇଜ୍ଜତ ରହିବ? ଫୈଜ୍ ଭାଇର ଇଜ୍ଜତ ରହିବ? ଏମିତି କହୁଥିଲା ବେଳେ ବାହାରେ କଲିଂ ବେଲ୍ ବାଜିଲା୤ କବାଟ ଖୋଲିବା ବେଳକୁ ଫୈଜ୍ ଭାଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲା୤ ସେ ନୀଲମକୁ ଦେଖି ମୋତେ ବହୁତ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଲା ଆଉ ନୀଲମକୁ ଧରି ଚାଲିଗଲା୤ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲି୤