Gaan toki nakhi mote sukha dela

 ଗତ ରାତିର କୌଣସି ଘଟଣା ମୋର ମନେ ନଥିଲା୤ କରୋନା ସବୁଆଡ଼େ ବଢ଼ିଲାଣି ବୋଲି ବାପା କହିଲେ ତୁ ଭୁବନେଶ୍ବର ଛାଡ଼ିଦେଇ ଗାଁକୁ ପଳେଇ ଯାଆ୤ ଗାଆଁରେ ଅଳ୍ପ ଜମିବାଡ଼ି ଥିଲା୤ ଗଲାବର୍ଷ କରୋନାରେ ମାଆ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଘରେ ଏବେ କେବଳ ବାପା ଆଉ ମୁଁ ଥିଲୁ୤ ବାପା ଚାକିରୀ କରନ୍ତି ତେଣୁ ସେ କୁଆଡ଼େ ଯାଇ ପାରିବେନି୤ ମୋତେ କହିଲେ ତୁ ଗାଁକୁ ଚାଲିଯାଆ୤ ଗାଁରେ ଆମ ଘରଦ୍ବାର ଅଛି, ହେଲେ ଦେଖାଶୁଣା କରିବାକୁ କେହି ନାହାନ୍ତି୤ ହଳିଆ ଜଣେ ଅଛି, ସେ କେତେ ପୁରୁଷରୁ ଆମ ଘରେ କାମ କରୁଛି୤ ଗଲାବର୍ଷ ସେ ବି କରୋନାରେ ଚାଲିଯାଇଥିଲା୤ ଏବେ ଘର କେମିତି ଅବସ୍ଥାରେ ଥିବ କିଛି ଜାଣିନଥିଲି୤ ବାପା କହିବା ପରେ ଗାଡ଼ିନେଇ ଗାଁକୁ ଚାଲିଲି୤ ଗାଆଁରେ ମୋର ପିଲାଦିନ ସାଙ୍ଗ ସବୁ ଅଛନ୍ତି୤ ଅନେକ ସମୟରେ ଯାଏ କିନ୍ତୁ ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ଚାକିରୀ କରିବାପରେ ପ୍ରାୟ ଦୁଇବର୍ଷ ହୋଇଗଲା ଯାଇନଥିଲି୤ ମାତ୍ର ସତୁରୀ କୋଲିମିଟର ରାସ୍ତା୤ ଗାଁରେ ପହଞ୍ଚିବାପରେ ଘର ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି୤ ଘର ଭାରି ସଫାସୁର୍ତରା ଥିଲା୤ ଘର ଅଗଣାରେ ଆମ ହଳିଆର ବୁଢ଼ୀ ମାଆ ବସି ମୁଗ ବାଛୁଥିଲା୤ 

ମୋ ରହିବା ପାଇଁ ରୁମ୍ ସଫା କରିଦେଇଥିଲା ସେ୤ ଯା ହେଉ ମୋତେ ଆଉ ଅସୁବିଧା ହେବନି୤ ଖାଇବା ପାଇଁ ଅସୁବିଧା ହୋଇପାରେ, କିନ୍ତୁ ସେ କହିଳା ଯେ ତା ନାତିର ବୋହୁ ଖାଇବା ଆଣିଦେଇ ଯିବ୤ ସେ ହିଁ ଏହି ଘରକୁ ସଫା କରି ରଖିଛି୤ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ସେଇ ବୋହୁପିଲା ଦେଖାଦେଲା୤ ଓଢ଼ଣା ଭିତରୁ ଦେଖିବା ସମ୍ଭବ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ଭାରି ସମ୍ମାନରେ ସେ ନମସ୍କାର କରିଥିଲା୤ ବୟସ ଅତିବେଶୀ ହେଲେ କୋଡ଼ିଏ ପାଖାପାଖି ହେବ୤ ଏଇ କରୋନା ସମୟରେ ହଳିଆ ମରିବାପରେ ଘରେ କାମଧାମ ପାଇଁ ବୋହୁଟିଏ ଆଣିଦେଇଛନ୍ତି୤

ସେ କହିଲା ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ଆସି ରୋଷେଇ କରିଦେଇ ଯିବ୤

ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ଗାଁ ବନ୍ଧତୁଠ ଆଡ଼େ ବୁଲି ବାହାରିଲି୤ ପିଲାଦିନ ସାଙ୍ଗ ସବୁ ମିଶିବାପରେ ସେଇଠି ଅନେକ ସମୟ ବସିଅଲି୤ ସେଇଠି ସଞ୍ଜୟ ବାଧ୍ୟ କରିବାପରେ ମଦ ଟିକେ ପିଇଦେଇଥିଲି୤ ଅନେକ ଦିନ ହେଲା ଦେଶୀ ମଦ ପିଇବା ଅଭ୍ୟାସ ଛାଡ଼ି ଯାଇଥିଲା୤ ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ବିୟର୍ ହିଁ ମିଳେ୤ ଅଳ୍ପ ପିଇବା ପରେ ନିଶା ହୋଇଗଲା୤ ପାଦ ଏଣେତେଣେ ପଡ଼ିବା ଦେଖି ମୋର ଦୁଇଜଣ ସାଙ୍ଗ ମୋତେ ଧରି ଆମ ଘର ପାଖରେ ଛାଡ଼ିଦେଲେ୤ ସେତେବେଳକୁ ପୁରା ଅନ୍ଧାର ହୋଇଯାଇଥିଲା୤ ଘର ଭିତରକୁ ପଶିବା ବେଳକୁ ହଳିଆର ବୋହୁ ନଖୀ ସେଇଠି ଥିଲା୤ ସେ ମୋତେ ଧରିଦେଇ ମୋ ଶୋଇବା ରୁମକୁ ନେଇଗଲା୤ ତାପରେ କଣ ହେଲା ମୁଁ ଆଉ କିଛି ଜାଣିନି୤

ସକାଳୁ ମୁଣ୍ଡ ଭାରି ଭାରି ଲାଗୁଥିଲା୤ ଉଠିବା ବେଳକୁ ସକାଳ ଦଶଟା ହେଲାଣି୤ ଘର ଓଦାଣ୍ଡି ଖୋଲା ଥିଲା୤ ନଖୀ ରୋଷେଇଘରୁ ବାହାରିଲା ଆଉ ଖାଇବା ଥୋଇ ଦେଇଛି, ଖାଇଦେବ ବୋଲି କହି ହସିଦେଇ ଚାଲିଅଲା୤ ସେ ଆଜି ଓଢ଼ଣା ପକେଇ ନଥିଲା ଆଉ ମୋତେ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା୤ ତା ବ୍ୟବହାରର କାରଣ ମୁଁ ଜାଣି ପାରିନିଲି୤ ସେ ଯାହେଉ ବନ୍ଧତୁଠ ଆଡ଼େ ଆଉ ଆଦୌ ବୁଲିଯିବିନି ବୋଲି ନିଶ୍ପତ୍ତି ନେଲି୤ ଦିନବେଳେ ସଜ ହେଇ ଅଗଣାରେ ବସିଲି୤ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଯାଇ ଖାଇବା ଥାଳିରେ ସଜେଇ ନେଇ ଆସି ବସିଛି, ନଖୀ ଆସିଲା୤ ବିଞ୍ଛଣା ଧରି ମୋ ପାଖରେ ବସିଗଲା ଆଉ ମୁଁ ଖାଉଥିବା ବେଳେ ମାଛି ଉଡାଉଥିଲା୤ ଆଉ ମୋତେ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା୤ ମୋତେ ଭାରି ଅଖାଡୁଆ ଲାଗୁଥିଲା୤ ପଚାରିଲି, କଣ ହେଲା ଏମିତି ହସୁଛୁ କାହିଁକି? ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା, ‘ଇ ମା, ମୁଁ କଣ କହିବି? କାଲି ରାତି କଥା କଣ ସବୁ ଭୁଲିଗଲ କି?’

‘ରାତିର କଥା? କଣ ହେଇଥିଲା କାଲି ରାତିରେ?’ ପ୍ରଶ୍ନ କଲି, ସେ ପୁଣି ମୁରୁକି ହସିଦେଇ କହିଲା, ‘ମୁଁ କହି ପାରିବିନି ମୋତେ ଲାଜ ଲାଗୁଛି୤’ ମୋତେ ଭାରି ବିରକ୍ତ ଲାଗୁଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି ଗତ ରାତିରେ ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ଅବସ୍ତାରେ ମୋ ଦ୍ବାରା କୌଣସି ଅଘଟଣା ଘଟି ଯାଇନି ତ? ଖାଇବା ସାରିଦେଇ ହାତ ଧୋଇବାପରେ ସେ ଗାମୁଛାଟିଏ ହାତକୁ ବଢ଼େଇ ଦେଉ ଦେଉ କହିଲା, ‘କାଲି ରାତିରେ ତମ ସାଙ୍ଗମାନେ ତମକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଗଲାପରେ ତମ ପେଣ୍ଟ୍ ଓଦା ହେଇ ଯାଇଥିଲା, ମୁଁ ବଦଳାଇଥିଲି୤’ ସେତେବେଳକୁ ମୋର ମନେ ପଡ଼ିଲା ଆରେ ହଁ ସତେ ତ, ରାତିରେ ତ ମୁଁ ପେଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିଥିଲି, ଆଉ ସକାଳୁ ଉଠିଲା ବେଲକୁ ମୁଁ ଧୋତି ଗୁଡ଼େଇ ହେଇ ପଡ଼ିଥିଲି୤ ତା ମାନେ ନଖୀ ମୋତେ ଲଙ୍ଗଳା କରିଥିଲା୤ ଇସ୍ କି ଲାଜ କଥା୤ ମାନେ ମୋ ଜିନିଷ ସେ ଦେଖିଛି୤ କଣ କହିବି ବୁଝି ପାରୁନଥିଲି, ଲାଜ ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ହିଁ ହସିଦେଇ କହିଲା, ‘ମୁଁ ତ ସବୁ ଦେଖିଦେଲି୤’ ସେ ଥଟା କରୁଥିଲା ଆଉ ମୋତେ ଲାଜ ଲାଗୁଥିଲା୤ ହେଲେ ମୁଁ ମନେ ମନେ ସ୍ଥିର କରିଥିଲି, ନା, ସେ ମୋତେ ଥଟା କରିବ ଆଉ ମୁଁ ସହିବି, ହେଇ ପାରିବନି୤ ମୁଁ ବି ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରି କହିଲି, ‘ଦେଖିଲୁ ତ? କଣ ଦେଖିଲୁ? ଦେଖିବା ଜିନିଷଟା ମନକୁ ପାଇଲା ନା ନାଇଁ?’ ସେ ଲାଜେଇ ଗଲା୤ ଏବେ ସେ ଲାଜ କରିବା ସମୟ ଆସିଥିଲା୤ ମୁଁ ବି ଛାଡ଼ିବା ଲୋକ ନାହିଁ୤ ସେ ମୁହଁରେ କାନିଦେଇ ହସିଦିଏ କହିଲା, ‘ତମ ଜିନିଷଟା କେତେ ବଡ଼୤’ ଓଃ ଝିଅଟିଏ ଯେତେବେଳେ ଏମିତି କିଛି କହେ, ଯେକୌଣସି ପୁରୁଷ ଲୋକର ଛାତି ଚଉଡ଼ା ହେଇଯାଏ ନିଶ୍ଚୟ୤ ମୋତେ ବି ସେମିତି ଲାଗୁଥିଲା୤ ହେଲେ ସେତେବେଳେ ହଠାତ୍ ମୋ ମନରେ ଆହୁରି ଅଧିକ ଦୁଷ୍ଟାମୀ ଜୁଟିଲା୤ ପଚାରିଲି, ‘ଭଲ ଲାଗୁଛି ଯଦି ନେବୁ କି? ଧରିକି ଦେଖିବୁ?’ ସେ କହିଲା, ‘କାଲି ରାତିରେ ଦେଖି ଦେଇଛି୤’ ମୁଁ ପୁଣୀ ପଚାରିଲି, ‘ଖାଲି ଦେଖିଚୁ୤ ନେଇ ପାରିବୁ କି? ତୋ ସ୍ବାମୀଠୁ ବଡ଼ ପରା?’ ସେ ଲାଜେଇ ମୋତେ ଚାହିଁଲା ଆଉ କାହିଁକି କେଜାଣି ମୋତେ ତା ମୁହଁଟା ଭାରି ସେକ୍ସି ସେକ୍ସି ଲାଗୁଥିଲା୤ ତା ହାତଧରି ଅଗଣାରୁ ମୋ ଶୋଇବା ବଖରା ଯାଏଁ ଟାଣିଦେଲି୤

ଶୋଇବା ବଖରା ଖଟ ପାଖରେ ତା ହାତଧରି ଛିଡ଼ା କରିଦେଇ ମୋ ପେଣ୍ଟକୁ ତଳକୁ କରିଦେଲି୤ ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ନାଇଣ୍ଟୀ ଡିଗ୍ରୀରେ ଠିଆ ହୋଇଥାଏ୤ ତା ହାତକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଉପରେ ଥୋଇଦେଇ କହିଲି, ‘ନେ, ଆଜିଠୁ ଏଇଟା ତୋର୤ ମୁଁ ଯେତେଦିନ ଏଇଠି ଅଛି, ସବୁଦିନ ତୋ ସେବା କରିବ୤’ ସେ ଲାଜେଇ ମୋତେ କଣେଇ ଚାହୁଁଥିଲା, ତା ଓଢ଼ଣା କୁ ଭିଡ଼ି ଖୋଲିଦେଲି ଆଉ ମନହରି ଦେଖିଲି, ସେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦରୀ ଲାଗୁଥିଲା୤ ତା ଛାତିଉପରେ ହାତ ରଖିଦେଇ ଧିରେ ଧିରେ ଦଳିବା ପରେ ସେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ଆଃ ବୋଲି ମଉନ୍ ଶବ୍ଦଟିଏ ଛାଡ଼ିଲା୤ ତାପରେ ତା ବ୍ଲାଉଜର ବଟନ୍ ସବୁ ଫଟାଫଟ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ ଭିତରେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧିନଥିଲା, ଆବଶ୍ୟକଟା ହିଁ ନଥିଲା୤ ତା ଛାତିରେ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ଗର୍ବର ସହ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ୤ ସମାନ ସାନ ଆକାରର ଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ଭାରି ଆକର୍ଷକ ଥିଲେ୤ ଆଉ ମୁଁ ନଇଁପଡ଼ି ତାକୁ ମୋ ଓଠରେ ନେଇ ଚୁଚୁମିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି୤ ଓଃ ସେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଜ ଛାତିରେ ଚାପି ଧରିଲା୤ ବାସ୍, ତା ଦୁଧକୁ ଚୁଚୁମିବା ପରେ ପରେ ପାଟି ମେଲେଇ ଦେଇ ଖାଈବା ଓ ଚାପିବା ସହ ନିପଲକୁ କାମୁଡ଼ିବା ଭିତରେ ସେ ଝାଳନାଳ ହୋଇଗଲା୤ ସେତେବେଳକୁ ତା ଶାଢ଼ୀ ଖୋଲିଦେଇ ଶାୟାର ସୁତା ବି ଖୋଲି ଦେଇଥିଲି୤ ଭିତରେ ପେଣ୍ଟି ପିନ୍ଧିନଥିଲା୤ ବିଆ ଉପରେ ମସୃଣ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ରୋମ ଥିଲା ତାକୁ ହାତରେ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ବିଆକୁ ହାତରେ ଚିପିବା ପରେ ସେ ମାଆଲୋ ବୋଲି କହୁ ଉଠିଲା୤ ଆଉ ତା ଦୁଧକୁ ଖାଇ ଦେଉ ଦେଉ ତାକୁ ଶେଯରେ ଶୁଆଇ ଦେଲି ଆଉ ତା ଛାତିକୁ ମନଭରି ଖାଈବା ପରେ ପେଟ ଆଉ ନାଭିକୁ ଜିଭରେ ଚାଟିବା ପରେ ବିଆ ଉପରେ ଯେମିତି ପାଟି ଦେଇଛି ସେ ମୋତେ ଛାଟିଦେଇ କହିଲା, ନାଇ ମୋତେ ଅସନା ଲାଗୁଛି୤ ମୁଁ କହିଲି, ‘ତୁ ଚୁପ୍ କରି ଶୋଇରହ ଆଊ ମୋତେ ମୋ କାନ କରିବାକୁ ଦେ୤ ଭଲ ନ ଲାଗିଲେ ମୋତେ କହିଦେବୁ’ ଆଉ ତା ବିଆକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗ୍ଗିଲି୤ ସେ ମନା କରୁଥିଲା ସତ କିନ୍ତୁ ବିଆରେ ଜିଭର ମ୍ୟାଜିକ୍ କାମ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିବାପରେ୤ ସେ ଛଟପଟ ହେଲା ଆଉ ମୋତେ ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣିଲା୤ ଏବେ ମୁଁ ତା ଉପରେ ଭାର ଦେଇ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇବାକୁ ଚେଃଟା କରୁଥିବା ବେଳେ ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଅଣ୍ଟାକୁ ଉପରକୁ ଉଠେଉ ଉଠେଇ ବିଆକୁ ମେଲେଇବାକୁ ଚେଃଟା କରୁଥିଲା୤ ସାମାନ୍ୟ କଃଟ ହେଲା କିନ୍ତୁ ବାଣ୍ଡ ବିଆରେ ପ୍ରବେଶ କରିଗଲା୤ ତାପରେ ଧିରେ ଧିରେ ଧକ୍କା ଦେଉ ଦେଉ ଅଳ୍ପ କିଛି ସମୟ ପରେ ତାର ସ୍ଖଳନ ହୋଇଗଲା୤ ତା ବିଆରୁ ଅଧିକ ପାଣି ବାହାରିଲା ଆଉ ବିଆକୁ ଓଦାଳୀଆ କରିଦେଲା୤ ସେ ଶାନ୍ତି ପାଇଗଲା ପରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଉଠିବାପାଇଁ ଛଟପଟ ହେଉଥିଲା, ହେଲେ ମୋର ସେତେବେଳ ଯାଏଁ ମାଲ୍ ଖସିନଥିଲା, ତେଣୁ ତାକୁ ଚାପି ଧରିଲି ଆଉ ଦୁଧକୁ ଜୋର କରି କାମୁଡ଼ି ଦେଉ ଦେଉ ତା ବିଆକୁ ନିର୍ଘାତ ଗିହାଁ ଦେଇ ଚାଳିଲି୤ ସେ ଖାଳି ମାଆଲୋ ମାଆଲୋ ହେଉଥାଏ୤ ଏଇ ସମୟରେ ସେ ମୋତେ କହିଲା, ଛାଡ଼ିଦିଅ, କିଏ ଆସିଯିବ୤ ମୁଁ କହିଲି, ମୋର ମାଲ୍ ନ ଖସେଇ କେମିତି ଛାଡ଼ିଦେବି୤ ସେ କହିଲା, ରାତିରେ ଖସେଇ ଦେବି୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏବେ ନ ଖସିଲା ଯାଏଁ ଯିବୁନି, ସେ ସେଇଠୁ ମୋ ଛାତିକୁ ଚାଟିଦେଇ ମୋ ନିପଲକୁ କାମୁଡ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ସେ କାମୁଡ଼ାରେ ମୋ ଦେହରେ ବିଜୁଳି ଖେଳିଗଲା ପରି ଲାଗିଲା ଆଉ ମୁଁ ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଧକ୍କା ମାରିଲି ଦୁଇ ତିନି ଷ୍ଟ୍ରୋକ୍ ପରେ ମୋ ରସ ବାହାରି ଗଳା୤ ବାଣ୍ଡକୁ ବିଆରୁ ବାହାର କରି ଆଣିବା ପରେ ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଅଗଣାକୁ ଧାଇଁଯାଇ ବିଆକୁ ବାଲତିର ପାଣିରେ ଧୋଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା୤ ଆଉ ମୁଁ ପୋଛାପୋଛି ହୋଇ ସଫା ହେବାବେଳକୁ ସେ ଶାଢ଼ୀ ପିନ୍ଧିଦେଇ ଯିବାଉ ବାହାରି ପଡ଼ିଥିଲା୤

ତା ହାତ ଧରିଦେଇ ଟାଣିବା ବେଳକୁ କହିଲା, ବାଇ ଯାହା କରିବ ସବୁ ରାତିରେ ଏବେ ଛାଡ଼ିଦିଅ୤ ମୋ ସ୍ବାମୀ ବିଲରୁ ଆସିବେ୤

ସେଦିନ ରାତିରେ ନଖୀକୁ ମୋ କୋଳରେ ବସେଇଦେଇ ଆସ୍ତେ କରି ତା ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇ ଦେଲି ଆଉ ସେମିତି ମୋ କୋଳରେ ବସି ସେ ଉପର ତଳ ହୋଇ ଗିହାଁର ମଜା ନେଉଥିଲା ଆଉ ମୁଁ ବି ତା ଦୁଧକୁ ମନଭରି ଖାଉଥିଲି୤ ଏହାପରେ ଯୌଣବିଜ୍ଞାନ ବହିର ଯେତେ ସବୁ ପୋଜ୍ ଥିଲା ସବୁ ଆମେ ଦିନେ ଦିନେ କରି ଚେଃଟା କରି ଦେଖିଲୁ୤ ଯେତେଦିନ ମୁଁ ଗାଁରେ ଥିଲି, ସେତେଦିନ ନଖୀ ଅଧିକାଂଶ ସମୟ ମୋ ଘରେ ହିଁ ରହୁଥିଲା ଆଉ ପ୍ରତିଦିନ ନୁଆ ନୁଆ ପୋଜ୍ କରିବାରେ ସାହାଯୟ୍ କରୁଥିଲା୤ ଗାଁ କନିଆ ସିଙ୍ଘାଣୀନାକୀ ବୋଓଲି ସବୁ କହନ୍ତି ସିନା ନଖୀ ମୋତେ ଯେତେ ପ୍ରକାର ଖେଳ କରି ଦେକେଇଥିଲା ସେ ସବୁ ସହରୀ ଟୋକୀ ମାନେ କରିବେ ନାହିଁ୤ ଏବେ ବି ଗାଁକୁ ଗଲେ ନଖୀ ମୋ ସେବା କରେ୤