Lily bhabhi is now my permanent patient

ଆମ ଆପାର୍ଟମେଣ୍ଟରେ ସେ ରହନ୍ତି୤ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ତନୁପାତଳୀ କିନ୍ତୁ ଗୋରୀ ଏବଂ ସୁନ୍ଦର ଶରୀରର ଅଧିକାରିଣୀ ଶ୍ରୀମତି ଦାସ୤ ଗୋଟିଏ ଛୁଆ ତଥାପି ସେ ଦେଖିବାକୁ ପୁରା ଫିଟ୍୤ ପ୍ରଥମେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ଖୁସି ଲାଗୁଥିଲା, ଧିରେ ଧିରେ ସେ ଚାହିଁଲେ ହସିଦିଏ, ସେ ବି ଉତରରେ ହସିଦିଅନ୍ତି୤ ଏମିତି ଅନେକ ଦିନ ଚାଲିଲା ପରେ ଦିନେ ଫ୍ଲାଟ୍‌ରେ ଗୋଟିଏ ଭୋଜି ହେଲା୤ ସେଇଦିନ ସେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ରମା ସହ କଥା ହେଉଥିବା ବେଳେ ମୋ ସହ ଭଲରେ ପରିଚୟ ହେଲେ୤ ତାଙ୍କୁ ଭଲକରି ଦେଖିଲି, ବୟସ ଅତିବେଶୀରେ ତିରିଶି ହେବ୤ ଉଚ୍ଚତା ପାଞ୍ଚଫୁଟ୍ ଛଅ ଇଞ୍ଚ୍, ରଙ୍ଗ ଗୋରା, ଶରୀର ଗଠନ ଆକର୍ଷକ, ୩୪-୩୪-୩୮ ସାଇଜ୍, ମଡ଼େଲ୍ ପରି ଦେଖଯାଆନ୍ତି୤ ସେଇଠି ରମାସହ କଥା ହେଉଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ଦାସବାବୁ ଆସିଲେ୤ ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ କହିଲେ, “ସାର୍ ଆପଣଙ୍କ କ୍ଲିନିକ୍‌କୁ କେତେବେଳେ ଟିକେ ଆସିବୁ୤ ଲିଲିର ବେକରେ ସବୁବେଳେ ପବନ ଅଟକି ଯାଉଛି, ଆଉ ସେ କଷ୍ଟ ଭୋଗୁଛି୤” ରମା କହିଲା, “କ୍ଲିନିକ୍ କାହିଁକି ଯିବ୤ ଘରକୁ ଆସ, ଏଇଠି ସେ ଦେଖିଦେବେନି୤”

ଦୁଇଦିନପରେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଦାସବାବୁଙ୍କ ଫୋନ୍ ଆସିଲା୤ କହିଲେ, “ସାର୍ ଆପଣ କ୍ଲିନିକ୍ କେତେବେଳେ ବାହାରିବେ? ଭାବୁଥିଲି ଲିଲିକୁ ନେଇ ଆସିବି୤” ମୁଁ କହିଲି, “ଏବେ ତ ମୁଁ ଟିକେ ମାର୍କେଟ୍ ଆସିଛି, ଆଜି କ୍ଲିନିକ୍ ଗଲାବେଳକୁ ଦଶଟା ହେଇଯିବ୤” ସେ ଚିନ୍ତାରେ ପଡ଼ିଗଲାପରେ କହିଲି, “ଆପଣ ଯଦି ବ୍ୟସ୍ତ ଅଛନ୍ତି, ମେଡ଼ମଙ୍କୁ ଏକା ପଠେଇ ଦିଅନ୍ତୁ୤ ଏଇ ପାଖଟା ତ୤ ମୁଁ ଚେକ୍ ଅପ୍ କରିଦେବି୤”

ଦଶଟା ବେଳକୁ କ୍ଲିନିକରେ ଭିଡ଼ କମ ହୋଇଗଲାଣି୤ ମୁଁ ବି କ୍ଲିନିକ୍ ବନ୍ଦ କରି ଫେରିବା ସମୟ, ଲିଲି ଆସିବେ ବୋଲି ମିଛରେ ଦଶଟା ସମୟ ଦେଇଥିଲି୤ ଦାସବାବୁ ଲିଲିକୁ ଧରି ଆସିଲେ୤ ମନ ଆମ୍ବିଳା ହୋଇଗଲା୤ ପରବର୍ତ୍ତୀ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଦାସବାବୁ ଲିଲିକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଚାଳିଗଲେ୤ ମୁଁ କହିଲି ଆପଣ ସେଇ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ବସନ୍ତୁ୤ ସେ ଜିନ୍ ଆଉ ଟପ୍ ପିନ୍ଧି ଆସିଥିଲେ୤ ଆଜି ପୁରା ମଡେଲ୍ ଭଳି ଦିଶୁଥିଲେ୤ ପାଖକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ହାତଧରି ରୋଗ ବିଷୟରେ ଚର୍ଚ୍ଚା କରିଲି୤ ଚର୍ଚ୍ଚା ସମୟରେ ତାଙ୍କ ଶରୀରକୁ ଚାହୁଁଥିଲି୤ ଛାତିରେ ୩୪ ଆକାରର ଦୁଇଟା ଯୁବତୀସୁଲଭ ବର୍ତ୍ତୁଳାକାର ମାଂସପିଣ୍ଡୁଳା, ସେ ଟାଇଟ୍ ବ୍ରା ପିନ୍ଧିଦେଇ ପୁରା ଉଠେଇକି ରଖିଥିଲେ୤ ତାଙ୍କ ପଛରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ବେକକୁ ମସାଜ୍ ଦେଉ ଦେଉ ସାମନାରେ ଉପରୁ ଦେଖାଯାଉଥିବା ଉନ୍ମୁକ୍ତ ସ୍ତନଯୁଗଳକୁ ଚାହିଁଲି୤ ବେକକୁ ଭଲକରି ଘଷିଦେଉ ଦେଉ ସେ କହିଲେ, ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଛି୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏମିତି ମସାଜ୍ କରିବାପାଇଁ ଦାସ ବାବୁଙ୍କୁ କୁହନ୍ତୁ୤ ସେ ହସିଦେଇ କହିଲେ, ସେ କରିବେନି୤ ମୁଁ କହିଲି, ତା ହେଲେ କ୍ଲିନିକକୁ ଆସନ୍ତୁ ମୁଁ କରିଦେବି୤

ସେଦିନ ଅନେକ ସମୟ ବେକକୁ ଘଷିବା ବେଳେ ସେ ବାରମ୍ବାର ଚମକି ପଡୁଥାନ୍ତି ଆଉ ଲାଜେଇ ଯାଉଥାନ୍ତି୤ ଶେଷରେ ମେଡ଼ିସିନ୍ ଲେଖିବା ବେଳକୁ କହିଲି, ଆପଣ ବହୁତ ହଟ୍୤ ଦାସବାବୁଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ୤ ସେ ଲାଜେଇ ହସିଦେଲେ୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଅଛନ୍ତି, ଦାସ ବାବୁଙ୍କୁ ବ୍ଲାକ୍‌ମେଲ୍ କରୁନାହାନ୍ତି ମସାଜ୍ କରିବାପାଇଁ୤ ସେ କହିଲେ, ସେ ପାରିବେନି୤ ସକାଳୁ ଗଲେ ଫେରନ୍ତି ରାତି ଅଧକୁ, ଫେରିବା ବେଳକୁ ହାଲିଆ ହେଇଥିବେ ନହେଲେ ମାଲ୍ ପକେଇକି ଆସିବେ୤ ଆଉ ମସାଜ୍ କେବେ କରିବେ୤ ମୁଁ କହିଲି, ତା ହେଲେ ଏ ସୁଯୋଗ ମୋତେ ଦିଅନ୍ତୁ୤ ଭଲ କରି ମସାଜ କରିଦେବି୤ ଆଉ ... ମୁଁ ଚୁପ୍ ହେଇଗଲାପରେ ସେ କହିଲେ, ଆଉ? ମୁଁ କହିଲି, ଆପଣଙ୍କ ଭଳି ସୁନ୍ଦରୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଥାଉ ଥାଉ ସ୍ବାମୀ କେମିତି ଶୋଇପଡୁଛନ୍ତି? ଛୁଆଟେ ଥିବାଭଳି ଜଣାପଡୁନି ଜମା୤ ଏବେ ବି ଦେଖିଲେ ଝିଅଟେ ଭଳି ଦିଶୁଛନ୍ତି୤ ଟୋକା ଏବେ ବି ଦେଖିଲେ ଲାଇନ୍ ମାରିବେ୤ ସେ ଲାଜେଇ ଯାଊଥିଲେ୤

ହାତକୁ ଧରି କହିଲି, ହାତ ଏତେ ସଫ୍‌ଟ୍ ଅଛି, ଦେହଟା କଣ ଥିବ ଭାବିଲେ ମୋତେ କଣ କଣ ହେଇ ଯାଉଛି୤ ସତ କୁହନ୍ତୁ ଦାସ ବାବୁ କେବେ ବି କିଛି କରନ୍ତି ନି? ସେ ଲାଜେଇ ଯାଇ କହିଲେ, ହଁ ଅକାଳେ ସକାଳେ୤ ମାସେ ଦୁଇମାସରେ ଥରେ ଅଧେ୤ ମୁଡ୍ ଥିଲେ ଅଳ୍ପ ସମୟପାଇଁ ତରତର ହେଇ କରିବେ ତାପରେ ମୁଁ ଯୋଉ ଶୁଖିଲା କୁ ସେଇ ଶୁଖିଲା୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏଇଟା ତ ଅନ୍ୟାୟ୤ ମୁଁ ହେଇଥିଲେ, ପ୍ରତିଦିନ ଖେଳ୍ କରିଥାନ୍ତି୤ ସେ ହସିଦେଲେ୤ ମୁଁ କହିଲି, ରମାକୁ ପଚାରନ୍ତୁ୤ ମୋତେ ଡେଇଲି ଲୋଡ଼ା୤ ନହେଲେ ମୋ ଦେହ ଭଲ ଲାଗେନି୤ ରମା ବି ବିରକ୍ତ ହେଇଯାଏ୤ କଣ କରିବା, ମୋ ଭାଗ୍ୟ୤ ସେ କହିଲା, “ଆପଣଙ୍କୁ ଲେଟ୍ ହେଉନି ତ?” ମୁଁ ମନେ ମନେ ଭାବୁଥିଲି, ଆଉ ଯେତେ ସମୟ କହ ରହିବି୤ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ କହିଲି, ଆରେ ନାଇ, ଆଜି ଲେଟରେ ଆସିଛି ତ ତେଣୁ ଟିକେ ଲେଟରେ ହିଁ ଯିବି୤ ସେମିତିରେ ବି ମୁଁ ସବୁବେଳେ ଲେଟ୍୤ ସବୁଥିରେ ଲେଟ୍୤ ମୋର କିଛି ଶୀଘ୍ର ହୁଏନି୤ ସେ ହି ହି ହେଇ ହସିପକାଇଲେ୤

ମୁଁ ଚେୟାରରୁ ଉଠି ବାହାରକୁ ଗଲି ଆଉ ମେଡ଼ିସିନ୍ ଷ୍ଟୋର ପିଲାଙ୍କୁ କହିଲି, “ଆଉ ପେସେଣ୍ଟ୍ ଆସିଲେ ଏବେ ପଠେଇବୁନି୤” ଭିତରକୁ ଆସିଲା ବେଳେ ଲିଲି ଠିଆ ହୋଇଥିଲା କହିଲା, “ଆପଣ ଏବେ ଯିବେ କି?” ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଗଭୀର ଭାବରେ ଚାହିଁ ରହିଲି, ଆଉ କହିଲି, “ଆଜି ତୁମକୁ ଖୁସି କରିବାଉ ମନ ହେଉଛି୤” ମୋ ହାତ ଦୁଇଟା ମେଲେଇ ଦେଲି୤ ସେ ଲାଜେ ଲାଜେଇ ମୋ ହାତ ଭିତରକୁ ଚାଲି ଆସିଲାପରେ ଭିଡ଼ି ଧରିଲି୤ ତାପରେ ମୁହଁ ଉଠେଇ ଓଠରେ ଚୁମାଟିଏ ଦେଲି୤ ତାପରେ ଆମର ବନ୍ଧ ଭାଙ୍ଗିଲା ଆଉ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ପରସ୍ପରକୁ ଗାଢ଼ ଭାବରେ ଚୁମ୍ବନ ଦେବାକୁ ଲାଗିଲୁ୤ ଓଃ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ସତ ହେଉଥିଲା୤ ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ଜିଭ ପୁରେଇ ଚୋଷିଦେଇ କିସ୍ କରୁଥିଲି ସେ ବି କରୁଥିଲେ ଏଇ ସମୟରେ ପିନ୍ଧିତିବା ଟପକୁ ଉପରକୁ ଟେକିଦେଇ ବ୍ରାର ହୁକ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤

ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ଶୋଇଦେଲି ଆଉ ତାଙ୍କ ଛାତିକୁ ଏକାରଙ୍ଗେ ଚାଟିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଦୁଧର ଭୁଣ୍ଡି ଦୁଇଟା ଠିଆ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା ତାକୁ ଦୁଇ ଲିପ୍ ମଧ୍ୟରେ ନେଇ ଚିପି ଚିପି ଖାଇଲି, ସେ ଆଃ ଆହ୍ କହୁଥିଲେ ମୁଁ ଯୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଦୁଧ ଖାଉଥିଲି୤ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଖାଈ ଖାଇ ଲାଲ କରିଦେଲି୤ ଦୁଧ ଦୁଇଟା କ୍ଷୀର ଭଳି ଗୋରା ଥିଲା ମୋ କାମୁଡ଼ାରେ ଲାଲ୍ ଲାଲ୍ ଦାଗ ହୋଇଗଲା୤ ଦୁଧ ଖାଈ କିସ୍ କରିଥିବା ବେଳେ କ୍ଲିନିକ୍ ଘଣ୍ଟାରେ ଏଗାରଟା ବାଜିଲା୤ ସେ ତରବର ହୋଇ ଉଠିପଡ଼ିଲେଲ୍୤ ବ୍ରା ପିନ୍ଧୁ ପୁନ୍ଧି କହିଲେ ପିଲାକୁ ସ୍କୁଲରୁ ଆଣିବାଉ ଅଛି୤ ସେ ବୁଲିପଡ଼ିଲେ ଆଊ ମୋତେ ବ୍ରା ପିନ୍ଧିବାରେ ହେଲ୍ପ୍ କରିବାକୁ କହିଲେ୤ ତାଙ୍କ ବ୍ରା ପିନ୍ଧେଇ ଦେଉ ଦେଉ ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ଧରି ଚିପିବାଉ ଲାଗିଲି୤ ସେ କହିଲେ, ଏମିତି କରନ୍ତୁ ନି ମୁଁ ରହି ପାରିବିନି୤ ମୁଁ କହିଲି, ତା ହେଲେ କଣ କରିବା? ସେ କହିଲେ, ଆପଣ ଦିନବେଳେ ଫ୍ରି ଅଛନ୍ତି କି? ଆମ ଫ୍ଲାଟ୍‌କୁ ଆସି ପାରିବେ?

କ୍ଲିନିକରୁ ବାହାରିବା ବେଳେ ରମାର ଫୋନ୍ ଆସିଲା୤ ଜଣେଇଦେଲି ଯେ ଲିଲି ମେଡ଼ମ୍ ଆସିଛନ୍ତି୤ ତାଙ୍କୁ ସାଥିରେ ନେଇ ପିଲାର ସ୍କୁଲ୍ ପାଖରେ ଛାଡ଼ିଦେଲି୤ ସେଇଠୁ ବାହାରିବା ବେଳେ କହିଲି, ଦୁଇଟାରେ ଆସିବି୤

ଦିନରେ ଲଞ୍ଚ୍ ସରିବାପରେ ହସପିଟାଳ୍ ଯିବାକୁ ଅଛି କହି ବାହାରିଲି, ଆଉ ସିଧାଯାଇ ଲିଲିଙ୍କ ଫ୍ଲାଟ୍ ବେଲ୍ ମାରିଲି୤ ସେ କବାଟ ଖୋଲିଲାପରେ ଭିତରକୁ ପଶିଗଲି୤ କବାଟ ବନ୍ଦ କରୁ କରୁ ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ ଆଉ ଆମେ କିସ୍ କରିବାକୁ ଲାଗିଲୁ୤ କିଛି ସମୟ କିସ୍ କରିବାପରେ ସେ ପିନ୍ଧିଥିବା ଟପ୍ କୁ ଓହ୍ଲେଇଦେଇ ଲଙ୍ଗଳା କରିଦେଲି ଆଊ ଦୁଧ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ନିଜେ ହାତରେ ମୋତେ ଦୁଧ ଖୋଇଦେଲେ ଆଉ ତାଙ୍କ ସ୍କର୍ଟ୍ ଖୋଲିଦେଇ ପ୍ୟାଣ୍ଟିଉପରେ ଚୁମା ଦେଇ ଚାଳିଲି, କିଛି ସମୟପରେ ପ୍ୟାଣ୍ଟି ଖୋଲିଦେଇ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ ପୁରା ସଫା ଆଉ ଜମା ବାଳ ନାହିଁ୤ ସେ କହିଲେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଅସନା ଲାଗିବ ବୋଲି ସଫା କରିଦେଲି୤ ଆଉ ତାଙ୍କୁ ସୋଫାରେ ଶୋଇଦେଇ ବିଆକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ବିଆଉ ମେଲେଇ ଦେଇ ଜିଭ ପୁରେଇ ଜୋର୍ ଜୋର୍ କରି ଚୋଷିଲି୤ ଓଃ କି ମସ୍ତି, ସେ ମୋ ମୁଣ୍ଡକୁ ନିଜ ବିଆରେ ଚିପି ଧରିତିଲେ୤

ବିଆକୁ ପୁରା ଓଦା ଆଉ ଲାଳୁଆ କରିବାପରେ ମୋ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶାଳଗଛ ପରି ଠିଆ, ଆଉ ବିଳମ୍ବ ନ କରି ତାଙ୍କ ବିଆରେ ପୁରେଇ ଦେଲି୤ ରସାଳ ଲାଳୁଆ ବିଆରେ ବାଣ୍ଡ୍ ସର୍ ସର୍ କରି ପଶିଲା ଆଉ ବାହାରିଲା୤ ତାପରେ ଧଡ଼ା ଧଡ଼୍ ମାଡ଼ ମାରିଲି୤ ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଧକ୍କା ଦେବାପରେ ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ିଧରିଲେ ଆଉ ଦଶମିନିଟ୍ ମାଡ଼ ଖାଇବାପରେ ସେ ଜୋରରେ ଚିଲ୍ଲେଇ ଉଠି ମୋତେ ଭିଡ଼ିଧରିଲେ ଆଉ ତାଙ୍କ ଦେହ ଥରି ଥରି ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲା୤ ବିଆରୁ ଭସ୍ ଭସ୍ କରି ରସ ବାହାରି ଚାରିଆଡ଼େ ପଡ଼ିଲା୤ ତାଙ୍କୁ ଚରମତୃପ୍ତି ମିଳିଗଲା, ମୁଁ ବି ଆହୁରି ଯୋଶରେ ଜବରଦସ୍ତ୍ ଧକ୍କା ଦେଇ ଦେଇ ଚାଲିଲି୤ ବାଣ୍ଡକୁ ବାଃଆରକୁ ଟାଣି ଆଣିଲି ଆଉ ବୀର୍ଯ୍ୟ ସବୁ ତାଙ୍କ ଦେହରେ ପକେଇ ଦେଲି୤

ଦୁଇଜଣ ଭିଡ଼ାଭି୍‌ଇ ହୋଇ ଗେଲା ହେଲୁ୤ କିଛି ସମୟପରେ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧିଦେଇ ମୁଁ ହସପିଟାଲ୍ ବାହାରିଗଲି୤