Rabi bhai, kinnara aau mora homo khela

 ରବି ଭାଇ ଜଣେ ଭାରି ଭଦ୍ରଲୋକ୤ ଛୋଟିଆ ପରିବାର୤ ସବୁବେଳେ ହସଖୁସି ରହିବା ଅଭ୍ୟାସ ଯୋଗୁଁ ସେ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ଅତି ପ୍ରିୟ୤ ନିଜ ଚାକିରୀ ବ୍ୟତିତ ସେ ସବୁବେଳେ ସାମାଜିକ ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ ବି କରନ୍ତି୤ କେତେବେଳେ ଅନ୍ଧ ସ୍କୁଲରେ ଯାଇ ପିଲାଙ୍କୁ ପଢାନ୍ତି ତ କେବେ ଅନାଥାଶ୍ରମରେ ଯାଇ ପିଲାଙ୍କୁ ପାଠ ପଢାନ୍ତି୤ କେବେ ବୃଦ୍ଧ୍ରାଶ୍ରମ ତ କେବେ କିନ୍ନର ମାନଙ୍କ ସାହିରେ ଯାଇ ସେମାନଙ୍କୁ ମୁଖ୍ୟଧାରାକୁ ଆଣିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି୤ ସେଥିପାଇଁ ସେ ଅନେକ ଥର ପୁରସ୍କାର ବି ପାଇଛନ୍ତି୤

ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ଗାଡ଼ିରେ ଯାଉଥିଲେ, ପଛରେ କିଏ ଜଣେ କିନ୍ନର ବସିଥିଲା୤ ନିଶ୍ଚୟ କୋଉଠି କିଛି ମିଟିଂ କି ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ ଥିବ ବୋଲି ଭାବି ମୁଁ ଖେଳ ପଡ଼ିଆ ନିକଟରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ଦେଖିଲି୤ ସେତେବେଳକୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ସାଢ଼େ ଛଅ ହେଲାଣି୤ ଖେଳ ସାରିଦେଇ ସାହିକୁ ଫେରିଲା ବେଳକୁ ରବିଭାଇଙ୍କ ଘର ସାମନାରେ ତାଙ୍କ ଗାଡ଼ିଥିଲା୤ ଏଇ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପୁର୍ବରୁ ତ ସେ ବାହାରେ ଥିଲେ? ମୁଁ ତାଙ୍କ ଘର ସାମନା ଦେଇ ଆସିବା ବେଳେ ରବିଭାଇଙ୍କ ସହ ଦେଖା ହେଇଗଲା୤ ଭାଇ ଭଲ ଅଛନ୍ତି? ବୋଲି ପଚାରିବା ପରେ ସେ ହସିଦେଇ ହଁ ବୋଲି କହିଲେ, ପଚାରିଲି ଆଉ ଟୁନି (ଭାଇଙ୍କ ଝିଅ) ଦିଶୁନି? ସେ କହିଲେ, ପିଲାମାନେ ସବୁ ଅଜାଘରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି୤ ମୁଁ ଆଉ କିଛି ପଚାରିବାକୁ ଉଚିତ ମନେ କରିଲି ନାହିଁ୤ ନିଜ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଲି୤

ହେଲେ ମୋତେ ରବିଭାଇଙ୍କ ବ୍ୟବହାର ଖାପଛଡ଼ା ଲାଗିଲା୤ ସେ ସବୁବେଳେ ମୋତେ ଘର ଭିତରକୁ ଡାକନ୍ତି, ଆଜି ସେ କିଛି କହିଲେନି୤ ଘରକୁ ଆସି ଫ୍ରେସ୍ ହୋଇ ପୁଣି ସାହିରେ ଟହଲିବା ପାଇଁ ବାହାରିଲି, ରବି ଭାଇଙ୍କ ଘର ଭିତର ଲାଇଟ୍ ସବୁ ବନ୍ଦଥାଏ୤ ତାଙ୍କ ଘର ସାଇଡ଼ରେ ଅନ୍ଧାରିଆ ଯାଗାଟିଏ ଥାଏ, ଯେଉଁଠି ଛିଡ଼ା ହେଲେ ଭାଇଙ୍କ ଘର ଭିତର ଦେଖାଯାଏ, କେହି ନଥିବା ଦେଖି ମୁଁ ସେଇ ଆଡ଼େ ଚାଲିଗଲି୤ ସେପାଖେ ବି ଦେଖିଲି ସବୁ ଅନ୍ଧାର ଅଛି୤ ଘର ପଛ ଆଡ଼କୁ ଭାଇଙ୍କ ବେଡରୁମ୍୤ ସେଇ ଆଡ଼େ ଗଲାବେଳକୁ ରୁମରେ ଆଲୁଅ ଥିଲା, ଝରକା କବାଟ ଅଳ୍ପ ବନ୍ଦଥିଲା୤ ସେଇ ଫାଙ୍କରେ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଚକ୍କର୍ ଖାଈଗଲା୤

ରବିଭାଇ ପୁର ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାନ୍ତି, ଆଉ ସେ କିନ୍ନର ଜଣକ ଭାଇଙ୍କ ସାମନାରେ ବସିପଡ଼ି ଭାଇଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ନେଇ ଚାପୁଥାଏ୤ ସେ ପୋଖତ ବାଣ୍ଡ ଚାପୁଥାଏ୤ ସେ ଚପ୍ ଚପ୍ ଶବ୍ଦ କରି ବାଣ୍ଡକୁ ଚାପୁଥାଏ, ରବି ଭାଇ ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାନ୍ତି୤ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖି ମୋତେ ବି କେମିତି କେମିତି ଲାଗିଲା ଆଊ ମୋ ଟ୍ରାଉଜର୍ ଭିତରେ ବାଣ୍ଡ ଫନଫନେଇଲା୤ ମୁଁ ଅନ୍ଧାରର ସୁଯୋଗ ନେଇ ଟ୍ରାଉଜର୍ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ଧରି ପକେଇ ହଲେଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି୤

ଭିତରକୁ ଦେଖୁଥାଏ୤ କିନ୍ନର ଜଣକ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିଥାଏ୤ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ମେକ୍ ଅପ୍ ବି ହୋଇଥାଏ୤ ତାକୁ ଛିଡ଼ା କରିଦେଇ ରବି ଭାଇ ତା ଓଠରେ ଓଠ ମିଶେଇ କିସ୍ କରିଲେ ଆଉ ତା ଦୁଧକୁ ଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ତାକୁ ନିଜ ଛାତିରେ ପଛଆଡୁ ଜାବୁଡି ଧରି ତା ବ୍ଲାଉଗ୍ ଖୋଲିଦେଲେ୤ ଓଃ ମା, କିନ୍ନର ର ଦୁଧ ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଥିଲା୤ କୋଉ ଝିଅର ବି ଦୁଧ ଏମିତି ଠିଆ ଠିଆ ହେଇନଥିବ୤ ପୁରା ଛାତିରେ ୩୪ ସାଇଜର ଦୁଇଟା ଦୁଧ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲା୤ ରବି ଭାଇ ନଇଁପଡ଼ି ସେ ଦୁଧକୁ ଚିପିଚିପି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲେ, ସେ ବି ନିଜ ହାତରେ ରବିଭାଇକୁ ଦୁଧ ଖୋଇ ଦେଉଥାଏ୤ ଦୁଧ କିଛି ସମୟ ଖାଇବା ପରେ ରବିଭାଇ କିନ୍ନର କୁ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା କରିଦେଲେ୤

ସେ କିନ୍ନରର ବାଣ୍ଡ ବି ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଛୋଟ୍ ସାଇଜର୤ ସେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ସେ ରବିଭାଇକୁ ଖାଇବା କୁ କହିଲା, ପରେ ରବିଭାଇ ତା ବାଣ୍ଡକୁ ଚାପିଲେ୤ ଏବଂ ରବିଭାଇ ମନଭରି ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଉଥାନ୍ତି, ସତେ ଯେମିତି ସେ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ଖାଉଛନ୍ତି୤ କିଛି ସମୟ ପରେ ସେ କିନ୍ନରର ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଠିଆ ହୋଇଗଲା୤ ହେଲେ ବାଣ୍ଡ ତଳେ ଗୋଟି ନଥିଲା୤ ରବିଭାଇଙ୍କ ବାଣ୍ଡକୁ ସେ କିନ୍ନର ଆଉଥରେ ଚାପି ଚାପି ଓଦା କରିଦେବାପରେ ଖଟରେ ଆଣ୍ଠୁମାଡ଼ି ରହିଲା ଆଉ ରବିଭାଇ ପଛରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ସେଇ କିନ୍ନର ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଦେଲେ୤ ତାପରେ ସେ ଧକ୍କା ପରେ ଧକ୍କା ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ଓଃ କି ମସ୍ତିରେ ସେ ଦୁଇଜଣ ଗେହୁଥାନ୍ତି୤ କିନ୍ନର ଜଣଙ୍କ ସ୍ତ୍ର ମାନଙ୍କ ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରୁଥାଏ୤ ଦେଖିବାକୁ ବି ଭାରି ସୁନ୍ଦର ଥିଲା୤ ମୁଁ ମୋବାଇଲ୍ ଖୋଲି ସେଇ ଝରକା ଫାଙ୍କ ଦେଇ ସେମାନଙ୍କ ଗିହଣାକୁ ଭିଡିଓ କରୁଥାଏ୤ କିନ୍ନରକୁ ତଳେ ଶୋଇଦେଇ ରବିଭାଇ ତା ଗାଣ୍ଡି ମାରିଲେ ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ସେ ଝଡ଼ିଗଲେ୤ ଏହାପରେ କିନ୍ନର ରବିଭାଇକୁ ତା ବାଣ୍ଡ ଚୋଷିବାକୁ କହିଲା, ରବିଭାଈ ସେମିତି କରିବା ପରେ କିନ୍ନରର ବାଣ୍ଡ ଏବେ ଠିଆ ହୋଇଗଲା୤ ବେଶୀ ଲମ୍ବା ନଥିଲେ ବି ଶକ୍ତ ଥିଲା୤

ସେ କିନ୍ନରର ବାଣ୍ଡ ଠିଆ ହୋଇଗଲା ପରେ ସେ ରବିଭାଇକୁ ଖଟରେ ଆଠେଇ ଦେଇ ପଛରୁ ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିରେ ତେଲ ଲଗେଇ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଦେଲା୤ ଆଊ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ରବିଭାଇ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ଗାଣ୍ଡି ମାରିଦେଇ ଝଡ଼ିଯାଇଥିଲେ୤ ହେଲେ କିନ୍ନର ଦଶ ମିନିଟ୍ ହେଲା ଗେହି ଚାଲିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଝଡ଼ିବା ନାଁ ନେଉ ନଥାଏ୤ ରବିଭାଇ ତାକୁ ହେଲାକି ହେଲାକି ବୋଲି ବାରମ୍ଭାର ପଚାରୁଥାନ୍ତି୤ ସେ କହୁଥାଏ, ରହୁନ ଆଉ ଟିକେ୤ କଣ ଗିହାଁ ଖାଇବାକୁ ଭଲ ଲାଗୁନି କି? ଭାଇ କହୁଥାନ୍ତି, ଓଃ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଛି୤ ସେ ଆହୁରି ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ମାରୁଥାଏ୤ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର ମିନିଟ୍ ସେ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା ପରେ ବାଣ୍ଡକୁ ବାହାର କରି ଆଣିଲା, କିନ୍ତୁ ତା ବାଣ୍ଦ ସେତେବେଳେ ବି ପୁରା ଟାଣ ହୋଇଥାଏ୤ ରବିଭାଇ ସେ କିନ୍ନରର ଦୁଧକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଆଉ ସେ ବି ଭଲ କରି ଦୁଧ ଖୋଇଦେଉଥାଏ୤ ତାପରେ ସେ ରବିଭାଇର ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ପୁଣି ଠିଆ କରିଦେବାପରେ ରବିଭାଇ ସେ କିନ୍ନରର ଗାଣ୍ଡି ଆଉଥରେ ମାରିଲେ୤

ସେମାନଙ୍କ ସମ୍ପୁର୍ଣ୍ଣ ଖେଳ ପ୍ରାୟ ଏକଘଣ୍ଟାରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଚାଲିଲିଆ ପରେ ସେମାନେ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିଲେ ଆଉ ବୋଧହୁଏ ବାହାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ମୁଁ ବି ସେ ଅନ୍ଧାରିଆ ସ୍ଥାନରୁ ବାହାରି ଆସି, ସାହି ଛକରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥାଏ୤ ରବିଭାଇ ସେ କିନ୍ନରକୁ ବସେଇ ଗାଡ଼ିରେ ଯିବା ବେଳେ ମୋ ସହ ସାମନାସାମନି ହୋଇଗଲା, ମୁଁ ସେତେବେଳେ ଆଗକୁ ଆଉ ପଛକୁ ଚାହିଁ ଦୁଷ୍ଟ ହସଟିଏ ହସିଦେଲି୤ ରବିଭାଇକୁ ସନ୍ଦେହ ହୋଇଗଲା ବୋଧହୁଏ, ସେ ଗାଡ଼ିନେଇ ଚାଲିଗଲା୤ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଜାଣିଥିଲି ସେ ଫେରିଲେ ମୋତେ ହିଁ ଖୋଜିବ୤ ତେଣୁ ମୁଁ ଶୀଘ୍ର ଘରକୁ ଯାଇ ମୁଠି ମାରି ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ଝାଡିଦେଇ ଆସି ପୁଣିଥରେ ଛକରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଗଲି୤

ରବିଭାଇ ସେଇ ରାସ୍ତାରେ ଫେରିବା ବେଳେ ମୋତେ ଦେଖି ଗାଡ଼ି ଅଟକାଇ ପଚାରିଲା, ହଇରେ ମୁନା, ଏଠି କାହିଁକି ଛିଡ଼ା ହେଇଛୁ? ଘରକୁ ଯାଉନୁ ପାଠ ପଢ଼ାପଢି ନାହିଁ କି? ମୁଁ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲି, ନା ଆଜି ବେଶୀ କିଛି ପଢ଼ିବାକୁ ନାହିଁ୤ ତାପରେ ସେ କଣ ଭାବିଲା କେଜାଣି କହିଲା, ଆ ଘରଆଡ଼େ ଯିବା୤ ମୁଁ ବି ଏଇୟା ଚାହୁଁଥିଲି୤

ଘର ଭିତରେ କେହି ନଥାନ୍ତି୤ ଭାଇ ପୋଷାକ ବଦଳାଇ ହାଫ୍ ପେଣ୍ଟ୍ ଆଉ ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ଆସିବା ପରେ ଏଣେତେଣେ କଣ କହୁଥିଲା, ପଚାରିଲି, ଭାଇ ସେ କିନ୍ନର ଘରକୁ କାହିଁକି ଆସିଥିଲା? ରବିଭାଇ ହଠାତ୍ କିଛି କହିଲାନି, ତାପରେ କହିଲା, ଆରେ ସେମାନଙ୍କ ଗୋଟେ ପ୍ରୋଜେକ୍ଟରେ ମୁଁ କାମ କରୁଛି ତ ସେଇଥିପାଇଁ ଡିସ୍କସନ୍ ପାଇଁ ଆସିଥିଲା୤ ମୁଁ ହସିଦେଲି୤ ସେ ପଚାରିଲା କଣ ହେଲା? ମୁଁ କହିଲି, ଡିସ୍କସନ୍ କୋଉଠି କରୁଥିଲ? ସେ ପଚାରିଲା, ମାନେ? ମୁଁ କହିଲି, ନାଇଁ ଏଇ କିନ୍ନର ମାନଙ୍କୁ ଲୋକମାନେ କାହିଁକି ଘରକୁ ଡାକନ୍ତି ମୁଁ ଜାଣେ୤ ରବିଭାଇ କହିଲା, ଆରେ ନା ସେମିତି କିଛି ନାହିଁ୤ ମୁଁ କିଛି ନ କହି, ମୋବାଇଲର ଭିଡ଼ିଓଟା ଚଳେଇଦେଲି୤ ଭିଡିଓ ଦେଖି ରବିଭାଇ ସାଇଲେଣ୍ଟ୍ ହେଇଗଲା୤ ଆଉ କିଛି କହିଲାନି୤ କହିଲି, ଭାଇ ଭାଉଜ ନଥିଲା ବେଳେ ଏ ସବୁ କଣ ହଉଛି? ସାହିଭାଇ ଜାଣିଲେ କଣ ଭାବିବେ? କହିଲ? ତମର ଏତେ ରେସ୍ପେକ୍ଟ୍ ଅଛି୤ ରବିଭାଇ ଚୁପ୍ ଥିଲେ୤ ମୁଁ ତାଙ୍କ ହାତକୁ ଧରିଦେଇ କହିଲି, ଭାଇ ଏଇ କଥା ମୁଁ କେବେ ବି କାହାକୁ ବି କହିବିନି୤ ରବିଭାଇ ମୋ ମୁହଁକୁ ଚାଇଁଲା ପରେ କହିଲି, ହଁ ଯଦି ପ୍ରମିଜ୍ କରିବ ସେ କିନ୍ନରକୁ ଆଉ କେବେ ଘରକୁ ଡାକିବନି୤ ରବିଭାଇ କହିଲା, ନା ଆଜି ଭାଊଜ ନଥିଲେ ତ ଟିକେ ଇଚ୍ଛା ହେଇଗଲା ବୋଲି ଡାକିଦେଲି, ନହେଲେ ତୁ ଜାଣିନୁ କି ମୁଁ କେବେ ଏକା ରହେ ଯେ ଏ ସବୁ କରିବି୤

ମୁଁ କହିଲି, ଯାହା ବି କୁହ ଭାଇ ତମେ ପକ୍କା ଖିଲାଡ଼ି ଲୋକ୤ ଭାରି ମସ୍ତ ଗିହାଁ ଦେଲ ସେ କିନ୍ନରକୁ୤ ଭାଈ ଲାଜେଇ ହସିଦେଲା ପରେ କହିଲି, ହେଲା ଯେ ଭାଇ ସମସ୍ତେ କିନ୍ନରର ଗାଣ୍ଡି ମାରନ୍ତି ଆଉ ତମେ ନିଜର ମରେଇଲ? ରବିଭାଈ କହିଲେ, ସେ ସଉକ କଲେଜ ସମୟରୁ ରହିଯାଇଛି୤ ତେଣୁ ଅନେକ ଦିନହେଲା ମନରେ ଥିଲା୤ ଏଇ କିନ୍ନର କହିଲା ସେ ମୋ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବ, ତେଣୁ ତାକୁ ନେଇ ଆସିଥିଲି୤ ମୁଁ କଇଲି, ହେଲା ଯେ ଏମାନେ ପରା ଅନେକ ଲୋକଙ୍କ ସହ ମିଶନ୍ତି ଏଣୁ ଏମାନଙ୍କ ଠାରେ ଅନେକ ରୋଗ ଦେଖାଯାଏ୤ ଯଦି ଗାଣ୍ଡି ମରେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା... ମୋତେ କହିଥାନ୍ତ୤ ମୁଁ ଏମିତି କହିବାପରେ ରବିଭାଇ ମୋତେ ଆଁ କରି ଚାହିଁଲା ଆଊ କହିଲା... ତୁ ବି? ମୁଁ କହିଲି, ମୋତେ ବି ଭଲ ଲାଗେ୤

ସେଇଠୁ ସେ କଣ ଭାବିଲା କହିଲା, ଚାଲ ବେଡରୁମକୁ ଦେଖିବା୤ ଆଉ ମୁଁ ତ ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲି୤ କିଛି ସମୟ ପରେ ରବିଭାଇର ବେଡରୁମରେ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ପୁର ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ୬୯ରେ ପରସ୍ପରର ବାଣ୍ଡକୁ ଚୋଷୁଥିଲୁ୤ ରବିଭାଇର ଗାଣ୍ଡିରେ ଆନ୍ଗୁଠି ପୁରେଇଲେ ସହଜରେ ପଶିଯାଉଥିଲା, ବୋଧହୁଏ ସେ ରେଗୁଲାର୍ ଖିଲାଡ଼ି୤ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ସେ ଖାଇବା ପରେ ରବିଭାଇକୁ ଖଟରେ ଆଣ୍ଠେଇ ଦେଇ ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଲି୤ ଆଊ ଭାଇର ଅଣ୍ଟାକୁ ଜାବୁଡ଼ିଧରି ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଧକ୍କା ମାରିଲି୤ ରବିଭାଇ ଆଃ ଆଃ କହୁଥାଏ୤ ଅଳ୍ପ ସମୟ ସେଠି ମାରିବାପରେ କହିଲି, ଭାଇ ଏଠି କମ୍ଫରେଟ୍ ଲାଗୁନି ଚାଲ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ମାରିବା, ସେଇଠୁ ଆମେ ଡାଇନୁଂ ଟେବୁଲ ଉପରେ ରବିଭାଇକୁ ଶୋଇଦେଇ ତା ଗାଣ୍ଡି ମାରିଲି୤ ସୋଫାରେ, ତଳେ ଏମିତି କରି ଘରର ସବୁ କୋଣରେ ଭାଈର ଗାଣ୍ଡି ମାରିଲି୤ ଭାଇ ଭାରି ଖୁସିରେ କହୁଥାଏ, ହଇରେ ମୁନା ତୁ ଏତେ ଭଲ ଖେଳ କରୁଛୁ ବୋଲି ଜାଣିଥିଲେ ମୁଁ କାହିଂକି ଆଉ କାହାକୁ ଡାକନ୍ତି୤ ଏବେଠୁ ତୁ ସବୁବେଳେ ମୋତେ ଭଲ କରି ସର୍ଭିସ୍ ଦେବୁ୤

ଶେଯରେ ଶୋଇଦେଇ ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା ବେଳକୁ ଭାଇର କଥା ଶୁଣି ମୋ ଉତ୍ତେଜନା ବଢ଼ିଲା ଆଊ ମୁଁ ରବିଭାଇର ଅଣ୍ଟାକୁ ଜାବୁଡି ଧରିଲି ଆଉ ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରା ଗାଣ୍ଡିରେ ପୁରେଇଦେଇ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରିଲି୤ ଆଉ ବୀର୍ଯ୍ୟ ଛାଡ଼ିଦେଲି୤ ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିବା ପରେ ମୁଁ ଥକି ପଡିଥିଲି, ମୋତେ ଧରି ରବିଭାଇ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ମୋ ଗାଣ୍ଡିରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇଲା୤ ତାପରେ ଗାଣ୍ଡିରେ କ୍ରିମ୍ ଲଗେଇ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଲା୤ ଓଃ ମୋ ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡ୍ ପଶିବା ପରେ ମୋ ଦେହ ଥରିଗଲା ଆଉ ସେ ମୋତେ ପଛରୁ ଚିପି ଧରିଥିଲା ଆଉ ମୋ ଗାଣ୍ଡିକୁ ଭଲକରି ଗେହୁଥିଲା୤ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ତା ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିଗଲା୤ ସେ ଥକିଯାଇ ଖଟରେ ପଡିଗଲା୤

ଆମେ କିଛି ସମୟ ସେମିତି ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଶେଯରେ ଶୋଇରହିବା ପରେ ଉଠିଲୁ ଆଉ ସଫା ହୋଇ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିଲୁ୤ ରବିଭାଇ କହିଲା, ପିଲାମାନେ ସପ୍ତାହକ ପାଇଁ ଘରକୁ ଯାଇଛନ୍ତି, ତୁ ଯଦି ଫ୍ରି ଥିବୁ ସବୁଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଘରଆଡ଼େ ବୁଲି ଆ୤ ମୁଁ କହିଲି, ଭାଇ ସେ କିନ୍ନରକୁ କାଲି ବି ଡାକିବ କି? ଆମେ ମିଶିକି ତା ଗାଣ୍ଡି ମାରିବା? ରବିଭାଇ ଖୁସିରେ ହଁ କହିଲା୤ ପରଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ କିନ୍ନରର ଗାଣ୍ଡିରେ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଦେଇ ଗେହୁଥିଲୁ୤