Hum sath sath hain - I

 ଲେଖା ଆଉ ମୋ ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବିଷୟରେ କେଜାଣି କେମିତି ଟୁନି ସବୁ ଜାଣି ପାରିଥିଲା୤ ଦିନେ ଆମ ଘରକୁ ବଡ଼ବାପା, ବଡ଼ମା ଆଉ ବୁଲୁଭାଇ ସବୁ ଆସିଥିଲେ୤ ବାପାବୋଉ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ମିଶି ବଜାର କରିବାକୁ କୁଆଡ଼େ ବାହାରିଗଲେ୤ ବୋଧହୁଏ ବାହାଘର ପାଇଁ କିଛି ହେଇଥିବ୤ ଘରେ କେବଳ ଟୁନି ଥିଲା୤ ଟୁନି ମୋ ରୁମକୁ ଆସି ଏଣୁତେଣୂ ଗପୁ ଗପୁ କହିଲା, ‘ତୁ କାହିଁକି ସବୁବେଳେ ରଣପୁର ଯାଉଛୁ?’ ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି ଆଉ ପଚାରିଲି, ‘ତତେ କିଏ କହିଲା?’ ସେ କହିଲା, ‘ଗତ ବୁଧବାର ଦିନ ତୋ ଗାଡ଼ି ରଣପୁରରେ ଥିଲା?’ ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, ‘ହଁ କିଛି କାମ ଥିଲା ଯାଇଥିଲି୤’ ସେ କହିଲା, ‘କଣ କାମ?’ ମୁଁ କହିଲି, ‘ତୁ ଜାଣିକି କଣ କରିବୁ କହିଲୁ? ମୋର ପର୍ସନାଲ୍ କାମ ଥିଲା ଯାଇଥିଲି୤’ ସେ କହିଲା, ‘ତୋ ସହ ସେଦିନ ଲେଖା ଥିଲା?’

ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଟୁନିକୁ ଚାହିଁଲି ଆଉ କହିଲି, ‘ତୁ କଣ ମୋ ପଛରେ ପୋଲିସ୍ ଲଗେଇଛୁ କି? ମୁଁ କୁଆଡ଼େ ଗଲି, କଣ କଲି, ଇତ୍ୟାଦି ବିଷୟ ଜାଣିବା ପାଇଁ?’ ସେ କହିଲା, ‘ଥିଲା ନା ନାଇଁ୤’ ମୁଁ କହିଲି, ‘ହଁ ଥିଲା୤’ ସେ ପୁଣି ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ ପଚାରିଲା, ‘କାହିଁକି?’ ମୁଁ ତାକୁ ଚାହିଁ କହିଲି, ‘କାହିଁକି ମାନେ କଣ? ମୋ ସହ ସମୟ ବିତେଇବାକୁ ତାକୁ ଭଲ ଲାଗେ ସେଇଥିପାଇଁ ଥିଲା୤’ 

‘ଓଃ, ତୁ ଲେଖାକୁ ବାହା ହେବୁ କି?’ ଟୁନି ପଚାରିଲା୤

‘ବାହା? କଣ?’ ମୁଁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲି୤

‘ଯଦି ବାହା ହେଉନୁ ତା ହେଲେ କାହିଁକି ତା ସହ ଏତେ ମିଳାମିଶା?’ ଟୁନି ପ୍ରଶ୍ନ କଲା୤ ହସିଦେଇ କହିଲି, ‘ତାକୁ ପଚାରୁନୁ? ସେ ନିଜେ ତ ମୋତେ ଡାକିଥିଲା୤ ଆଉ ମୋ ସହ ମିଶିଲେ ତାକୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି ବୋଲି କହୁଥିଲା୤’

ଟୁନି ମୋ ଫୋନରୁ ଲେଖାକୁ କଲ୍ କରିଲା୤ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହେଉ ହେଉ ପଚାରିଲା, ‘ତମେ ମୁନା ଭାଇକୁ ଭଲ ପାଉଛ କି? ବାହା ହେବ କି?’ ଲେଖା କହିଲା, ‘ମୋ ନାନି ବାହା ହେଇନି, ମୁଁ କେମିତି ହେବି? ଗ୍ରାଜୁଏସନ୍ କରିବା ପରେ ମୁଁ ଜବ୍ କରିବି ତାପରେ ବାହାଘର କଥା ଚିନ୍ତା କରିବି୤’

ଟୁନି ଚୁପ୍ ହୋଇଗଲା୤ କହିଲି, ‘ଶୁଣିଲୁ ତ? ବାସ୍ ଏମିତି ଆମକୁ ଭଲ ଲାଗୁଛି ବୋଲି ଟିକେ ଫ୍ରେଣ୍ଡସିପ୍ କରିଦେଲି୤ ସିଏ ଚାକିରୀ କରିବ ବୋଲି ଡିସାଇଡ୍ କରିଛି୤ ତା ଫ୍ୟୁଚର୍ ସେ ଦେଖିବ ନା୤’

ଟୁନି କହିଲା, ‘ତା ହେଲେ ଏଇ ସମ୍ପର୍କ କଣ? କାହିଁକି?’

ମୁଁ କହିଲି, ‘ଏଇଟା ବନ୍ଧୁତାର ସମ୍ପର୍କ୤ ମାନେ ସେ ପାଠ ପଢିବ, ଚାକିରୀ କରିବ୤ ତା ବୋଲି ତା ମନରେ ଥିବା ଇଚ୍ଛାକୁ ସେ କାହିଁକି ମାରିବ? ସେଇଥିରେ ମୁଁ ତାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି୤ ବାସ୍୤’

ଟୁନି ନିରବରେ ରୁମରୁ ବାହାରି ଗଲା୤ 

କିଛି ସମୟପରେ ମୁଁ କାମ ସାରିଦେଇ ବାହାରକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ଟୁନି ଟିଭି ସାମନାରେ ବସି କଣ ଭାବୁଥିଲା୤ ପାଖରେ ବସି ତା କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖି କହିଲି, ‘କଣ ହେଲା, ଏତେ କାହିଁକି ଭାବୁଛୁ? ଲେଖା ଜଣେ ସ୍ବାବଲମ୍ବୀ ଝିଅ୤ ସେ ଜାଣିଛି ତାକୁ କଣ ଦର୍କାର୤ ସେଇଟା ତା ଜୀବନ୤ ତୁ କାହିଁକି ସେଥିପାଇଁ ଜଜ୍‌ମେଣ୍ଟାଲ୍ ହେଉଛୁ?’ ଟୁନି କହିଲା, ‘ଏଇଟା କଣ ପାପ ନୁହଁ? ବାହାଘର ପୂର୍ବରୁ ଅନ୍ୟ ଜଣକ ସାଙ୍ଗରେ ଏମିତି ଖୋଲାଖୋଲି ମିଳାମିଶା କରିବା?’ ମୁଁ କହିଲି, ‘ସେ ଏହାକୁ ପାପ ବୋଲି ଭାବେ ନାହିଁ୤ ତାକୁ ଏଥିରେ ସୁଖ ମିଳେ୤ ପାପପୂଣ୍ୟର ବିଚାର କରିଲେ ସେ ଯେତେଦିନ ଯାଏଁ ବିବାହ ନ ହୋଇଛି ସେତେଦିନ ନିଜ ମନର ଭୋକକୁ କେମିତି ମେଣ୍ଟେଇବ? ସେଇଥି ପାଇଁ ସେ ମୋତେ ବାଛିଲା୤ ନିରାପଦ ବନ୍ଧୁତ୍ବ ଆଉ ବେଳେ ବେଳେ କିଛି ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ମୁହୂର୍ତ୍ତ୤’

ଟୁନି କହିଲା, ‘କେଜାଣି କାହିଁକି ମୁଁ କିନ୍ତୁ ମନକୁ ବୁଝେଇ ପାରୁନି୤ ଏ ସବୁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁନି୤’ ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, ‘ତୁ ଏ ସବୁ କଥା ମନକୁ କାହିଁକି ଆଣୁଛୁ? ଏଇତା ଲେଖା ଆଉ ମୋ ଭିତର କଥା୤ ସେଥିରେ ତୁ ଚିନ୍ତା କରିବା ଅନୁଚିତ୤ ତୋତେ ଭଲ ଲାଗୁଛି ତୁ କର୤ ନାହିଁ ତ ନ କର୤ ଅନ୍ୟ କିଏ କଣ କଲା ନ କଲା ସେ କଥା ତୁ କାହିଁକି ଭାବୁଛୁ?’ ଟୁନି ତଥାପି ଚିନ୍ତାରେ ଥିଲା ଭଳି ମନେ ହେଉଥିଲା, ଧିରେ ପଚାରିଦେଲି, ‘ତୁ ବି ସେମିତି କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛୁ କି? ନା କରି ପାରିଲୁନି ବୋଲି ଲେଖା ଉପରେ ଇର୍ଷ୍ୟା ହେଉଛି?’ ଟୁନି ବଡ଼ ଆଖି କରି ମୋତେ ଚାହିଁଲା୤ କିଛି କହିଲାନି୤ ପୁଣି ପଚାରିଲି, ‘ଓଃ, ତା ମାନେ ତୁ ଇର୍ଷ୍ୟା କରୁଛୁ୤ ତୁ ସେମିତି କରି ପାରିଲୁନି ବୋଲି? ଲେଖା କେମିତି କରିବ ନାଇଁ କି?’ ଟୁନି ନିରବ ହୋଇ କହିଲା, ‘ଲେଖା ଭାଗ୍ୟକୁ ତୁ ଜୁଟିଗଲୁ୤ ମୋ ଭାଗ୍ୟରେ କିଏ?’ ମୁଁ ଟୁନିକୁ ପାଖକୁ ଟାଣି ଆଣି କହିଲି, ‘ଆଲୋ ଆଲୋ, ମୋ ସୁନାନାକୀ ଭଉଣୀକୁ କେହି ମିଳୁନାହାନ୍ତି? ତୁ କେବେ ଚେଷ୍ଟା କରିଛୁ?’ ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ନାହିଁ ବୋଲି କହିଲା୤ ପଚାରିଲି, ‘ମିଳିଥିଲେ ତୁ ଏ ସବୁ କରି ପାରନ୍ତୁ?’ ସେ ପ୍ରଶ୍ନ କଲାଭଳି ମୋତେ ଚାହିଁଲା୤ ‘ଯାହା ସବୁ ଲେଖା କରୁଛି ସେ ସବୁ, ତୁ କରିଥାନ୍ତୁ କି?’ ମୁଁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲି, ସେ କେବଳ କହିଲା, ‘କେଜାଣି୤’

ତାକୁ ଗେଲରେ ଧରି ତା ଗାଲରେ ଚୁମାଟିଏ ଦେଇ କହିଲି, ‘ଦେହର ଭୋକର ବାସ୍ତବିକତା ରହିଛି୤ ଆମେ ଲଜ୍ଜା ଆଉ ଇଜ୍ଜତର ଓଢ଼ଣୀରେ ତାକୁ ଯେତେ ଲୁଛେଇଲେ ବି ସେ ସବୁ ମଣିଷ ମନରେ ଥାଏ୤ ବୟସ ବଢ଼ିଆ ସହ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଯୌନ ସୁଖ ଭୋଗ କରିବାକୁ ମନ ହୁଏ୤ ସମାଜର ଦ୍ବାହିଦେଇ ଆମେ ଖାଲି ବାହାଘର ହେଲେ ହିଁ ସେ ସବୁ କରିବା ବୋଲି କହିଦେଇ ନିଜ ମନକୁ ମାରିଦେଇ ବସିଯାଉ୤ ଆଉ ଯଦି ଠିକ୍ ସମୟରେ ବାହାଘର ନ ହେଲା ତା ହେଲେ ସେ ଦେହର ଭୋକ ବି ଧିରେ ଧିଏ ମରିଯାଏ୤ ତାପରେ ଆଉ ସେ ସୁଖ ମିଳେନି, ଯାହା ଯୌବନରେ ମିଳେ୤ ବଳ ଆଉ ବୟସ ଥାଉ ଥାଉ ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ ନ କଲେ, ଦିନ ଗଡ଼ିଗଲେ ଆଉ କଣ ସେ ଜୋଶ୍ ଆସିବ? ନା ସେ ସୁଖ ଅନୁଭବ ହେବ?’

ଟୁନି କହିଲା, ‘ସତରେ କଣ ଏବେ ଏତେ ମଜାଲାଗେ?’ ମୁଁ ଜାନି ପାରୁଥିଲି, ଟୁନି ଭିତରର ଝିଅଟି ଧିରେ ଧିରେ ଯୌନ ସୁଖ ପାଇଁ ଲୋଭେଇଲାଣି୤ ସେ ମୋ ଭଉଣୀ ହୋଇଥିଲା ସୁଦ୍ଧା ମୋତେ ବି ତା ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ବି ତ କଲେଜ ଯାଉଛି୤ ସେ ବି ତ ଦେଖିବାକୁ ବହୁତ ସେକ୍ସି ଅଛି୤ ଆଉ ଘର ଭିତରେ ଟାଇଟ୍ ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଆଉ ଟି-ସାର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ତା ଛାତିର ଯୌବନକୁ ସେ ବି ପ୍ରଦର୍ଶନ୍ କରି କରି ମୋତେ ଘାଇଲା କରି ସାରିଲାଣି୤ ତା ମୁହଁକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଧିରେ ଧରି ତା ଆଖିକୁ ଚାହିଁ କହିଲି, ‘ଟୁନି, ତୁ ଯଦି ଚାହିଁବୁ, ମୁଁ ତତେ ସେ ସୁଖ ଦେଇ ପାରିବି୤ କହ ତୁ ଚାହୁଁଛୁ ଯଦି, ମୁଁ ତତେ ଏମିତି ସୁଖର ଦୁନିଆ ଦେଖେଇବି ଯେ ତୁ ପୁଣୀ ଥରେ ସେଠାରୁ ଫେରିବିନି ବୋଲି କହିବୁ୤’ ଟୁନି ମୋ ଆଖିକୁ ଚାହିଁ ରହି କହିଲା, ‘ହଁ, ଭାଇ୤’ ଆଉ ତା କଥା ସରିବାପରେ ମୋ ଓଠ ଟୁନିର ଓଠ ଉଅରେ ଭାର ହୋଇଗଲା୤ ଆଉ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ତା ପୁରା ପାଟି ଭିତରେ ମୋ ଜିଭ ବୁଲୁଥିଲା୤

ଲେଖା ତୁଳନାରେ ଟୁନିର ଦୁଧ ଦୁଇଟି ସାମାନ୍ୟ ବଡ଼ ଥିଲା ଆଉ ତା ଟପ୍ ଓହ୍ଲେଇ ଦେବାପରେ ମୋ ଆଖିରେ ସେ ଦୁଇଟା ଝଲସିଲେ୤ ଆଉ ଟୁନିକୁ ସେଇ ସୋଫା ଉପରେ ଆଉଜେଇ ଦେଇ ବସେଇ ଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ବି ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ମୋ ମୁହଁରେ ନିଜ ଦୁଧକୁ ପେଇ ଦେବାର ପ୍ରଚେଃଟା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ଓଃ କି ସୁଖ କହି ହେବନି୤ ନିଜ ସାନ ଭଉଣୀର ଦୁଧକୁ ମନଭରି ଖାଇବା ପରେ ତା ପ୍ୟାଣ୍ଟକୁ ତଳକୁ ଟାଣି ତାକୁ ଲଙ୍ଗଳା କରିଦେଇ ପୁରା ଦେହକୁ ମନଭରି ଚାପି ଚାପି ଓଦା କରିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେତେବେଳେ ସେ କହିଥିଲା, ‘ଭାଇ ମୋତେ କଣ ହେଇ ଯାଉଛି୤ ମୋ ଦେହ ଥରୁଛି୤ ଭାରି ଭଲ ଲାଗୁଛି୤’ ମୁଁ ତା ପିଚାକୁ ଚାପିଦେଉ ଦେଉ କହିଲି, ‘ରହ, ତୋ ଯୋନିରେ ମୋ ଜିଭର ପ୍ରବେଶ ପରେ ଯେଉଁ ସୁଖ ତୁ ପାଇବୁ ତାହା ତୋତେ ସ୍ବର୍ଗରେ ପହଞ୍ଚେଇଦେବ୤’ ତାକୁ ଓଲଟାଇ ଦେଇ ପ୍ୟାଣ୍ଟି ଉପରେ ହିଁ ଯୋନିକୁ ଚାପି ଚାପି ପ୍ୟାଣ୍ଟିକୁ ଓଦା କରିଦେବାପରେ, ପ୍ୟାଣ୍ଟି ଓହ୍ଲେଇଦେଇ ଜିଭକୁ ଉନ୍ମୁକ୍ତ ଯୋନି ଦ୍ବାରରେ ସେବା କରିବାକୁ ମଉକା ଦେଇ ଦେଲି୤ ଜିଭର ପ୍ରବେଶ ପରେ ସେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଜ ଦୁଇ ଜଙ୍ଘଦ୍ବାରା ଚାପି ଧରିଲା ଆଉ କହିଲା, ‘ଭାଇ, ତୁ ସତ କହୁଥିଲୁ୤ ଓଃ ମୁଁ ପାଗଳୀ ହେଇଯିବି୤ ମୋତେ ଲାଗୁଛି ମୁଁ ସ୍ବରରେ ଅଛି୤’ ଯୋନିକୁ ଜିଭ ଦ୍ବାରା ଭଲକରି ଚୋଷିବା ପରେ ମୋର ଯୌନଦଣ୍ଡକୁ ତା ଯୋନି ଦ୍ବାରରେ ଦେଇ ଧିରେ ଧିରେ ଚାପ ଦେଉ ଦେଉ ଅକାତକାତ ଦରିଆରେ ଢେଉ ଆସିବାପରି ତା ଯୋନିରେ ରସ ଭରି ଆସିଲା ଆଉ ସେ ଥରୁ ଥରୁ ନିସ୍ତେଜ ହୋଇଗଲା୤ ତାର ଚରମସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇ ସାରିଥିଲା୤ ତେଣୁ ଆଉ ଯୋନିରେ ଯୌନାଙ୍ଗର ପ୍ରବେଶ କରାଇବା ଉଚିତ ମନେ ହେଲାନାହିଁ୤

ଟୁନିର ହାତଧରି ଗାଧୁଆ ଘରକୁ ନେଇଯାଇ ତା ଦେହକୁ ଭଲକରି ଧୋଇଦେଇ ତା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିବାକୁ କହିଲି୤ ସେ ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ହେବାପରି ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ମୋତେ ଭିଡ଼ିଧରି କହିଲା, ‘ଭାଇ ସତରେ ମୋତେ ନିଶା ହୋଇଗଲା୤ ମୁଁ ତତେ ଆଉ ଛାଡ଼ି ରହି ପାରିବିନି୤ ତୁ ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଜିନିଶ କେମିତି ଶିଖିଲୁ?’ ମୁଁ ତାକୁ କୁଣ୍ଢେଇ ଧରି କହିଲି, ‘ସୁଖ କଣ ତୁ ପୁରା ତ ଜାଣି ପାରିଲୁ ନାହିଁ୤ ତା ପୂର୍ବରୁ ତୋର ରସ ଝରିଗଲା୤ ତୁ ରହ ପୁଣିଥରେ ତତେ ଏ ସୁଖ ଦେବି୤’ ଟୁନି କହିଲା, ‘ଭାଇ ଆଜି ମୁଁ ରାତିରେ ଏଇଠି ରହିବି, ଗାଁକୁ ଯୀବିନି୤ ତୋ ପାଖରେ ଶୋଇବି୤ ମୋତେ ସବୁ ସୁଖ ଦେବୁ ନା?’ ଆଉ ତା ପରେ...

sayyes69@gmail.com

Comments