ଦଶହରାରେ ରିନାଭାଉଜଙ୍କ ସହ ମସ୍ତି

ଦଶହରା ଛୁଟି ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା୤ ଅନେକ ଦିନପରେ ଘରେ ରହିବାକୁ ମିଳିଲା୤ ଘରେ ରହିଲେ ସୁଦ୍ଧା ପିଲାମାନେ ଥିବା ଯୋଗୁଁ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କିଛି ହୋଇ ପାରୁନଥିଲା୤ ତେଣୁ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ପଡ଼ିଶାଙ୍କ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ତରବରରେ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ କରିବାକୁ ମିଳିଲା୤ ହେଲେ ମୋ ସ୍ତ୍ରୀ ଏଥିରେ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ନଥିଲା୤ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅଧିକ ସମୟ ପାଇଁ କେଉଁଠି ଛାଡ଼ିଲେ ହିଁ ଶାନ୍ତିରେ କିଛି କରିହେବ୤ ସେ ଯା ହେଉ ସନ୍ଧ୍ୟା ବେଳକୁ ଦୁଆର ପାଖରେ ଛିଡ଼ା ହୋଇ ସାହିପଡ଼ିଶା ସବୁ କଥା ହେଉଥିଲେ, ଆମ ଆମ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ଚିଡ଼ାଉଥିଲେ୤ ପଡ଼ିଶାରେ ରହୁଥିବା ରିନା ଭାଉଜ କହିଲେ, ତମ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଆମ ଘରେ ଛାଡ଼ିଦିଏ, ପୁରା ଦିନ ମୁଁ ଖୋଇପିଇ ରଖିବି, ତମେ ଆରାମ କରିବ୤ ମୋ ଆଡ଼କୁ ଅନେଇ ହସିଦେଇ କହିଲେ୤ ମୁଁ ବାହାରକୁ ଯାଉଥିବା ବେଳେ କହିଲି, “ଆଉ ଛାଡ଼ିବୁ କେତେବେଳେ, କାଲି ତ ପିଲାମାନେ ଅଜାଘରକୁ ପଳେଇବେ୤” ପରଦିନ ସକାଳୁ ଟ୍ରେନରେ ବସେଇ ଦେଇ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଅଜାଘରକୁ ପଠାଇଦେଲି୤ ମୁଁ କିଛି କାମ ଅଛି କହି ରହିଲି୤

ଦ୍ବିପହରରେ ବାହାରେ ଖାଇଦେଇ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ ସାହି ପୁରା ଶୁନଶାନ ଦେଖାଯାଉଥିଲା୤ ଘରର କବାଟ ଖୋଲିଲା ବେଳକୁ ପଡ଼ୋଶୀ ରିନା ଭାଉଜ ଆସି ପହଞ୍ଚିଗଲେ୤ “ମିନୁଙ୍କୁ ଟ୍ରେନରେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିଲ? କିଛି ଖାଇଛ ନା ଭୋକରେ ଅଛ?” ଭାଉଜଙ୍କୁ ଦେଖି ଚିଡ଼େଇ କହିଲି, “ସ୍ନେହରେ ଖୋଇଦେଲେ, ଯାହା ବି ଦେବ ଖାଇଦେବି୤” ସେ ଏପାଖ ସେପାଖ ଦେଖୁଥିଲେ ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲି ସାରିଥିଲି, ଭିତରକୁ ପଶୁପଶୁ କହିଲି, “ବାହାରେ ଠିଆ ହେଇଥିବ ନା ଭିତରକୁ ଆସିବ?” ସେ ଚଟ୍ କିନା ଘର ଭିତରକୁ ପଶିଆସିଲେ୤

ସେ ଘର ଭିତରକୁ ଆସୁ ଆସୁ ମୁଁ କବାଟକୁ ବନ୍ଦ କରିଦେଲି୤ ତା ପୂର୍ବରୁ ଭଲରେ ଦେଖିଲି ସାହିରେ କେହି ଦିଶୁନାହାନ୍ତି୤ ମୁଁ କବାଟ ବନ୍ଦ କରିବା ଭିତରେ ରିନା ଭାଉଜ ଆସି ଆମ ବୈଠକରେ ଟିଭି ସାମନାରେ ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି୤ ପଛରୁ ଆସି ତାଙ୍କୁ ଭିଡ଼ି ଧରି କହିଲି, “ଭୋକ ହେଉଛି୤ କଣ ଖୋଇବ?” ସେ ଲାଜେଇ ଗଲାଭଳି ଅଭିନୟ କରି କହିଲେ, “ଯାହା କହିବ ଦେବି୤” ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, “ଆଗ ପନିର୍ ଖାଇବି ତା ପରେ ଚିକେନ୍ ଖାଇବି୤” ସେ କିଛି ନ ବୁଝି ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲା ବେଳକୁ ତାଙ୍କ ମୁହଁକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଧରି ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ପାଟି ଲଗେଇ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି, ସେ ବି ମୋତେ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ଏହି ଚପାଚପି ଭିତରେ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ଧରି ଟାଣି ନେଇ ବେଡ଼ରୁମରେ ପହଞ୍ଚିଗଲି୤

ଖଟ ପାଖରେ ପହଞ୍ଚିବାପରେ ତାଙ୍କ ଦେହରୁ ଶାଢ଼ୀଟା ଓହ୍ଲେଇଦେଇ ବ୍ଲାଉଜ୍ ଖୋଲିଦେଲି୤ ଆଉ ବ୍ରାକୁ ଖୋଲି ଦେଉ ଦେଉ ତାଙ୍କ ଦୁଇ ଦୁଧକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଦଳିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ଅଣାୟତ ହୋଇ ସଁ ସଁ ହେବାକୁ ଲାଗିଲେ୤ ଶାୟା ଖୋଲିଦେଇ ପ୍ୟାଣ୍ଟୀ ଭିତରେ ହାତ ପୁରେଇ ବିଆକୁ ଯେମିତି ସାଉଁଳେଇ ଦେଇଛି ସେ ପୁରା ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଲେ୤ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଦେଲି ପୁରା ଓଦା ହେଇଯାଇଛି୤ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ଗେହି ପକାଇଲି୤ ସେ ସଁ ସଁ ହେଉଥିଲେ ଆଉ ବିଆରୁ ଓଦା ରସ ବାହାରି ତଳେ ପଡ଼ିଲା୤

ତାଙ୍କୁ ଖଟ ଉପରେ ଶୋଇଦେଲି୤ ମୁଁ ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ଶୋଇ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲି୤ ସେ ଆଃ ଆଃ କହୁଥିଲେ ଆଊ ନିଜ ହାତରେ ଦୁଧ ଧରି ମୋତେ ଖୋଇଦେଲେ୤ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଖାଉ ଖାଉ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଗେହୁଥିଲି୤ ସେ ନିଜ ହାତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଠାକରି ଧରି ମୁଠି ମାରିଲେ୤ ମୁଁ ଉଠି ତାଙ୍କ ମୁଣ୍ଡ ପାଖରେ ଆଣ୍ଠୁ ମାଡ଼ି ରହିଲି ଆଊ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ତାଙ୍କ ପାଟିରେ ପୁରେଇ ଦେଲି୤ ସେ ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ଚୋଷିବାକୁ ଲାଗିଲେ ଆଉ ମୁଁ ଦୁଇ ହାତରେ ତାଙ୍କ ଦୁଧ ଦଳୁଥିଲି ଆଉ ବିଆରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଦେଇଥିଲି୤ ମୋ ବାଣ୍ଡ ପୁରା ଶକ୍ତ ହୋଇଗଲା ପରେ, ଖଟ ତକିଆ ତଳୁ କଣ୍ଡୋମ୍ ବାହାର କଲି୤

ଭାଉଜଙ୍କ ବିଆକୁ ମେଲେଇ ଦେଇ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଲି୤ ତା ପରେ ଧନା ଧନ ଗେହି ଚାଳିଲି୤ ସେ ଓଃ ମା ଓଃ ମା... କହୁଥିଲେ ଆଊ ସଁ ସଁ ହେଉଥିଲେ୤ ମୁଁ ଆଉ ନନ୍ ଷ୍ଟପ୍ ଗେହୁଥିଲି୤ ତା ପରେ ତାଙ୍କ ହତଧରି ଡାଇନିଂ ଟେବୁଲ୍ ପାଖକୁ ନେଇ ଆସିଲି ଆଉ ସେଇଠି ଶୋଇଦେଇ ଠିଆରେ ଗେହି ଚାଳିଲି୤ ସେ ମୋତେ ଜାବୁଡ଼ି ଧରୁଥାନ୍ତି୤ ଏମିତି ସମୟରେ ତାଙ୍କ ବିଆ ଟାଇଟ୍ ହୋଇ ଆସିଲା ଆଉ ଦେହଟା ଧରିଲା ପୁଣି ଶାନ୍ତ ହୋଇଗଲା୤ ମୁଁ ଅନୁଭବ କଲି ତାଙ୍କ ବିଆ ପୁରା ମେଲା ହୋଇଅଲା୤ ଆଉ ବିଆରୁ ଭସ୍ ଭସ୍ କରି ରସ ବାହାରି ଟେବୁଲ୍ ଉପର ତଳ ସବୁଆଡ଼େ ପଡ଼ିଗଲା୤ ତାଙ୍କର ଚରମ ତୃପ୍ତି ପାଇଯିବା ପରେ ସେ ଖାଲି କହିଲେ, “ମୁଁ ଯିବି, ତେଣେ ଘରେ ମୋତେ କିଏ ଖୋଜୁଥିବ୤” ମୁଁ ହସିଲି ଆଉ କହିଲି, “ମୋର ତ ବାହାରିନି, ପଳେଇଲେ କେମିତି ହେବ? ସେ କହିଲେ ଜଳଦି ବାହାର କର୤” ମୁଁ କହିଲି, “ଏମିତି ବାହାରିବ ନାହିଁ୤”

ସେ କିଛି ପଚାରିବା ପୂର୍ବରୁ ତାଙ୍କ ଗୋଡ଼ ଦୁଇଟାକୁ ଉପରକୁ ଭଲକରି ଟେକି ଧରି ତାଙ୍କ ଗାଣ୍ଡିରେ ଲାଳୁଆ ବାଣ୍ଡକୁ ଢୁକେଇ ଦେଇ ଧକ୍କା ଦେଲି୤ ସେ ବୋଉଲୋ ବୋଲି କହି ଚିଲ୍ଲେଇଲା ଭିତରେ ମୋ ବାଣ୍ଡ ଗାଣ୍ଡିରେ ପଶି ଯାଇଥିଲା୤ ସେ କହିଲେ, “ମୋତେ କାଟୁଛି୤ କଣ ତମେ କରୁଛ?” ମୁଁ କହିଲି, “ଟିକେ ଥୟ ଧର, ଏବେ ବାହାର୍ କରିଦେବି୤” ଆଉ ଧିରେ ଧିରେ ଗାଣ୍ଡି ମାରିଲି୤ ଟାଇଟ୍ ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡ ଧିରେ ଧିରେ ଯାଉଥିଲା ଆସୁଥିଲା୤ ମସ୍ତ୍ ଲାଗୁଥିଲା୤ ସେ ଓଃ ମା ମା ହେଉଥିଲେ୤ ଧିରେ ଧିରେ ଧକ୍କା ଜୋର୍ କରି ମାରିଲି ଆଉ ଦୁଇ ହାତରେ ତାଙ୍କ ପାଟୀକୁ ଚିପିଧରି ଗାଣ୍ଡିରେ ବାଣ୍ଡକୁ ମୁଳପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଢୁଏଇ ଦେଲି ଆଊ ମୋ ବୀର୍ଯ୍ୟ ଭସ୍ ଭସ୍ସ୍ କରି ଛାଡ଼ିଦେଲି୤

ମୋର ବୀର୍ଯ୍ୟ ବାହାରି ଯିବାପରେ ବି ବାଣ୍ଡକୁ ଗାଣ୍ଡିରେ ଧରି ରଖିଥିଲି୤ ଆଉ କିଛି ସମୟ ପରେ ବାଣ୍ଡ ଯେତେବେଳେ ଶିଥିଳ ହୋଇଗଲା, ବାହାରକୁ ଆଣିଲି୤ ସେ କଷ୍ଟେମଷ୍ଟେ ଓହ୍ଲେଇ ବେଡ଼ରୁମକୁ ଧାଇଁଲେ ଆଉ ନିଜ ଲୁଗାପଟା ପିନ୍ଧିଦେଇ କହିଲେ ମୋତେ ବାହାରେ ଛାଡ଼ିଦିଅ୤

ଗାମୁଛାଟିଏ ପିନ୍ଧି ଘରର କବାଟ ଖୋଲିଲି, ସାହିକୁ ଦେଖିଲି କେହି କୁଆଡ଼େ ଦେଖାଯାଉ ନାହାନ୍ତି୤ ରିନା ଭାଉଜଙ୍କ ଦୁଧ ଦୁଇଟାକୁ ଧରି ଜୋରରେ ଚିପି ଚିପି କହିଲି, “ଘରେ କେହି ନାହାନ୍ତି ସବୁଦିନ ଏମିତି ଖାଇବାକୁ ଦେବ୤” ସେ କହିଲେ, “ତମେ ଭାରି ଦୁଷ୍ଟ୤ ପଛରେ କାହିଁକି ପୁରେଇଲ? ଏବେ ମୁଁ କେମିତି ଚାଲିବି? ମୋର ଅଣ୍ଟାକୁ ଧରି କାଟୁଛି୤” ହସିଦେଇ କହିଲି, “ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଆସ ମାଲିସ୍ କରିଦେବି୤” ସେ ମୋ ହାତ ଛଡ଼େଇ ଧାଇଁ ଚାଲିଗଲେ୤