Padisha ghara Sheli ra seal phiteili

ରାତି ନଅଟା ହେବ୤ ହସପିଟାଲରୁ ହାଲିଆ ହୋଇ ଫେରି ସନ୍ଧ୍ୟାରୁ ଶୋଇ ଯାଇଥିଲି୤ କରୋନା ଆସିବା ପରଠାରୁ ମୋର ହସପିଟାଲ ଡ୍ୟୁଟି ସମୟର କିଛି ଠିକ ଠିକଣା ନଥିବାରୁ ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ପିଲାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଅଜାଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇଛି୤ ସକାଳ ଆଠଟାରୁ ଘରୁ ବାହାରିଲେ ଫେରିବା ବେଳକୁ କୋଉଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ପାଞ୍ଚ ହେଉଛି ତ କେଉଁ ଦିନ ରାତି ଆଠ ଆଉ କେବେ କେବେ ରାତିରେ ଫେରିବା ବି ହେଉନାହିଁ୤

ହଠାତ୍ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟରେ ମୋ ଫ୍ଲୋରରେ ଗହଳି ଓ ପାଟିତୁଣ୍ଡ ଶୁଣି ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଲା୤ ଘରକୁ ଫେରିବାପରେ ଟିଭି ଚଳେଇ ଦେଇ ସେଇଠି ଶୋଇଯାଇଥିଲି୤ ଆସନ୍ତାକାଲି ମୋର ଡ୍ୟୁଟି ଅଫ୍ ଥିଲା୤ ତେଣୁ ତରତର ହେବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନଥିଲା୤ ବେସିନ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ ମୁହଁ ଧୋଇଦେଉ ଦେଉ ନିଜକୁ ଦେଖିଲି୤ ବାହାରେ ହୋ ହଲ୍ଲା ବହୁତ ଜୋର୍ ଚାଲିଥିଲା୤ ଅଗତ୍ୟା କବାଟ ଖୋଲି ଦେଖିବା ବେଳକୁ ପଡ଼ୋଶୀ ପଣ୍ଡାବାବୁଙ୍କ ଘରେ ଗଣ୍ଡଗୋଳ୤ ଜାଣେନି କଣ ଘଟଣା କିନ୍ତୁ ଉଭୟ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଚିଲ୍ଲାଚିଲ୍ଲି କରୁଥିଲେ୤ ସେମାନଙ୍କର ଝିଅ ଶେଲି ସେଇଠି ଠିଆ ହୋଇ ନିରବରେ ସବୁ ଦେଖୁଥିଲା୤ ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିବା ଦେଖି ମୋତେ ଚାହିଁଲା ଆଉ ହସିଦେଲା୤ ମୁଁ ଠାରରେ ପଚାରିଲି ଘଟଣା କଣ? ସେ ଆଡ଼େଇ ହେଇ ଆମ ଫ୍ଲାଟକୁ ଆସିଲା ଆଉ ଠେସି ହେଇ ଭିତରେ ପଶିଗଲା୤ କବାଟକୁ ନିଜେ ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ସୋଫା ଉପରେ ବସିପଡ଼ିଲା୤

ପାଖରେ ଥୁଆ ହୋଇଥିବା ପାଣି ବୋତଲକୁ ଧରି ପାଣି ପିଇବାକୁ ଯାଉଥିଲା, କହିଲି, ସେ ପାଣି ପୁରୁଣା ପିଅ ନାହିଁ୤ ତା ହାତରୁ ବୋତଲ ଧରି ରୋଷେଇକୁ ଗଲା ଭିତରେ ସେ ମୋ ପଛେ ପଛେ ଆସିଲା୤ ପାଣି ବୋତଲ ସେ ନିଜେ ଭରିବା ଭିତରେ କହିଲା ଯେ ବାପାଙ୍କର କେହି ଜଣେ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କୁ କରୋନା ହୋଇଯାଇଛି୤ ବାପା ତାଙ୍କୁ ସମବେଦନା ଜଣେଇବା ପାଇଁ ଯାଇଥିଲେ, ବୋଉ ତାଙ୍କୁ ଘରେ ପୁରେଇ ଦେଉନି ଆଉ ପାଟି କରୁଛି୤ ବାସ୍ କଥା ଏତିକି୤ 

ସେ ପାଣି ପିଇଦେଇ ସୋଫାରେ ବସି ରହିଲା୤ ମୁଁ ଭାବିଥିଲି ସେ ଚାଲିଯିବ୤ ରାତି ନଅଟା ହେଲାଣି୤ ଶେଲି ବୋଧହୁଏ ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ ପଢ଼େ୤ ଆମେ ଏଇ ଫ୍ଲାଟକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ସେ ନବମରେ ଥିଲା୤ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ କେମିତି ବିତିଗଲା୤ ପତଳା ଖାଡ଼ି ଭଳି ଦିଶୁଥିବା ଝିଅଟା ଆଜି ବହୁତ ହଟ୍ ଆଉ ସେକ୍ସି ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ହାତରେ ରିମୋଟ୍ ନେଇ ଟିଭି ଚ୍ୟାନେଲ୍ ବଦଳାଇବାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିଲା, ମୁଁ ତାକୁ ନିରେଖି ଚାହୁଁଥିଲି, ଛାତି ୩୨ ସାଇଜ ହେବ ଆଉ ସମୁଦାୟ ଶରୀର ୩୨-୨୬-୩୬ ସାଇଜ୍ ହେବ ବୋଧହୁଏ୤ ପତଳା ଟପ୍ ଗୋଟେ ପିନ୍ଧିଥିଲା୤ ବୋଧହୁଏ ଭିତରେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧିନଥିଲା ତେଣୁ ତା ନିପଲ୍ ଦି’ଟା ଫୁଟି ଦେଖାଯାଉଥିଲା୤ ତାକୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଟାଇଟ୍ ହୋଇ ଆସିଲା୤ ମୁଁ ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ପିନ୍ଧି ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲି, ଧିରେ ଧିରେ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଭିତରେ ଟେଣ୍ଟ୍ ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ଏବଂ ସେ ଦେଖିଲେ ଅସୁବିଧା ହେଇପାରେ ବୋଲି ମୁଁ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲି୤

ରାତିରେ କଣ ଖାଇବି, ଫ୍ରିଜ ଖୋଲି ଦେଖିଲି, ବିରିୟାନୀ ପକେଟ୍ ଟେ ଅଛି, କୋଲ୍‌ଡ୍ ଡ୍ରିଙ୍କ୍ ଆଉ ବିରିୟାନୀ ରାତିକ ପାଇଁ ଯଥେଷ୍ଟ୤ ବିରିୟାନୀକୁ ମାଇକ୍ରୋୱେଭରେ ଗରମ କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲି, ବୈଠକକୁ ଚାହିଁଲି, ଶେଲି ଟିଭିରେ ବିଜି ଥିଲା୤ ସେଇଠି ଥାଇ ଦେଖୁଥିଲି, ତାକୁ ଯେତେ ଦେଖୁଥିଲି ସେ ସେତେ ହଟ୍ ଲାଗୁଥିଲା୤ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି୤

ବେଡ଼ରୁମ୍ ଭିତରକୁ ପଶିଯାଉ ଯାଉ କହିଲି, ଶେଲି, ତୁମେ ଟିକେ ବସିଥାଅ, ମୁଁ ସଫା ହୋଇ ଆସେ୤ ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ହୁଁ ବୋଲି କହିଲା୤ ମୁଁ ବାଥରୁମରେ ପଶିଯାଇ ଶେଲି କଥା ଭାବି ଭାବି ମୁଠି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଓଃ ଆଜି ଅନେକ ଦିନପରେ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ ହାତ ବାଜିଲା୤ ବାଣ୍ଡ ବି ପୁରା ଠିଆ ହୋଇଗଲା୤ ବାଥରୁମରେ ଠିଆ ହୋଇ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠେଇ ଧରି ଆଗପଛ କରୁଥିଲି, ଏଇ ସମୟରେ ହଠାତ୍ ଚମକି ପଡ଼ିଲି୤ ବାଥରୁମ୍ କବାଟ୍ ପାଖରେ ଶେଲି ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲା ଆଉ ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ଚାହୁଁଥିଲା୤ ତାକୁ ଦେଖି ମୁଁ ବୁଲିପଡ଼ିଲି ଆଉ କିଛି ନ ହେବାପରି ପଚାରିଲି, “କଣ ଦରକାର୍ ଥିଲା କି ଶେଲି?” ସେ କିଛି ସମୟ ନିରବ ରହିଲା ପରେ କହିଲା, “ଉଁ.... ହୁଁ.... ମାଇକ୍ରୋୱେଭରେ ବିରିୟାନୀ ବସେଇଥିଲେ୤ ବଜର୍ ଆସିଲା ବନ୍ଦ କରିଦେବି କି?” ମୁଁ କହିଲି, ହଁ ବନ୍ଦ କରିଦିଅ୤

ମୁହଁ ବୁଲେଇ ପଛକୁ ଚାହିଁଲି, ଶେଲି ନଥିଲା୤ ଛାତି ଧଡ଼ ଧଡ଼ ହେଉଥିଲା୤ ଆଉ କି ମୁଠି ମାରିବି, ତର ତର ହୋଇ ଧୁଆଧୋଇ ହୋଇ ବାହାରି ଆସିଲି୤ ଭାବୁଥିଲି ଶେଲି ପଳେଇ ଯାଇଥିବ୤ କିନ୍ତୁ ଦେଖିଲି ସେ ବସି ଟିଭି ଦେଖୁଛି୤ ମୁଁ ବାହାରକୁ ଆସିବା ଦେଖି ମୋତେ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଛି୤ ଲାଜ ଲାଗୁଥିଲା୤ ବିରିୟାନୀକୁ ପ୍ଲେଟରେ ଧରି ଆସିଲି ଆଉ ସୋଫା ପାଖରେ ରଖି କହିଲି, “ଶେଲି କିଛି ଖାଇଛ ନା ଖାଇବ?” ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲା, “ନା, ଖାଇନି୤ ଆପଣ ଖାଆନ୍ତୁ୤ ମୁଁ ଘରେ ଗଲେ ଖାଇବି୤” 

ସେତେବେଳକୁ ବାହାରର ଗହଳି କମ ହୋଇଗଲାଣି୤ ମୁଁ କହିଲି, “ଲାଗୁଛି ତମ ବାପା ବୋଉ ଭିତରେ ସଲାସୁତୁରା ହୋଇଗଲା୤” ସେ ବୁଲି ବାହାରକୁ ଚାହିଁଲା୤ ମୁଁ କହିଲି, “ହଉ ଘରେ ରୋଷେଇ ହେଲେ ମୋ ପାଇଁ ଟିକେ ଆଣିଦେବ୤ ଏବେ ଯାହା ଅଛି ଟିକେ ଖାଇଦିଅ୤” ସେ ଲାଜ କରୁଥିଲା୤ ମୁଁ ନିଜେ ଚାମଚରେ ବିରିୟାନି ନେଇ ଖୋଇଦେଲି୤ ସେ ମୋତେ ନିରେଖି କରି ଚହିଁଲା୤ ମୁଁ ବି କିଛି ସମୟ ତାକୁ ଚାହିଁ ରହିଲା ପରେ ସେ ନିଜେ ଲାଜେଇ ମୁହଁ ପୋତିଦେଲା୤ ପଚାରିଲି, “କଣ ହେଲା?” ସେ କିଛି କହିଲାନି୤ ମୁଁ ପୁଣି ପଚାରିଲି, “କଣ ହେଲା କହୁନ?”

ସେ ଟିକେ ଲାଜେଇ ଲାଜେଇ ତଳକୁ ଚାହିଁ କହିଲା, “ଆପଣ ସବୁବେଳେ ଏମିତି ଖୋଲା ବାଥରୁମ୍‌ରେ ...” ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, “ଘରେ ତ କେହି ନାହାନ୍ତି ତେଣୁ ... ମୁଁ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲି ଜେ ତମେ ଅଛ ବୋଲି୤” ସେ ଲାଜେଇ ମୁଣ୍ଡ ପୋତି ରହିଲା୤ କିଛି କହିଲାନି୤ ମୋତେ ଟିକେ ସାହାସ ଲାଗୁଥିଲା, ସେ ବି କିଛି ନେଗେଟିଭ୍ ଲିଙ୍କ୍ ଦେଉନଥିଲା୤ ତେଣୁ ସାହାସ କରି ପଚାରିଲି, “କେବେ କାହାକୁ ବାଥରୁମରେ ଫ୍ରେସ୍ ହେବାର ଦେଖିନ କି? ମାନେ ଟୋକାଙ୍କୁ?” ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ନାଁ ବୋଲି କହିଲା୤ “ଓହୋ, ସେଇଥି ପାଇଁ ଏତେ ଲାଜ? ଲାଜ କଣ, ସବୁ ଲୋକ ଏମିତି ଫ୍ରେସ୍ ହୁଅନ୍ତି୤ ଓଃ ଆଛା, ମାନେ ବିନା କପଡ଼ାରେ ଦେଖିଦେଲ ବୋଲି ଲାଜ ଲାଗୁଛି?” ସେ ମୋତେ ଲାଜେଇ କରି ଚାହିଁଲା୤ ପଚାରିଲି, “କଣ ଦେଖିଲ? ଭଲ ଲାଗିଲା କି ?” ସେ କିଛି ନ କହି, ଉଠି ଚାଲି ଯାଉଥିଲା ହାତଧରି ଦେଇ କହିଲି, “ବସ, କୁଆଡ଼େ ଯିବ? ଆଜି ତମେ ମୋତେ ପୁରା ଖୋଲା ଦେହରେ ଦେଖିଛ, ମାନେ ମୋ ଇଜ୍ଜତ ନେଇ ଯାଇଛ୤ ଏମିତି ପଳେଇବ କେମିତି?” ସେ ଆଁ କରି ମୋତେ ଚାହିଁଲା୤

ମୁଁ ତାକୁ ଟାଣି ଆଣି ସୋଫାରେ ମୋ ପାଖରେ ବସେଇ ଦେଇ କାନ୍ଧକୁ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି କହିଲି, “କାହିଁ ତମର କେହି ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନାହିଁ କି? ତାକୁ କେବେ ଲଙ୍ଗଳା ହେବାର ଦେଖିନ?” ସେ ଲାଜେଇ କହିଲା, “ମୋର କେହି ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନାହାନ୍ତି୤” ମନେ ମନେ ମୁଁ ଭାରି ଖୁସି ହେଉଥିଲି୤ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନଥିବା ଟୋକି ପ୍ରଥମେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଦେଖିଛି ତେଣୁ ତା ମନ କନ କନ ହେଉଛି୤ କହିଲି, “ମାନେ ତମେ ଟୋକାଙ୍କ ଜିନିଷ କେବେ ବି ଦେଖିନ?” ସେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ନା ବୋଲି କହିଲା୤ ତାପରେ କହିଲା, “ନାଇଁ ଦେଖିଛି ଯେ... ମୋବାଇଲ୍ ରେ୤” ଓଃ ମାନେ ଟୋକି ଆଗରୁ ବ୍ଲୁ ଫିଲ୍ମ୍ କିମ୍ବା ଏମଏମଏସ୍ ଦେଖିଛି୤ କହିଲି, “ମୋବାଇଲ୍ ଜିନିଷ ଭଲ ଥିଲା ନା...?” ସେ ହସିଦେଇ କହିଲା, “ନାଇ ମୋବାଇଲ୍ ଜିନିଷ ଭଲ ନଥିଲା...” ସେ ଉଠି ପଳେଇଲା୤

ମୁଁ ବିରିୟାନୀ ଖାଇଦେଇ, ଟିଭି ଦେଖିବାକୁ ବସିଲି୤ କିଛି ସମୟପରେ ବେଲ୍ ବାଜିଲାପରେ କବାଟ ଖୋଲିଲି, ଶେଲି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା୤ ହାତରେ ପ୍ଲେଟରେ କିଛି ଖାଇବା ଜିନିଷ ଧରି ଆସିଥିଲା୤ କବାଟ ଖୋଲିଦେଉ ସେ ଭିତରକୁ ପଶି ଆସି ଟିପୟ୍ ଉପରେ ଖାଇବା ଥାଳି ଥୋଇଦେଇ କହିଲା, “ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଭାଗର ବିରିୟାନି ଖାଇ ଦେଇଥିଲି ବୋଲି କହିବାରୁ ବୋଉ ରୁଟି ପଠେଇଛି୤” ମୁଁ କହିଲି, “ମୋତେ ତ ଆଉ ଖାଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ୤ ତମେ କାହିଁକି କଷ୍ଟ କଲ?” ସେ କହିଲା, “ଖାଇ ଦିଅନ୍ତୁ୤ ଅଳ୍ପଟିକେ ତ?”

ମୁଁ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କରିବା ଭଳି ଶେଲିକୁ ଚାହିଁଲି ଆଉ କହିଲି, “ତମେ ଖୋଇଦେଲେ ଖାଇବି୤ ମାତ୍ର...” ସେ କହିଲା, “ହଉ ବସନ୍ତୁ୤ ... ମାତ୍ର କଣ?” ମୁଁ କହିଲି, “ତମେ ଆଜି ମୋତେ ପୁରା ଖୋଲା ଦେହରେ ଦେଖିଦେଲ, ମୋ ଇଜ୍ଜତ ନେଇଗଲ୤ ମୋତେ ତାର ବଦଲା ନେବାର ଅଛି୤” ସେ କହିଲା, “ମାନେ?” ମୁଁ କହିଲି, “କଣ କିଛି ବୁଝିପାରୁନ? ମୋତେ ତ ତମେ ଦେଖିଲ, ତମକୁ ମୁଁ ଦେଖିବି୤” ସେ ଲାଜେଇ ଯାଈ କହିଲା, “ହେ ନାଇ ନାଇ, ଏଇ ଦୁଷ୍ଟାମୀ କଲେ ମୁଁ ପଳେଇବି୤” ମୁଁ କହିଲି, “ନା, ଏଇଟା କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟାୟ୤” ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ମୁଁ ତା ପାଖରେ ବସି ତା କାନ୍ଧକୁ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ତା କାନ ପାଖରେ ଧିରେ ଚୁମାଟିଏ ଦେଲି, ସେ ଆଖି ବୁଜିଦେଲା ଆଉ ପାଟିରୁ ‘ଆଃ...’ ବୋଲି ଶବ୍ଦ ବାହାର୍ କଲା୤ ସେ ଆଖି ବୁଜିଥିବା ସମୟରେ ହିଁ ମୁଁ ମୁହଁ ବୁଲେଇ ତା ଓଠରେ ଓଠ ମିଶେଇ ଦେଲି୤ ତା ରସାଳ ମିଠା ଓଠରେ ମୋଓଠ ମିଶିବା ପରେ ସେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରି ରଖିଲା ଆଉ ମୁଁ ତା ଓଠକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ କିଛି ବାଧା ଦେଉନଥିଲା୤ କିଛି ସମୟପରେ ସେ ବି ମୋ ଓଠକୁ କାମୁଡ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା୤

କିଛି ସମୟ ଆମେ ଏମିତି ଓଠରେ ଓଠ ମିଶେଇ କିସ୍ କରୁ କରୁ ମୁଁ ତା ମୁଣ୍ଡକୁ ଧରି ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଟାଣି ଆଣି ଜୋରରେ କିସ୍ କଲି ଆଉ ସେ ବି ମୋତେ ସେମିତି କଲା୤ ତାପରେ ମୋ ହାତ ଅନାୟାସରେ ତା ଛାତି ଉପରେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚିଗଲା୤ ସେତେବେଳକୁ ତା ସ୍ବାସ ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଚାଲୁଥାଏ୤ ସେ ଆଉ ବାଧା ଦେବା ଅବସ୍ଥାରେ ନଥିଲା୤ ଟପ୍ ଉପରୁ ହିଁ ତା ଛାତିକୁ ଚିପି ଚାଳିଲି୤ ସେ ଆଃ ଆଃ କହୁଥିଲା୤ ମୁଁ ଟିଭିର ସାଉଣ୍ଡ୍ ବଢ଼େଇ ଦେଲି୤ କାଳେ ବାହାରକୁ ଶବ୍ଦ ଚାଲିଯିବ ବୋଲି୤ ତାପରେ ତା ଟପକୁ ଉପରକୁ ଟେକି ଦେଇ ତା ଖୋଲା ଦେହରେ ହାତ ବୁଲେଇବା ପରେ ସେ ଖାଲି ଥରିଲା୤ ତାକୁ ମୋ ଦୁଇ ହାତରେ ଟେକିଧରି ବେଡ଼ରୁମକୁ ଚାଲି ଆସିଲି୤ ଏସି ଟା ଲଗେଇଦେଇ ତାକୁ ଭିଡ଼ି ଧରିଲି, ସେ ବି ମୋ ବାହୁରେ ମିଳେଇ ଯାଉଥିଲା୤ ତାପରେ ତା ଟପକୁ ଓହ୍ଲେଇଦେଲି୤ ୩୨ ସାଇଜର ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଦୁଧ ଦୁଇଟା ତୋଫା ଗୋରାଦେହରେ କ୍ଷୀର ରଙ୍ଗରେ ଦିଶୁଥିଲା୤ ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ହାତରେ ଧରି ଧିରେ ଧିରେ ଚିପୁ ଚିପୁ ନଇଁ ପଡ଼ି ପାଟିରେ ନେଇ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ଆଃ ବୋଉ ମା... ବୋଇଲ୍ କହିଲା ଆଉ ମୋତେ ନିଜେ ଦୁଧ ଖୋଇଦେଲା୤

ତା ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ପାଳି କରି କରି ଚୁଚୁମି ଚୁଚୁମି ଚୋଷି ଚୋଷି ଲାଲ କରିଦେଲି୤ ତା ଦୁଧ ସାଇଡ଼ରେ ଦାନ୍ତରେ କାମୁଡ଼ିଦେବାପରେ ଲାଲ୍ ଦାଗ ରହିଗଲା୤ ସେ କିଛି କହିଲାନି୤ ତା ପେଟ ସଫା ପଡ଼ିଆରେ ଲାଳରେ ଓଦା କରିଦେଇ ଚାଟି ଚାଟି ପୁରା ଥଣ୍ଡା କରିବାପରେ ତା ସ୍କର୍ଟକୁ ଭିଡ଼ି ଓହ୍ଲେଇଦେଲି୤ ସେ ପିନ୍ଧିଥିବା ପ୍ୟାଣ୍ଟି ସେତେବେଳକୁ ଓଦା ହୋଇ ଆସିଲାଣି୤ ଓଃ ସେ ବାସ୍ନାରେ ମୁଁ ପାଗଳ ହୋଇଗଲି୤ ପ୍ୟାଣ୍ଟି ଉପରୁ ତା ବିଆକୁ ଚିପାଚିପି କରିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଆଉ କିଛି ସମୟ ଏମିତି କରିବାପରେ ଗୋଟିଏ ହାତକୁ ତା ଦୁଧକୁ ଚିପାରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରଖି ତା ପ୍ୟାଣ୍ଟିକୁ ଓହ୍ଲେଇ ଦେଲି୤ ସେ ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ଖଟରେ ଶୋଇ ରହିଥାଏ୤ ତା ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ମେଲେଇ ଦେଇ ବିଆକୁ ଚାହିଁଲି୤ କଅଁଳ ବିଆରେ କଅଁଳିଆ ରୋମ ସବୁ ରହିଛି୤ ବାଳ ହୋଇନି୤ ପିଙ୍କ୍ କଲର୍ ବିଆ୤ ଆଉ ଅସମ୍ଭାଳ ହେଇ ତା ବିଆକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେତେବେଳେ ସେ ଚିଲେଇ ଉଠି ଓ ମା ମା ଲୋ... ଓଃ ଗଡ୍.. ହେ ବଗବାନ୍.. ଏମିତି କହିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ମୁଁ ବି ଫୁଲ୍ ଜୋଶରେ ତା ବିଆକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤

ପାଞ୍ଚ ମିନିଟ୍ ତା ବିଆକୁ ଖାଇବା ପରେ ତା ବିଆରେ ଜୁଆର୍ ଆସିଳା୤ ବିଆ ପୁରା ଓଦା ହୋଇ ଆସିଲା୤ ମୁଁ ତା ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଗେହୁ ଗେହୁ ଉପରକୁ ଉଠି ତା ଉପରେ ଶୋଇଗଲି ଆଉ ତା ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ଆହି ଖୋଲି ମୋତେ ଚାହୁଁଥିଲା ବେଳେ ତଳେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ତା ବିଆରେ ପୁରେଇଲି୤ ଟାଇଟ୍ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ ପଶିବା ଏତେ ସହଜ ନଥିଲା, କିନ୍ତୁ ବିଆରେ ପାଣି ଏତେ ଥିଲା ଯେ କଷ୍ଟ୍ ବେଶୀ ହେଲାନି୤ ସେ ନାଇଁ ନାଇଁ କହୁ କହୁ ବାଣ୍ଡ୍ ପୁରା ବିଆରେ ଟାଇଟ୍ ହେଇ ରହିଲା୤ ସେ ଆଖି ବୁଜିଦେଲା ଆଉ ସଁ ସ୍ଁ ହେଉଥିଲା ମୁଁ ଧିରେ ଧିଏର୍ ଆଗପଛ ହୋଇ ତା ବିଆରେ ଗେହିଁବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଓଃ କି ଶାନ୍ତି୤ କଷି ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ୍ ଧଡ଼ା ଧଡ଼୍ ଆଗପଛ ହେଇ ମାଡ଼ ଦେଇ ଚାଲିଥିଲା୤ ଅଳ୍ପ ସମୟରେ ହିଁ ତା ବିଆରୁ ଆହୁରି ରସ ବାହାରିଲା ଓ ବାଣ୍ଡ୍ ସର୍ ସର୍ ହୋଇ ଖସିଲା୤ ସେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲାନି, ତା ବିଆ ରସ ଚାରିଆଡ଼େ ଛିନଛତ୍ର୍ ହେଇ ପଡ଼ିଲା ପରେ ସେ ନିସ୍ତେଜ୍ ହେଇ ଯାଉଥିଲା, ମୁଁ ତା ଦୁଧକୁ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଚୋଷିବାପରେ ସେ ପୁଣି ଚେତାରେ ଆସୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ତା ମୁହଁରେ ଅପୂର୍ବ ଖୁସିର ତେଜ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁଥିଲା୤ ଓଃ ତାକୁ ଦେଖିବା ପରେ ମୁଁ ଆଉ କାଳବିଳମ୍ବ ନ କରି ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଧକ୍କା ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲି, ଆଉ ତା ବିଆରୁ ବାଣ୍ଡକୁ ଖସେଇ ଆଣି ମୋ ବେଡ଼ରୁମ୍ ଚଟାଣରେ ବୀର୍ଯ୍ୟ ସ୍ଖଳନ କରିଦେଲି୤

ମୋର ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରି ଯାଇଥିଲା, ତାର ସ୍ଖଳନ ଆଗ ହୋଇ ସାରିଥିଲା୤ ତଥାପି ତା ଗାଲ ଓ ଓଥକୁ କାମୁଡ଼ି ପକାଇ କ୍ଷତାକ୍ତ କରିବା ଭଳି କରିଦେଲି୤ ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରି ମୋ ଓଠକୁ କାଂଉଡ଼ିଦେଲା୤ ମୋ ଛାତିରେ ଦାନ୍ତର ଦାଗ ଛାଡ଼ିଦେଲା୤ ରତିସୁଖ ପାଇଗଲାପରେ ସେ ପୁରା ଅଭଦ୍ର ହୋଇଗଲା୤ ମୋ ସାମନାରେ ଯିଏ କିଛି ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ମୁହଁ ଟେକି ଚାହୁଁନଥିଲା ସେ ଏବେ ପୁରା ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା ଆଉ ନିଜେ ନିଜେ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧୁଥିଲା୤ ମୁଁ ବି ଫ୍ରେସ୍ ହୋଇଗଲି୤ ଆମେ ପୁଣି ଟିଭି ରୁମକୁ ଆସିବାପରେ କହିଲି, “ମୋର ତ ଡିନର୍ ସରିଛି, ଏଇ ଖାଇବା ତମେ ଘରକୁ ନେଇ ଯାଅ୤” ସେ ହସିଦେଇ କହିଲା, “ଥାଉ ଏଇଠି୤ କଣ ଏତିକିରେ ଭୋକ ମେଣ୍ଟିଗଲା? କାଲି ସକାଳୁ ଆସିବି ପ୍ଲେଟ୍ ନେବାପାଇଁ, ଯାହା ବଳକା ଥିବ ସାରିଦେବ୤” ତା କଥାରୁ ଲାଗୁଥିଲା, ଟୋକି ଗୁଡ଼ାକ ଯେତେବେଳ ଯାଏଁ ଖୋଲିନଥିବେ ଭାରି ଭଦ୍ର ଦେଖେଇ ହେବେ, ଥରେ ଗିହାଁ ଖାଇବା ପରେ ଆଉ କି ଲାଜ?

ପରଦିନ ସକାଳୁ କଣ ହେବ ସେଇୟା ଭାବୁଥିଲି୤