Hum sath sath hain - II

 ଅପରାହ୍ନ ବେଳକୁ ବଜାରରୁ ଫେରିଲେ ସମସ୍ତେ୤ ବଡ଼ବାପା ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଗାଁକୁ ଫେରିଯିବା କଥା କହିଲେ୤ ଜିନିଷ ପତ୍ର ସବୁ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିଲା୤ ଟୁନି କହିଲା, ‘ବାପା ମୁଁ ଏଠି ରହିବି୤ ପରେ ମୁନା ଭାଇ ସାଙ୍ଗରେ ଗାଁକୁ ଯିବି୤’ ମୋ ବୋଉ ବି ସେଇ କଥା କହିଲା, ‘ହଉ, ଯଦି ରହିବ କହୁଛି ରହୁ୤ ଦିନ ଦୁଇଦିନ ପରେ ମୁନା ଯାଇ ଗାଁରେ ଛାଡ଼ିଦେବ୤’ ବଡ଼ବାପା, ମାଆ ଆଉ ବୁଲୁଭାଇ ଗାଁକୁ ଚାଲିଗଲେ୤ ବାପା ବୋଉ ବସି ବଜାର ସଉଦାର ହିସାବରେ ଲାଗିଗଲେ୤ ମୁଁ ମୋ ରୁମରେ ବସି ସଫ୍ଟୱେର୍ କାମ କରୁଥିଲି, ଟୁନି ଆସି ମୋ ପାଖରେ ନସର୍ ପସର ହେଲା ଆଉ ମୋ ମୁହଁ ପାଖରେ ନିଜ ଦୁଧକୁ ରଖି କହିଲା, ‘ନେ ଖା୤ ମୋ ଦୁଧ ପିଇଦେ୤ ବଳ ହେବ୤ ରାତିରେ ମୋତେ ସୁଖ ଦେବୁ୤’ ମୁଁ କହିଲି, ‘ଲୋ ଟୋକି, ତୁ ଏମିତି ହ ନା୤ ବଳ ତୋ ଦୁଧରେ ନାଇଁ, ତଳ ଝରଣା ପାଣିରେ ଅଛି୤’ କହି ତା ସ୍କର୍ଟ୍ ଉଠେଇ ଯୋନିକୁ ଆଉଁସି ଦେବାପରେ ସେ ମୋତେ ଭିଡ଼ି ଧରିଲା ଆଉ କହିଲା, ‘ଭାଇ ଏମାନେ ଶୀଘ୍ର ଶୋଇନାହାନ୍ତି କାହିଁକି?’

ରାତିରେ ଖାଇବା ସମୟରେ ଟୁନି ଆଖି ନଚେଇ ମୋତେ ଚିଡ଼େଇ ଚିଡ଼େଇ ଉତ୍ୟକ୍ତ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲା୤ ମୁଁ ବି ଦିନରେ ତା ଯୋନିକୁ ଉନ୍ମୋଚନ କରିନଥିଲି ତେଣୁ ଚାହୁଁଥିଲି, ରାତିରେ ଆଜି ଯେମିତି ହେଲେ ତା ଯୋନିର ଶୁଭ ଉଦ୍ଘାଟନ କରିବି୤ ତେଣୁ ଖାଈବା ସାରିଦେଇ ମୋ ରୁମକୁ ଚାଲିଗଲି୤ ଟୁନି ବୋଉକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାପରେ ଶୋଇବା ସମୟ ଆସିବାରୁ ଟୁନି କହିଲା, ‘ମୁଁ ମୁନାଭାଇ ରୁମରେ ଶୋଇବି୤’ ଆମ ଘରେ ଅଲଗା ରୁମ ଥିବା ସତ୍ତ୍ବେ ସେ ମୋ ରୁମରେ ହିଁ ଶୋଇବ ବୋଲି କହିଲା, ବୋଉ ହଉ ବୋଲି କହିଦେଇ ଶୋଇବାକୁ ଗଲା୤

ସମସ୍ତେ ଶୋଇବାପରେ ପ୍ରାୟ ପନ୍ଦର ମିନିଟ୍ ଅପେକ୍ଷା କରିବାପରେ ଲାପଟପରେ ବ୍ଲୁ ଫିଲ୍ମ୍ ଲଗେଇ ଦେଲି୤ ଟୁନି ସେସବୁକୁ ଆଁ କରି ଚାହିଁଥିବା ସମୟରେ ତା ପୋଷାକ ଖୋଲିଦେଇ ଦୁଧକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ଓଃ ଆଃ କହୁଥିଲା ଆଉ ମୋତେ ନିଜ ହାତରେ ଦୁଧ ଖୋଇ ଦେଉଥିଲା୤ ତାପରେ ତା ପେଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିଦେଇ ଯେମିତି ଯୋନିରେ ମୁହଁ ଦେଇଛି ସେମିତି ସେ ମୋତେ ତଳେ ଶୋଇଦେଇ ମୋ ମୁହଁ ଉପରେ ବସି ପଡ଼ିଲା ଆଉ ତା ଯୋନିକୁ ମୋ ପାଟିରେ ଘଷିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ତା ଯୋନିର ରସ ମୋ ମୁହଁକୁ ଓଦା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ମୋତେ ବି ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା୤ ମୁଁ ଚାହୁଁଥିଲି ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେମିତି ହେଉ ତା ଜୌନିକୁ ମୋ ଯୌନାଙ୍ଗ ଦ୍ବାରା କ୍ଷତାକ୍ତ କରିବି୤ କାରଣ ଦିନବେଳେ ସେ ଆଦୌ ସେ ମଉକା ମୋତେ ଦେଇନଥିଲା୤ ଆଉ ଏବେ କିନ୍ତୁ ସେଇୟା ନ ହେଉ ବୋଲି ତା ଯୋନିକୁ ଖାଇବା ସହ ଆନୁଠି ପୁରେଇ ଧିରେ ଧିରେ ଚୋଦନ କରିବା ପରେ ସେ ନିସ୍ତେଜ ହେବାପରି ଶେଯରେ ଶୋଇଗଲା ଆଉ ମୁଁ କାଳ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ମୋ ଯୌନାଙ୍ଗରେ କଣ୍ଡୋମ ଆଚ୍ଛାଦନ କରିଦେଇ ତା ଯୋନିରେ ପ୍ରବେଶ କରାଇ ଦେଲି୤ ଓଃ, ଲେଖାର ଯୋନିଠାରୁ ବି ଅଧିକ ଟାଇଟ୍ ଟୁନିର ଯୋନିରେ ଦଣ୍ଡର ପ୍ରବେଶ କଠିନ ଥିଲା ଆଉ ସେ ଚିତ୍କାର କରିବା ପାଇଁ ଚାହୁଁଥିଲା କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତା ଓଠରେ ଓଠ ମିଶେଇ ଦେଇ ତାକୁ ନିରବ କରିଦେଲି ଆଉ ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଧକ୍କା ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ବି ମୋ ଓଠକୁ କାମୂଡ଼ି ଦେଇ ରକ୍ତାକ୍ତ କରିଦେଲା କିନ୍ତୁ ମୋ ଅଣ୍ଟାକୁ ଭିଡ଼ିଧରି ନିଜ ଯୋନିରେ ମୋ ଦଣ୍ଡର ଗଭୀର ପ୍ରବେଶରେ ସହାୟତା କରିଲା୤

କିଛି ସମୟର ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ପରେ ସେ ପୁଣିଥରେ ଥର ଥର ହେଉ ହେଉ ତା ଯୋନିର ରସ ବହିବାକୁ ଲାଗିଲା ଆଉ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଜୋଶରେ ଆସି ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ଦେଉ ଦେଉ ବୀର୍ଯ୍ୟ କ୍ଷରଣ ହୋଇଗଲା୤ ଦିନ ବେଳର ଅଭାବ ରାତିରେ ପୂରଣ ହୋଇଗଲା୤ ଏହାପରେ ଟୁନି ଆଦୌ ସୋଇନଥିଲା ଆଉ ସେଇ ରାତିରେ ପୁଣିଥରେ ଟୁନିକୁ ପଶ୍ଚାଦ ଚୋଦନ ଦେଇ ଶାନ୍ତ କରିବାକୁ ପଡ଼ିଥିଲା୤ ଏହାପରେ ଟୁନି ଆଉ ଆମ ଘର ଛାଡ଼ି ଗାଁକୁ ଯିବାକୁ ଆଦୌ ମନ କରୁନଥିଲା୤ ସେ ସମୟରେ ଲେଖା ସହ ସମ୍ପର୍କ ଧିରେ ଧିରେ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇ ଆସିଥିଲା ହେଲେ ଟୁନିର ଜୋଶ୍ ଦେଖିବାପରେ ଲେଖାର ଅଭାବ ଆଦୌ ମୋତେ ମନେ ହେଉନଥିଲା୤

sayyes69@gmail.com

Comments

Post a Comment