ରଶ୍ମୀ ମୋତେ ଟ୍ରାପ୍ କରି ମଜାନେଲା

ଏସ୍‌ପ୍ଲାନେଡ୍ ମଲ୍‌ରେ ଫ୍ୟାମିଲି ନେଇ ବୁଲୁଥିବା ବେଳେ ହଠାତ୍ ଦେଖାହେଲା ରଶ୍ମୀ୤ ଆମେ ପ୍ଲସ୍ ଟୁ ପଢ଼ିଲା ବେଳେ ସେ ଆମ ସହିତ ପଢୁଥିଲା୤ କୋଡ଼ିଏ ବର୍ଷ ହେଇଗଲାଣି୤ ମୋତେ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ପାଖକୁ ଆସି କହିଲା, “ବିକି?” ମୁଁ ସାମାନ୍ୟ ହସିଦେଲି୤ “ଆବେ ତୁ ଜମା ବଦଳିନୁ?” ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଆଁ କରି ଚାହିଁଥାଏ୤ ଦୁହିଁଙ୍କ ପରିଚୟ କରାଇଦେଲି୤ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ଜଣାପଡ଼ିଲା ଯେ ସେ ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ରହୁଛି ନିଜ ଦୁଇ ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ୤ ସ୍ବାମୀ କୋଲକାତାରେ ଚାକିରୀ କରନ୍ତି୤ ମୋ ବିଷୟରେ ପଚାରିଲା୤ ଡାକ୍ତର ବୋଲି ଶୁଣିବାପରେ ଖୁସି ହେଇଗଲା୤ ମୁଁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନେଇ ଗେମ୍ ଜୋନରେ ବୁଲୁଥିଲା ବେଳେ ରଶ୍ମୀ ଆଉ ମିନୁ (ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ) ଗପରେ ଲାଗିଗଲେ୤ ଫେରିବା ସମୟ ହେଲାବେଳକୁ ସେ କହିଲା, “ୟାକୁ ଡାକିଲେ ବି ଘରକୁ ଆସିବନି୤ ଆଗରୁ ତ ସେମିତି୤ ସବୁବେଳେ ତା ବହି ତା ପାଠପଢ଼ା୤ ମିନୁ ତମ ନମ୍ବର ଦିଅ ମୁଁ ଆସିବି ଘରକୁ୤ ନହେଲେ ଯାଇ ନେଇ ଆସିବି ମୋ ଘରକୁ୤ ତାକୁ ଛାଡ଼ିଦିଅ୤ ସେ ଡ୍ୟୁଟି କରିବ୤” ହସିଦେଇ ସେ ମିନୁର ମୋବାଇଲ୍ ନମ୍ବର ନେଇ ଚାଲିଗଲା୤

ସେ ଯିବାପରେ ଆମେ ଫେରିବା ବାଟରେ କହିଲି, “ଦେଖିଲ ସେ କେମିତି ମେଣ୍ଟେନ୍ କରି ରଖିଛି ଫିଗର୍୤ ଜମା ଦିଟା ପିଲାର ମାଆ ଭଳି ଦିଶୁନି୤” ମିନୁ ଚିଡ଼ିଯାଇ କହିଲା, “ହଁ, କଲେଜ୍ ଦିନର ପ୍ରେମିକାକୁ ଦେଖି ମନ କଣ କଣ ହେଇଯାଉଥିବ!”

ଅନେକ ଦିନ ବିତିଯାଇଥିଲା୤ ମିନୁ ଆଉ ରଶ୍ମୀର ବନ୍ଧୁତା ଚାଲିଥିଲା୤ ଯିବା ଆସିବା, ବୁଲାବୁଲି୤ ମୁଁ ବି କିଛି ଫ୍ରି ଟାଇମ୍ ପାଉଥିଲି୤ ଦିନେ ସକାଳୁ ହସପିଟାଲ୍ ଯିବାପାଇଁ ବାହାରିବା ବେଳେ ମିନୁ କହିଲା, “ଆଜି ଟିକେ ରଶ୍ମୀଙ୍କ ଘର ଦେଇ ଚାଲିଯିବ କି? ଏଇ ମାଛ କରିଥିଲି ତ, ତାଙ୍କୁ ପସନ୍ଦ, ଦେଇଦେବ୤” ମୋର ବି ସେଦିନ ମର୍ଣିଂ ଡ୍ୟୁଟି ନଥିଲା, ତେଣୁ ହଁ କହି ଟିଫିନ୍ ଧରି ବାହାରିଲି୤

ବେଲ୍ ମାରିବାପରେ ରଶ୍ମୀ କବାଟ ଖୋଲିଲା୤ ମୋତେ ଦେଖି, “ଆରେ ହେ, ତୁ ସତରେ ଆସିଛୁ ନା ତୋ ଭୁତ?” ହସିଦେଉ ଦେଉ ମୋ ହାତଧରି ଘର ଭିତରକୁ ଟାଣି ନେଇଗଲା୤ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ସଜେଇ ରଖିଛି ଘର୤ ପିଲାମାନଙ୍କ କଥା ପଚାରିବା ପରେ କହିଲା, “ସେମାନେ ଏବେ ସ୍କୁଲ୍ ଯାଇଛନ୍ତି୤ ଅପରାହ୍ନରେ ଫେରିବେ୤”

- ଆଉ ତୁ ଏକୁଟିଆ ବସି କଣ କରୁଛୁ? ଦିନସାରା ବୋର୍ ହେଉନୁ?

- ବସି ଟିଭି ଦେଖୁଛି, ନେଟ୍ କରୁଛି୤ ଆଉ ସମୟ ପାଇଲେ ମିନୁକୁ ଫୋନ୍ କରି କଥା ହେଉଛି ନା୤ ତୁ ତ ବିଜି ତୁ କଣ ଜାଣିବୁ?

- ହଉ ନେ, ଏଇ ମାଛଟା ରଖିଦେ୤ ମିନୁ ଦେଇଥିଲା ବୋଲି ଆସିଥିଲି୤

- ଓହୋ୤ ମିନୁ ମାଛ ଦେଇଥିଲା ବୋଲି ତୁ ମୋ ଘରକୁ ଆସିଲୁ! ନହେଲେ ତୁ କାହିଁକି ଆସିଥାନ୍ତୁ୤ ଯା ହେଉ ମିନୁ ଦୟାରୁ ତୋ ଦର୍ଶନ ତ ମିଳିଲା୤

ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ମିନୁକୁ ଫୋନ୍ କରି ଧନ୍ୟବାଦ ଜଣାଇଦେଲା ସେ୤ ସେ ଫୋନ କରୁଥିବା ବେଳେ ମୁଁ ଉଠିଲି ଫେରିବା ପାଇଁ, ସେ ମୋତେ ହାତଠାରି ବସିବା ପାଇଁ କହିଲା୤ ଫୋନ୍ ସାରିଦେଇ କହିଲା, “ଏତେ ତରତର କାହିଁକି ହେଉଛୁ? ଡ୍ୟୁଟି ତ ନାହିଁ ବୋଲି ମିନୁ କହିଲା୤”

କଣ କହିବି? ଅନେକ ବର୍ଷପରେ ସେ ଝିଅକୁ ମୁଁ ଦେଖୁଥିଲି ଯାହାକୁ କଲେଜ ପଢୁଥିବା ସମୟରେ ଆମ ସମସ୍ତ ସାଙ୍ଗମାନେ ଲାଇନ୍ ମାରୁଥିଲେ୤ ସେତେବେଳେ ସେ ବହୁତ ଲାଜକୁଳୀ ଥିଲା୤ ଆମ ସହ ବେଳେ ବେଳେ କଥା ହେଉଥିଲା୤ ତାକୁ ଲାଇକ୍ କରୁଥିଲେ ବି ମୁଁ କେବେ କହୁନଥିଲି ତେଣୁ ସେ ମୋତେ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଭଳି ଭାବୁନଥିଲା୤ ସେତେବେଳେ ସେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଥିଲା, ଏବେ ବି ଅଛି୤ ସାମାନ୍ୟ ଶରୀର ବଢ଼ିଯାଇଛି ସିନା କିନ୍ତୁ ଫିଗର୍ ଏବେ ବି ମସ୍ତ୍ ଅଛି୤ ଜିମ୍ ଯାଇ ଯାଇ ବଡ଼ିକୁ ଟୋନ୍ କରି ରଖିଛି୤ ପେଟ୍ ନାହିଁ୤ ଘରେ ବି ଥ୍ରୀ ଫୋର୍ଥ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ସହିତ ଟାଇଟ୍ ଟପ୍ ପିନ୍ଧି ବସିଥିଲା୤ ଫିଗର୍ ଫୁଟିକି ଦିଶୁଥିଲା୤ ଅନେକ ସମୟ ତା ବିଷୟରେ ଭାବିବା ବେଳେ ସେ ଫ୍ରିଜରୁ କୋଲ୍ଡ୍ ଡ୍ରିଙ୍କ୍ ନେଇ ଆସିଲା୤

ଡ୍ରିଙ୍କ୍ ପିଉ ପିଉ ସେ ପଚାରିଲା, “ତୁ କଣ ଆଗଭଳି ଏବେ ବି ମାନ୍ଦୁଟେ ହେଇ ରହିଗଲୁ? ଖାଲି ପାଠପଢ଼ା ଚାକିରୀରେ ସବୁବେଳେ ବ୍ୟସ୍ତ?”

ହସିଦେଲି୤ କିଛି କହିଲିନି୤

- ମିନୁ କହୁଥିଲେ ତୁ ସବୁବେଳେ ହସପିଟାଲ୍‌ରେ ରହୁଛୁ୤ ଡ୍ୟୁଟି ଡ୍ୟୁଟି୤ ଆବେ ତୋ ଦେହ ଖରାପ ହେଇଯିବ୤ ତୋ ହସ୍ପିଟାଲରେ ସୁନ୍ଦରୀ ନର୍ସ୍ ଫର୍ସ୍ କିଏ ଅଛି କି? ସେଟିଂ କରିଦେଉନୁ ତ?

ଏବେ ଆଉ ହସ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି୤ ହସିବା ଦେଖି କହିଲା, “ତୁ ଟା ଜମା ରୋମାଣ୍ଟିକ୍ ନୁହଁ୤ କଲେଜ୍ ପଢ଼ିଲା ବେଳୁ ତୋତେ ଦେଖୁଛି୤ ମିନୁ ତୋତେ କେମିତି ବାହା ହେଲା କେଜାଣି?”

ଏମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ କହିଲା, “ଆଜି ତୁ ଏଇଠି ଲଞ୍ଚ୍ କରିଦେଇ ଯିବୁ୤ ମୁଁ ମିନୁକୁ କହି ଦେଇଛି୤ ରହ ମୁଁ ମାଇକ୍ରୋୱେଭ୍‌ରେ ଭାତଟା ବସେଇ ଦେଇ ଆସୁଛି୤”

ଅନେକ ସମୟ ହେଲାଣି୤ ମୋତେ ବି ବିରକ୍ତ ଲାଗିଲାଣି୤ କଣ ବସି ବକ ବକ ହେବି୤ ମିନୁକୁ ଫୋନ୍ କରିବା ବେଳେ ସେ କହିଲା ଯେ ରଶ୍ମୀ କହିଦେଇଛି ଏଠି ଖାଇବା ପାଇଁ୤ ମିନୁ ଉପରେ ବିରକ୍ତ ହେଲି୤ ସେ ବି କହିଲା, ରଶ୍ମୀ ବାଧ୍ୟ କରିଛି୤ ଆଉ କିଛି ବାଟ ନଥିଲା୤ ରୋଷେଇଘରୁ ଥାଇ ରଶ୍ମୀ କହିଲା, “ଘର ଭିତରକୁ ଆସୁନୁ୤ ସେଇଠି କାହିଁକି ବସିଛୁ୤”

ଘର ଭିତରକୁ ଗଲି୤ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ପାଖରେ ରହି ଦେଖୁଥିଲି ରଶ୍ମୀ ରୋଷେଇ ଘରେ ବୁଲି ରୋଷେଇ କରୁଛି୤ ସେ ବୁଲି ବୁଲି ମୋତେ ଚାହିଁ ହସୁଥିଲା୤ କିଛି ସମୟ ପରେ କହିଲି, “କଣ ହେଲା? ଏମିତି ହସୁଛୁ ଯେ?”

- ମୋତେ କଲେଜ୍ ଦିନସବୁ ମନେ ପଡ଼ିଗଲା୤ କେତେ ଟୋକା ମୋ ପଛରେ ପଡ଼ିଥିଲେ୤ ରବି, ମାନସ, ସନ୍ତୋଷ, ମୁନା... ତୋତେ କଣ ଇଚ୍ଛା ହେଉନଥିଲା ମୋତେ ପ୍ରୋପୋଜ୍ କରିବା ପାଇଁ? ମୁଁ ତ ସବୁଠୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲି ବୋଲି କହୁଥିଲୁ ନା୤ ତୁ ପ୍ରୋପୋଜ୍ କରିଥିଲେ ମୁଁ ସିଧା ହଁ କହିଦେଇଥାନ୍ତି୤ ତୋ ଭଳିଆ ଇଣ୍ଟେଲିଜେଣ୍ଟ୍ ଟୋକା ମୋତେ ପସନ୍ଦ ଥିଲା୤ ଅନ୍ୟମାନେ ସବୁ ବାଜେ୤ କାନ୍ଥବାଡ଼ରେ କେତେ କଣ ଲେଖୁଥିଲେ ମୋ ନାଁରେ, କି ଅଭଦ୍ର ଚିତ୍ର ସବୁ କରୁଥିଲେ୤ ତୁ କାହିଁକି ମୋତେ ପ୍ରୋପୋଜ୍ କଲୁନି କହ?

କଣ କହିବି୤ ବଡ଼ ଧର୍ମ ସଂକଟରେ ପଡ଼ିଗଲି୤ ମନେ ମନେ ଭାବିଲି ଏବେ ସତ କହିଦେଲେ ବି କିଛି ଯାଏଆସେ ନାହିଁ୤ ତେଣୁ ସାମାନ୍ୟ ହସିଦେଲି୤ ମୋ ହସ ଦେଖି ସେ କହିଲା, “କଣ ହେଲା? କହୁନୁ?”

- ନା, ତୁ ସେତେବେଳେ ବହୁତ ସୁନ୍ଦରୀ ଥିଲୁ୤ ତୋ ପଛରେ ବହୁତ ଟୋକା ଥିଲେ, ତେଣୁ ମୁଁ ଆଉ କମ୍ପେଟିସନକୁ ଓହ୍ଲେଇନି୤ ନହେଲେ ମୋତେ ବି ଇଚ୍ଛା ଥିଲା କିନ୍ତୁ ଜାଣିଲି ତୁ ସୁନ୍ଦରୀ ଆଉ ତୋ ପଛରେ ଯେଉଁମାନେ ସବୁ ପଡ଼ିଥିଲେ ସେମାନେ ତୋ ପାଇଁ ଯାହା ଇଚ୍ଛା କରିବେ୤ ମୁଁ ତେଣୁ ସାଇଲେଣ୍ଟ୍ ହେଇଗଲି୤

ସେ ମୋତେ ବଡ଼ ବଡ଼ ଆଖିରେ ଚାହିଁଲା୤ କହିଲା, “ଆବେ ମୋତେ କହିଲୁନି୤ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ତୋତେ ଧରିଦେଇଥାନ୍ତି୤ ଏବେ ଡାକ୍ତରଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ହେଇଥାନ୍ତି୤ ତୋ ପାଇଁ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ମନ୍ଦ ହେଇଗଲା ବୁଝିଲୁ୤”

- ଏତେ ବଡ଼ ଘରେ ରହୁଛୁ, ସୁନ୍ଦର ସ୍ବାମୀ ଆଉ ଦୁଇଟା ପିଲା ପାଇଛୁ ଆଉ କଣ ଅଧିକ ପାଇଥାନ୍ତୁ?

- ଉଁ, ତୁ ବୁଝିବୁନି୤ ଯାହା ହେଲେ ବି ତୁ ଏତେ ହ୍ୟାଣ୍ଡସମ୍୤ ତୋ ସ୍ତ୍ରୀ ହେଇଥିଲେ ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାନ୍ତା୤

ହ୍ୟାଣ୍ଡସମ୍ ଶୁଣି ମନ ଖୁସି ହେଇଗଲା୤ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ବାଆଁରେଇବାକୁ ଯାଇ କହିଲି, “ଯା, ରୋଷେଇ ଘରେ କଣ ପୋଡ଼ିଲାଣି୤”

- ମାଇକ୍ରୋୱେଭ୍‌ରେ କିଛି ପୋଡ଼େନି ଦୁଷ୍ଟ୤

ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ସେ ମୋତେ କହିଲା, “ମୁଁ ତୋତେ ଯେଉଁଦିନୁ ଦେଖିଛି ଖାଲି ତୋ କଥା ଭାବୁଛି୤ ରବି (ତା ସ୍ବାମୀ) ସବୁବେଳେ ବାହାରେ ରହିଛନ୍ତି୤ ଘରକୁ ଆସିଲେ ବି ସେ ବାପାବୋଉଙ୍କ କଥା ବୁଝୁଛନ୍ତି, ଘର କଥା ବୁଝୁଛନ୍ତି ଆଉ ପଳାଉଛନ୍ତି୤ ମୁଁ ଦୁଃଖରେ ରହୁଛି୤ ତୁ କେବେ କେବେ ଆସୁଥା୤ କଥା ହେଲେ ଭଲ ଲାଗୁଛି୤ ” ଏମିତି କହୁ କହୁ ମୋ ପାଖକୁ ଆସି ସେ ମୋତେ ଭିଡ଼ିଧରିଲା୤ ତା ଛାତି ମୋ ଛାତିରେ ଚାପି ହୋଇରହିଲା ଆଉ ମୁଁ ନ ଚାହିଁଲେ ସୁଦ୍ଧା ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ମୁଣ୍ଡଟେକି ଠିଆ ହୋଇଗଲା୤ ମୋତେ ଭାରି ଅଶ୍ବସ୍ତି ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା୤ ସେ କଣ ଭାବୁଥିବ ବୋଲି ନିଜକୁ ଧିକ୍କାର କରିବାକୁ ମନ ହେଉଥିଲା୤ ଚାହୁଁଥିଲି ତାକୁ ଦୂରେଇ ଦେଇ ବାହାରି ଚାଲିଯିବି୤ ସେ କିନ୍ତୁ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଥିଲା୤

ମୁଁ ନିଜକୁ ମୁକୁଳେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବାପରେ ସେ କହିଲା, “ରହୁନୁ, କାହିଁକି ପଳେଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛୁ? ଭଲ ଲାଗୁନି କି?” ମୁଁ କଣ କହିବି ବୁଝି ପାରୁନଥିଲି୤ ମୋ ବାଣ୍ଡଟା ସେତେବେଳକୁ ପୁରା ଟାଣ ହୋଇଯାଇଥିଲା୤ ନିଶ୍ଚୟ ତା ବିଆ ପାଖରେ ଠେସି ହେଉଥିଲା୤ ନିଜକୁ ଅପରାଧୀ ପରି ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ମୋତେ ଚାହିଁଲା, ମୁଁ ଚାହିଁ ପାରୁନଥିଲି୤ ମୋ ମୁହଁ ଉଠେଇ କହିଲା, “ଲାଜ କାହିଁକି କରୁଛୁ? ତୁ କଣ ଝିଅଟେ କି? ମୁଁ ଲାଜ କରୁନି, ତୁ ବେଶୀ ଲାଜ କରୁଛୁ୤ କଲେଜରେ କହିଥିଲେ ଏମିତି କେତେ ମଜା କରିନଥାନ୍ତୁ? ଏବେ ମଉକା ମିଳିଛି ଏବେ ବି ଲାଜେଇ ଯାଉଛୁ?” ମୋତେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ କେତେ ବୋଲ୍‌ଡ୍ ହେଇ ସବୁ କହୁଥିଲା୤ ହଠାତ୍ ସେ ନିଜ ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଆଉଁସିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ସେତେବେଳକୁ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଖାଲି ଧକ୍ ଧକ୍ ହେଉଥାଏ୤ ସେ ଆଖି ବୁଜିଦେଇ ନିଜ ଓଠକୁ ଆଗକୁ କରିଦେଲା୤ ସେ ଚାହୁଁଥିଲା ମୁଁ ତାକୁ କିସ୍ କରିବି୤ କଣ କରିବି କିଛି ବୁଝି ପାରୁନଥିଲି, ସେ ପୁଣି ଆଖିଖୋଲିଲା ଆଉ ମୋ ଓଠରେ ଓଠ ଲଗେଇ ଜୋର ଜୋର କିସ୍ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ସେତେବେଳକୁ ଆଉ ଲାଜ କରିବା ବା ସଙ୍କୋଚ କରିବାକୁ କିଛି ବାକି ନଥିଲା୤ ମୁଁ ବି ପାଟି ଖୋଲିଦେଲି ଆଉ ତା ଜିଭକୁ ଭିତରକୁ ନେଇ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ଆମେ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇ କିସ୍ କରୁଥିଲୁ୤ କିଛି ସମୟପରେ ସେ ମୋତେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ରୋଷେଇ ଘରକୁ ଚାଲିଗଲା୤ ମାଇକ୍ରୋୱେଭ୍ ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ଫେରି ଆସିଲା ଆଉ ମୋ ହାତଧରି ଟାଣି ନେଇ ବେଡ଼ରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା୤ ତର ତର ହୋଇ ମୋର ପୋଷାକ ସବୁ ଖୋଲିଦେଲା୤

ଅଳ୍ପ ସମୟ ପରେ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଠିଆ ହୋଇଥିଲୁ୤ ତାର କ୍ଷୀର ଭଳି ଧଳା ଦେହରେ ଗୋଲ୍ ଗୋଲ୍ ଦୁଇଟା ଦୁଧ ସଗର୍ବେ ଛିଡ଼ା ହୋଇଥିଲେ୤ ମୁଁ ହାତରେ ତାକୁ ଆଉଁସି ଦେଉ ଦେଉ ଧିରେ ଧିରେ ଚିପିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ଆଖି ବନ୍ଦ କରିଦେଲା୤ ତାକୁ ଖଟ ଉପରେ ଶୋଇଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ନିପଲକୁ ପାଟିରେ ନେଇ ଚୁଚୁମି ଦେଲାପରେ ସେ ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ତା ଦେହ ସାରା ମୋ ହାତ ବୁଲୁଥିଲା୤ ସେ ମୋ ହାତକୁ ଧରି ନେଇ ନିଜ ବିଆ ଉପରେ ଥୋଇଦେଲା୤ ବିଆକୁ ସେ ପୁରା ସଫା କରିଦେଇଥିଲା୤ ବାଳ ନଥିଲା୤ ଗୋରା ଦେହରେ ବିଆଟା ଏତେ ସୁନ୍ଦର ଦେଖାଯାଉଥିଲା, ମୁଁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲି ନାହିଁ୤ ତାକୁ ଖଟ ଉପରକୁ ଠେଲି ଦେଇ ତା ଦୁଇ ଜଙ୍ଘକୁ ଅଲଗା କରିଦେଇ ବିଆରେ ପାଟିଦେଇ ଚୁଚୁମିଲି୤ ସେ ଜଙ୍ଘରେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲା, ଜିଭ ବାହାର କରି ବିଆକୁ ସଲ ସଲ କଲି୤ ଦୁଇ ଗୋଡ଼କୁ ମେଲେଇ ଦେଇ ବିଆକୁ ଆଗରୁ ପଛ ଯାଏଁ ଚୋଶି ଚୋଶି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ଖାଲି ଆଃ ଆଃ ହେଉଥିଲା୤

ଅଣ୍ଟାକୁ ଉପରକୁ ଉଠେଇ ନିଜେ ନିଜେ ସେ ବିଆକୁ ମୋ ପାଟିରେ ଚଟେଇ ଦେଉଥିଲା୤ କିଛି ସମୟପରେ ତା ବିଆରୁ ଖଟାଳିଆ ରସସ୍ ବାହାରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ସେ ଦୁଇଜଙ୍ଘରେ ବିଆକୁ ଚାପିଧରିଲା ଆଉ ମୋତେ ଖାଇବାକୁ ଦେଲାନି୤ ଖଟରୁ ଉଠି ସେ ବାଥରୁମକୁ ଚାଲିଗଲା୤ ମୁଁ ବି ତା ପଛେ ପଛେ ଚାଲିଲି୤ ବାଥରୁମରେ ସାୱାର୍ ଖୋଲିଦେଇ ତା ତଳେ ସେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ବିଆକୁ ଧୋଇବାକୁ ଲାଗିଥିଲା ମୁଁ ତା ଦେହରେ ଘଷି ହେଉଥିଲି୤ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଧରି ମୁଠି ମାରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ଭଲ କରି ଧୋଇଦେଇ ସେ ବସିଗଲା ଆଉ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପାଟିରେ ନେଇ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ଅଗରୁ ମୂଳ ଯାଏଁ ସେ ଭଲ କରି ଚୋଷିଲା୤ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶକ୍ତ ହୋଇସାରିଥାଏ୤ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ହେଲାନି୤ କହିଲି, ଏବେ ମୋର ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିବ୤ ସେ କହିଲା ମୋ ଦେହରେ ଢାଳିଦେ୤ ମୁଁ ଜୋର୍ ମୁଠି ମାରିଲି ଆଉ ରସ ତା ଦେହରେ ଢାଳିଦେଲି୤ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ଗାଧୋଇ ବାଥରୁମରୁ ବାହାରି ଆସିଲୁ୤

ଟର୍କିଜ୍ ଟାୱେଲ୍‌ରେ ପୋଛାପୋଛି ହୋଇ ଆମେ ଖଟ ଉପରେ ବସିଥିଲୁ୤ ସେ
ମୋତେ ଚାହିଁ ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା୤ ପାଖକୁ ଆସି ମୋତେ ପୁଣିଥରେ ଭିଡ଼ି ଧରିଲା ଆଉ କିସ୍ କରିବାକୁ ଯାଉଥିଲା ମୁଁ କହିଲି, “ତୁ ଆଜି ମୋ ଦ୍ବାରା ପାପ କରାଇ ଦେଲୁ୤” ସେ ଫେଁ କିନା ହସିଦେଇ କହିଲା, “ତୋର ଆଉ ମନ ଥିଲା କି? ସବୁ ମୁଁ କଲି ନା!” ମୁଁ ଆଉ କିଛି କହି ପାରିଲିନି୤ ସେ ମୋତେ ପୁଣି କିସ୍ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁଣିଥରେ ଠିଆ ହୋଇଗଲା୤ ତାକୁ ଶୋଇଦେଇ ତା ଦୁଧକୁ ଆଉଁସି ଆଉଁସି ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ କହିଲା, “ତୁ ଜାଣିନୁ କେତେ ଦିନପରେ ମୁଁ ସେକ୍ସ୍ କରୁଛି୤ ରବି ବର୍ଷେ ହେଲା ମୋତେ ଛୁଇଁ ନାହାନ୍ତି୤ ସେ ଆସିଲେ ବି ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କୁ ଛାଡୁନାହାନ୍ତି୤ ତେଣୁ ଆମର ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି କିଛି ହେଇପାରୁନି୤ ଆଜି ମୋତେ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗୁଛି୤”

ତା ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ସଲ ସଲ କରିଲି ଆଉ ବୁଲିପଡ଼ି ତା ବିଆକୁ ଚାଟିବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ମୋ ଜଙ୍ଘ ଉପରେ ମୁଣ୍ଡ ରଖି ବାଣ୍ଡକୁ ଖାଇବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ତା ବିଆକୁ ଚୋଷିବା ପରେ ପୁଣି ରସ ବାହାରିଲା ପରେ ସେ ତକିଆ ତଳୁ କଣ୍ଡୋମ୍ ବାହାର କରି ମୋତେ ଦେଲା୤ ତା ବିଆକୁ ଓଦା କରିଦେଇ ବାଣ୍ଡକୁ ପୁରେଇ ଦେଲି ଆଉ ବାଣ୍ଡ ଭସ୍ କରି ପସିଗଲା୤ ତା ପରେ ତାକୁ ଖଟରେ ଶୋଇଦେଇ ଧକ୍କା ଦେଇ ଦେଇ ଗେହିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ମୋତେ ଚାହୁଁଥିଲା ଆଉ ଖୁସିରେ ହସୁଥିଲା୤ ମୁଁ ତାକୁ ଗେହୁଥିଲି୤ ରୁମର ଏସି ଲାଗିଥିବା ସତ୍ତ୍ବେ ଆମେ ଦିଜଣ ଝାଳନାଳ ହୋଇ ଯାଇଥିଲୁ୤ ତା ଗୋଡ଼ ଉଠେଇ ଗେହିଲି୤ ସେ ପୁରା ସହଯୋଗ କରୁଥିଲା୤

କିଛି ସମୟପରେ ତା ହାତଧରି ଆଣିଲି ଆଉ ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ଶୋଇଦେଇ ଠିଆରେ ଗେହିଲି୤ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ତା ବିଆରେ ପଶିଯାଇ ତା ନାହିକୁ ଛୁଉଁଥିଲା୤ ସେ ମସ୍ତିରେ ଆଃ ଆହ୍ କରୁ କରୁ ବିଆରୁ ରସ ଭାହାରି ତଳେ ପଡ଼ିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ସବୁଆଡ଼େ ଓଦା ଓଦା ହେବା ଦେଖି ସେ କହିଲା, “ତୁ ଘର ଅସନା କରିଦେଲୁଣି୤” ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, “ତୋର ପାଣି ବାହାରୁଛି, ମୁଁ କଣ କଲି୤” ତା ବିଆରୁ ରସ ବାହାରିବା ପରେ ମୁଁ ତା ଉପରେ ଝୁଙ୍କିପଡ଼ି ଜୋର୍ ଜୋର୍ ଧକ୍କା ଚାରିପାଞ୍ଚଟା ମାରିଲି ଆଉ ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରିଗଲା୤

ହାତଧରି ନେଇ ବେଡ଼ରୁମରେ ଏସିରେ ଆମେ ଦୁଇଜଣ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ଏକାଠି ଶୋଇଲୁ୤ କିଛି ସମୟପରେ ସଫା ସଫି ହୋଇ ମୁଁ ହସପିଟାଲ୍ ଯିବାକୁ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ରଶ୍ମୀ ଖାଇବା କଥା କହିଲା, ହସିଦେଇ କହିଲି, “ଖାଇବାକୁ ଦେଲୁ ପରା୤ ଖାଇଲି, ପିଇଲି... ଆଉ କଣ ଖାଇବାକୁ ଦେବୁ ଅଛି?” ସେ ହସିଦେଲା୤ କହିଲା, “ଆଉଥରେ କେତେବେଳେ ସମୟ ଦେଖି ଆସେ? ମୁଁ ମିନୁକୁ ଫୋନ୍ କରି ମୋ ଦେହ ଖରାପ ଅଛି ବୋଲି କହିଲେ ତୁ ଆସିବୁ୤” ସେଦିନ ବହୁତ ଆନନ୍ଦରେ ରଶ୍ମୀଘରୁ ବାହାରି ଆସିଲି୤

Comments