Enjoying with my naive student, Part-1

କଲେଜରେ ପଢୁଥିବା ଅନେକ ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀଙ୍କ ଭିତରେ ଏମିତି କିଛି ଛାତ୍ରୀ ଥାଆନ୍ତି ଯେଉଁମାନଙ୍କ ଆଡ଼କୁ କେହି ଦ୍ବିତୀୟ ନଜର ବି ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ୤ ସେମାନେ ଦେଖିବାକୁ ଯେମିତି ସୁନ୍ଦର ନୁହନ୍ତି ସେମିତି ସେମାନଙ୍କ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ବି ଆକର୍ଷକ ନଥାଏ୤ ସେମିତି ଗୋଟିଏ ଝିଅ ହେଉଛି କ୍ଷଣପ୍ରଭା୤ ଆମ କଲେଜରେ ପ୍ରଥମ ବର୍ଷର ଛାତ୍ରୀ୤ ଉଚ୍ଚତା ପାଞ୍ଚଫୁଟ୍ ପାଖାପାଖି୤ ଶରୀର ଟିକେ ପୃଥୁଳକାୟ୤ ମୁହଁଟା ଏତେ ସୁନ୍ଦର ବି ନୁହେଁ୤ ରଙ୍ଗ ବି ଶ୍ୟାମଳ୤ ମୋଟାମୋଟି ଭାବରେ କହିବାକୁ ଗଲେ ସେଇଭଳି ଝିଅଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କେହି ସାଙ୍ଗ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ୤ ସେ ବି ସେମିତି ଝିଅଟେ୤ କଲେଜରେ ସବୁ ପିଲା କ୍ଲାସ୍ ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ଘରେ ରହିଗଲେ ବି ସେ ଏକା ଏକା ଆସି କ୍ଲାସ୍ କରିବ୤
ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ସେ ମୋ ରୁମକୁ ଆସିଥିଲା୤ କିଛି ଡାଉଟ୍ କ୍ଲିୟର୍ କରିବାପାଇଁ୤ ପାଖରେ ବସେଇ ତା ସବୁ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଲି୤ ସେ ଖୁସି ହୋଇଗଲା୤ ଗଲାବେଳେ ପାଦଛୁଇଁ ମୁଣ୍ଡିଆ ମାରିଗଲା୤ ପରଦିନ ଘରୁ ମୋ ପାଇଁ ପ୍ରସାଦ ଆଣିଦେଇଥିଲା୤ ଘରେ କଣ ଗୋଟିଏ ପୂଜା କରିଥିଲେ ସେମାନେ, କୌଣସି ଜଣେ ଗୁରୁଙ୍କ ପାଖରେ ଦୀକ୍ଷା ନେଇଥିଲା ସେ୤ ବେକରେ ତୁଳସୀ ମାଳିଟେ ବି ପିନ୍ଧେ୤ କେଜାଣି କାହିଁକି ମୋତେ ଝିଅଟା ଭଲ ଲାଗେ୤ ଏମିତି ଦିନ ବିତିଚାଲିଲା୤
ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ମୁଁ ରୁମରେ ବସିଥାଏ ସେ ଆସିଲା୤ କଣ ଡାଉଟ୍ ଅଛିକି ବୋଲି ପଚାରିବା ପରେ କହିଲା, ‘ସାର୍, କ୍ଲାସରେ ସବୁ ମୋତେ ଚିଡ଼ଉଛନ୍ତି୤ ବେହେନ୍ ଜୀ ବୋଲି ଡାକୁଛନ୍ତି୤ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁନି୤’
- ତମେ ଟିକେ ପ୍ରମ୍ପ୍‌ଟ୍ ହୁଅ୤ ସବୁ ଲାଇକ୍ କରିବେ୤
- ଭଗବାନ ମୋତେ ଯେମିତି ଗଢିଛନ୍ତି ମୁଁ ଠିକ୍ ସେମିତି ଅଛି୤ ମୋଟି ବୋଲି ସେଥିରେ ମୋ ଦୋଷ କଣ?
- ଆହା, ତମେ ମୋଟି ବୋଲି କଣ ସେମାନେ ତମକୁ ଚିଡ଼ଉଛନ୍ତି? ତମେ ସେମାନଙ୍କ ଭଳି ଫେସନ୍ କରୁନ ବୋଲି କହୁଥିବେ୤
- ସାର୍ ଆମେ ଦୀକ୍ଷା ନେଇଛୁ୤ ତେଣୁ ସବୁବେଳେ ସାଧାସିଧା ପୋଷାକ ପିନ୍ଧୁ, ସେମାନଙ୍କ ଭଳି ପୋଷାକ ଆମ ଘରେ ପିନ୍ଧନ୍ତି ନାହିଁ୤ ତା ବୋଲି ମୁଁ କଣ ଏତେ ଖରାପ ହେଇଗଲି୤
କ୍ଷଣପ୍ରଭା ପାଖକୁ ଯାଇ ତା ଦୁଇ ହାତକୁ ଧରିଦେଇ ନିଜ ଆଡ଼କୁ ଆଉଜେଇ ଆଣି କହିଲି, ‘ଆରେ ହେ, ସେମାନଙ୍କ କଥା କାହିଁକି ମନ କୁ ନେଉଛୁ କହିଲୁ? ସେମାନେ କଣ ତୋ ଭଳି ଇଣ୍ଟେଲିଜେଣ୍ଟ୍ ଅଛନ୍ତି ନା ମାର୍କ୍ ପାଉଛନ୍ତି?’
ତା ମୁହଁ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ହୋଇଗଲା୤ କିନ୍ତୁ ପୁଣି ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଯାଉ ଯାଉ କହିଲା, ‘ଜଣେ ସିନିୟର୍ ମୋତେ ପ୍ରପୋଜ୍ କରିଲେ, ମୁଁ ମନା କରିଦେଲି ବୋଲି ମୋତେ ରେଗିଂ କରୁଛନ୍ତି୤ ପୁରା ବେଚ୍ ମୋତେ ହାରାସ୍ କରୁଛନ୍ତି୤’
- ହଉ, ତୁ ଚିନ୍ତା କରନା, ମୁଁ ସେ କଥା ବୁଝିବି୤ ତୁ ମୁହଁ ଶୁଖାନା ଭଲ ଦିଶୁନି୤ ସୁନା ପିଲାଟି ଭଳି ହସୁଥା, କେତେ ସୁନ୍ଦର୍ ଦେଖାଯାଉଛି୤
ସେ ମୋତେ ଚାହିଁ ହସିଦେଲା, ଆଉ କହିଲା, ‘ସାର୍, ମୁଁ ସତରେ ସୁନ୍ଦର? ନା ଆପଣ ମୋ ମନ ରଖିବାକୁ ଏମିତି କହୁଛନ୍ତି?’
- ନା, ନା, ତୁ ବହୁତ୍ ସୁନ୍ଦର୤ ସୁନ୍ଦରତା କଣ ଶରୀରରେ ଥାଏ? ସୁନ୍ଦରତା ମନରେ ଥାଏ୤ ମନ ସୁନ୍ଦର ଥିଲେ ତନ ବି ସୁନ୍ଦର୍ ଦେଖାଯାଏ୤
ସେ ବହୁତ ଖୁଶି ହୋଇଗଲା୤ ସେଦିନ ସେ ଖୁସି ଖୁସି ମୋ ରୁମରୁ ଚାଲିଗଲା୤
ପରଦିନ ପୁଣି ସେ ପ୍ରସାଦ ନେଇ ଆସିଥିଲା୤ କଲେଜରେ କ୍ଲାସ୍ ନଥିଲେ ସେ ମୋ ରୁମକୁ ଆସିଯାଏ୤ ମୋତେ ବି ଭଲ ଲାଗୁଥିଲା୤ ଦିନେ ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ କହିଲା, ‘ସାର୍ ପିଲା କେମିତି ଜନ୍ମ ହୁଅନ୍ତି?’
- ସେ ବିଷୟରେ ଆଗକୁ ପଢ଼ାହେବ୤
- ନା ସାର୍, ମୋତେ କୁହନ୍ତୁ ନା୤
- କାହିଁକି? ତମେ ତ ପ୍ଲସ୍ ଟୁରେ ପଢିଥିବ ନା?
- ମୁଁ ସେତେବେଳେ ଏତେ ବୁଝିନଥିଲି, ଆଉ ସେ କ୍ଲାସ୍ ହେଲାବେଳକୁ ମୁଁ ଲାଜରେ କ୍ଲାସ୍ ବି ଯାଇନଥିଲି୤
- ଓହୋ, ହଉ ଶୁଣ୤ ଯେତେବେଳେ ପୁରୁଷ ଆଉ ସ୍ତ୍ରୀ ସଂଭୋଗ କରନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ପୁରୁଷର ଶୁକ୍ରାଣୁ ଆଉ ସ୍ତ୍ରୀର ଡିମ୍ବାଣୁର ସଂଙ୍ଗମ ହୋଇ ଛୁଆ ଜନ୍ମ ହୁଏ୤
- ମାନେ ସାର୍, ସେକ୍ସ୍ କଲେ ପିଲା ହୁଏ ନା?
- ହୁଁ୤ ଏଇଟା ତ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି, ଏଥିରେ କି ଡାଉଟ୍ ଥିଲା ତୋର?
- ନା ସାର୍, ଆମ କ୍ଲାସର ଦୁଇଜଣ ଝିଅ ମୋତେ କହିଲେ ଆମେ ସେକ୍ସ୍ କରୁଛୁ ବୋଲି, ଏମିତି କଣ ସମ୍ଭବ କି?
- ହା ହା ହା, ସମ୍ଭବ୤ ସବୁବେଳେ ସେକ୍ସ୍ କଲେ ଗର୍ଭ ହୁଏ ନାହିଁ୤ ଗର୍ଭ ହେବାପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ଉପାୟ ଅଛି୤ ଆଉ ଗର୍ଭ ନ ହେବା ପାଇଁ ମଧ୍ୟ୤ ସେମାନେ ବୋଧହୁଏ ଗର୍ଭ ନ ହେବାପାଇଁ ଉପାୟ କରୁଥିବେ କିଛି୤
- ଆମ ଗୁରୁଦେବ କହିଛନ୍ତି, ଯେ ମାସରେ କେବଳ ଥରେ ସଂଭୋଗ କରିବ୤ ସଂଭୋଗ କେବଳ ସନ୍ତାନପ୍ରାପ୍ତିପାଇଁ ହିଁ କରାଯିବା ଉଚିତ୤
- ମୁଁ କହିଲି, ସଂଭୋଗ ଦ୍ବାରା ସନ୍ତାନପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ ସତ୍ୟ, କିନ୍ତୁ କେବଳ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ହିଁ ସଂଭୋଗ କରିବାକୁ ହେଲେ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଜୀବନରେ ଅତିବେଶୀରେ ଦୁଇ ତିନିଥର ହିଁ ସଂଭୋଗ କରିବ୤ ଏହା କଣ ସମ୍ଭବ କି? ବିବାହ କାହିଁକି କରନ୍ତି ତା’ହେଲେ? ମନୁଷ୍ୟର ତିନିଟି ସର୍ବନିମ୍ନ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି, ସେ ସବୁ ହେଉଛି, ଆହାର, ନିଦ୍ରା ଆଉ ମୈଥୁନ୤ ଅର୍ଥାତ ଖାଦ୍ୟ, ଶୋଇବା ଆଉ ସେକ୍ସ୍ କରିବା୤ ସେକ୍ସ୍ ନ କଲେ ବି ଅସୁବିଧା ହେବ୤ ଯୌନାଙ୍ଗ ଗୁଡ଼ିକରେ ବିଭିନ୍ନ ବିକାର ଦେଖାଦେବ୤
ସେ ମୋତେ ଆଁ କରି ଚାହିଁଥିଲା୤ କହିଲା, ‘ହେଲେ ସାର୍ ସେକ୍ସ୍ କରିଲେ କିଛି ଅସୁବିଧା ନାହିଁ୤’
- ଅସୁବିଧା ନାହିଁ ବୋଲି କହୁନି, କିନ୍ତୁ ନ କରିବା ଦ୍ବାରା କିଛି ବିଶେଷ ଲାଭ ବି ନାହିଁ୤ ଲୋକମାନେ ବିବାହ କରନ୍ତି ଏଥିପାଇଁ ଯେ ସେମାନେ ପରସ୍ପରର ସମ୍ମତିରେ ସେକ୍ସ୍ କରି ପାରିବେ୤ ଏଥିରେ ପରସ୍ପର ପ୍ରତି ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବ୤
ସମୟ ଅଧିକ ହୋଇଯାଇଥିଲା, କହିଲି ‘ତୁ ଏବେ ଘରକୁ ଯା୤ ବହୁତ ବିଳମ୍ବ ହେଲାଣି୤ ଘରେ ଚିନ୍ତା କରିବେ୤’
ସେ କହିଲା, ‘ନାଇଁ ସାର୍, ମୁଁ ଘରେ କହିଦେଇଛି, ଆଜି ଆପଣଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିବି ପଢ଼ିବା ପାଇଁ, ଲେଟ୍ ହେବ୤ ସେମାନେ ଚିନ୍ତା କରିବେନି୤’
ମୁଁ ଘରକୁ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲି, ସେ ବି ମୋ ସହିତ କଥା ହେଇ ହେଇ ଚାଲିଲା୤ ଏମିତି ଗାଡ଼ି ରଖିବା ସ୍ଥାନକୁ ଆସିବା ବେଳକୁ ସେ ମୋତେ ହଠାତ୍ ପଚାରିଲା, ‘ସାର୍ ଆପଣ ସବୁବେଳେ ସେକ୍ସ୍ କରନ୍ତି?’
ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, ‘ହଁ କରେ୤ ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗେ୤’
ସେ ହସିଦେଲା ଆଉ ପାଦ ଛୁଇଁଦେଇ ଚାଲିଗଲା୤
ଦୁଇଦିନ କଲେଜ ବନ୍ଦଥିଲା୤ ଯେଉଁଦିନ କଲେଜ ଖୋଲିଲା ସେଦିନ ଭାରତ ବନ୍ଦ ବୋଲି ଡାକରା ଦିଆଯାଇଥିଲା୤ ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କ କ୍ଲାସ୍ ସବୁ ବନ୍ଦ କରିଦିଆଗଲା୤ ଅଫିସରୁ ଫୋନ୍ ଆସିଲା, ଯେ ଆପଣ ଚାହିଁଲେ ଘରକୁ ଯାଇପାରିବେ୤ ମୁଁ ଘରୁ ଆସିଥିଲି, ଭାବିଲି ଟିକେ ପରେ ଯିବି୤ ଏଇ ସମୟରେ କ୍ଷଣପ୍ରଭା ଆସିଲା୤
- ଆଜି ପରା ଭାରତ ବନ୍ଦ୤ ତୁ କୁଆଡ଼େ ଆସିଛୁ?
- ସାର୍, ମୁଁ ଜାଣିନଥିଲି୤ କ୍ଲାସ୍ ହବ ବୋଲି ପଳେଇ ଆସିଲି୤
- କ୍ଲାସ୍ ତ ସବୁ ବନ୍ଦ୤ ଲାଇବ୍ରେରୀ ବି ବନ୍ଦ ଅଛି୤ ଯା ଘରକୁ ପଳା୤
- ହଁ, ସାର୤ ସବୁ ଦେଖିଦେଇ ଆସିଲି୤ ସବୁ ବନ୍ଦ ଅଛି୤ ଅଫିସ ବି ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲାଣି୤ ଆପଣ ଜଣେ ହିଁ କଲେଜରେ ଅଛନ୍ତି୤ ତେଣୁ ଆସିଲି୤ ମୋତେ ଟିକେ ଡାଉଟ୍ ଥିଲା୤ ସାର୍, ଆପଣ କହିଲେ ସେକ୍ସ୍ କରିଲେ ବି ଛୁଆ ହୁଏନି୤ କେମିତି?
- ତୁ ଏତେ ଜିନିଷ କାହିଁକି ଏବେ ଭାବୁଛୁ କହିଲୁ? ଯେତେବେଳେ ସେ ବିଷୟରେ ପଢ଼ାହେବ ଜାଣିବୁନି?
- ନା, ସାର୍୤ ଏ ବିଷୟରେ କେହି କେବେ କିଛି ବି କହିବେନି୤ ଆମ ଘରେ ଏ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା ହୁଏନି୤ ଏ ସବୁ ଅଭଦ୍ର ବୋଲି କହନ୍ତି୤ ସାଙ୍ଗସାଥୀ ତ କେହି ନାହାନ୍ତି୤ ମୁଁ କେମିତି ଜାଣିବି?
- ତୁ କେବେ ମୋବାଇଲ୍‌ରେ ସେକ୍ସ୍ ଦେଖିନୁ?
- ନା, ସର୍୤
ମୁଁ ମନେ ମନେ ଚିନ୍ତାକଲି୤ ଝିଅଟାକୁ ବ୍ଲୁ ଫିଲ୍ମ୍ ଦେଖାଇବି ନା ନାହିଁ୤ ଯଦି ସେ ବାହାରେ କାହକୁ କହିଦେବ ମୋ ଇଜ୍ଜତ ପଳେଇବ୤ କିନ୍ତୁ ସେ ଜିଦ୍ କରୁଥିଲା ତେଣୁ କହିଲି, ‘ଦେଖ, ତୁ ଯଦି ଖରାପ ନ ଭାବୁଛୁ, ମୁଁ ତତେ ମୋବାଇଲରେ ଦେଖେଇବି, ସେକ୍ସ୍୤ କିନ୍ତୁ କାହାକୁ କହିବୁନି୤’
ସେ ଖୁସିରେ ରାଜି ହୋଇଗଲା୤ ମୁଁ ମୋବାଇଲରେ ଥିବା କ୍ଲିପ୍ ଖୋଲିଦେଇ ମୋବାଇଲ୍ ତା ହାତକୁ ବଢ଼େଇ ଦେଲି୤ ଆଉ ମୋ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇଗଲି୤ ସେ ଆଁ କର୍ ସବୁ ଦେଖୁଥିଲା୤ ତା ଆଖି ବଡ଼ ବଡ଼ ହୋଇଯାଇଥିଲା୤ ଅନେକ ସମୟ ସେ ମୋ ସାମନାରେ ବସି ବ୍ଲୁ ଫିଲ୍ମ୍ କ୍ଲିପ୍ ଦେଖିଲା୤ ସେ ଭୁଲି ଯାଇଥିଲା ଯେ ମୁଁ ତା ସାମନାରେ ବସିଛି୤ ତାକୁ ହଲେଇ ଦେଇ କହିଲି, ‘ଦେଖିଲୁ ତ୤’
ସେ ମୋବାଇଲ୍ ମୋ ଆଡ଼କୁ ବାଢ଼େଇ ଦେଇ କହିଲା, ‘ସାର୍, ସେକ୍ସ୍ କଲେ ସତରେ ଏମିତି ମଜା ଲାଗେ?’
- ହଁ ଲାଗେ୤ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗେ୤ ହାଲୁକା ଲାଗେ୤
ସେ ଗମ୍ଭୀର ହୋଇଗଲା୤ ପଚାରିଲି, ‘କଣ ହେଲା? ମୁହଁ କାହିଁକି ଶୁଖେଇଦେଲୁ?’
- ମୋର ତ କେହି ବୟ ଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ନାହାନ୍ତି, ମୋ ସହିତ କିଏ ସେକ୍ସ୍ କରିବ?
- ବାହା ହେଇଗଲେ କରିବୁନି? ଏବେ କାହିଁକି ଏତେ ଚିନ୍ତା କରୁଛୁ?
ସେ ମୋତେ ଚାହିଁଲା ଆଉ କହିଲା, ‘ସାର୍, ଆପଣ ମୋ ସହ ସେକ୍ସ୍ କରିବେ?’
- ନାଇଁ, ତୁ ମୋ ଷ୍ଟୁଡେଣ୍ଟ୍୤ ତୋ ସହ କେମିତି ସେକ୍ସ୍ କରିବି?
- ପ୍ଲିଜ୍ ସାର୍, ଥରେ କରନ୍ତୁ୤ ମୁଁ ଜାଣିବାକୁ ଚାହୁଁଛି କେମିତି ଲାଗୁଛି୤
ସେ ମୋ ହାତକୁ ଜାବୁଡ଼ିଧରି କହୁଥିଲା୤

What happened next is in a new story... READ IT HERE !

Comments