ପୁରୀରେ ରଜନୀ, ବିଜୟ ଆଉ ସୀମା-୩

ଆମେ ଝାଉଁବଣରେ ବସି ସେମାନଙ୍କ ସେକ୍ସ୍ ଦେଖୁଥିଲୁ୤ ରଜନୀ ସେଇଆଡ଼େ ଚାହିଁ ରହିଥିଲା୤ ମୁଁ ହସିଦେଲି କହିଲି, କଣ ପୁରା ପିଇଯାଉଛ ? ସେ ଅନ୍ୟମନସ୍କ ଭାବେ କହିଲା, ଜ୍ବାଇଁ କେତେ ମଜା ଆସୁଥିବ ନାଇଁ? ମୁଁ କହିଲି ମଜା ମାନେ ସ୍ବର୍ଗ ଭଳିଆ ଲାଗୁଥିବ୤ କେତେ ଏଞ୍ଜୟ୍ କରୁଛନ୍ତି ସେ ହଳି ଦୁଇଟା ଦେଖୁନ ୤ ବିଜୟ ବି ସେ ସବୁ ଦେଖୁଥିଲା୤ ମୁଁ କହିଲି, ତୁମେ ଦିଟା ସେଇଠିକି ଚାଲିଯାଅ, ସେମାନଙ୍କ ସହ ମିଶିବ ତିନିହଳ ହେଇଗଲେ ଆହୁରି ମଜା ହେବ୤ ସୀମା ମୋ ହାତକୁ ଚିମୁଟି ପକାଉଥିଲା, ମୁଁ ତା କାନ ପାଖକୁ ଯାଇ କହିଲି, କାହିଁ ତୁମକୁ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଛି କି ? ସେ ଲାଜରେ ଇସ୍ସ୍ ବୋଲି କହିଲା୤ ଦେଖ କେତେ ମଜା୤ ଚାଲ ଟ୍ରାଇ କରିବା୤ ସେ ମୋ ଆଖିକୁ ଦେଖିଲା୤ ସେଥିରେ ରାଗ ନଥିଲା ଲାଜ ନଥିଲା, ଥିଲା ପ୍ରଶ୍ନଚିହ୍ନ୤ ମୁଁ ପୁଣିଥରେ କହିଲି, କଣ ବିଜୟ ଯିବାକି? ବିଜୟ ହସିଦେଇ କହିଲା, ଭାଇ ଆପଣ କୁହନ୍ତୁ୤ ମୁଁ କହିଲି ରଜନୀକୁ ପଚାରିବା ଦର୍କାର୍ ନାହିଁ, ସେ ହଁ କହିବ ନିଶ୍ଚୟ୤ ହେଲେ ହଠାତ୍ ରଜନୀ କହିଲା, ନାଇଁ ୤ ସବୁ ଚମକି ପଡ଼ିଲୁ୤ ଆମ ସମସ୍ତଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସବୁଠୁ ଅଧିକ ଆଡ଼ଭେଞ୍ଚରସ୍ ରଜନୀ ମନା କଲା କେମିତି୤ ମୁଁ କହିଲି ନାଇଁ, କିନ୍ତୁ କାହିଁକି ? ସେ ମନ ଦୁଃଖ କରି କହିଲା, ସେମାନେ ଚାଲିଗଲେ୤ ଆମେ ସମସ୍ତେ ହୋ ହୋ ହୋଇ ହସିଲୁ୤

ସେଇ ଝାଉଁବଣରେ ବସି ଗ୍ରୁପ୍ ସେକ୍ସ୍ ବିଷୟରେ ଏମିତି କଥା ହେଉଥିବା ବେଳେ ରଜନୀ କହିଲା, ଆଜି ରାତିରେ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ସେକ୍ସ୍ କଲେ କେମିତି ହୁଅନ୍ତା୤ ସୀମା କହିଲା ତୋ ମୁଣ୍ଡ ଖରାପ ହେଇନି ତ ? ବିଜୟ କିଛି କହୁନଥିଲା, ମାନେ ତା ମନରେ ହଁ ଥିଲା୤ ମୁଁ କହିଲି, ଏଇଟା ଗୋଟେ ଭଲ ପ୍ରସ୍ତାବ୤ ଚାଲ ଟ୍ରାଇ କରିବା୤

ଆମେ ଦିନସାରା ବୁଲି ବୁଲି ହାଲିଆ ହୋଇଥିଲୁ୤ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ରୁମକୁ ଯାଉ ଯାଉ ମୁଁ ଶୋଇପଡ଼ିଲି୤ କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟପରେ ରଜନୀ ଓ ସୀମାରେ କଥାବାର୍ତ୍ତାରେ ମୋ ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା୤ ହେଲେ ମୁଁ ସେଇମିତି ପଡ଼ିରହିଲି୤ ସୀମା କହୁଥିଲା, ‘ତୁ ଗୋଟେ ତୋ ଜ୍ବାଇଁଙ୍କ ଭଳି ହେଇ ଗଲୁଣି୤ ବିଜୟ କଣ ଭାବିବେ କହିଲୁ?’ ରଜନୀ କହୁଥିଲା, ‘ଓଃ ବିଜୟ ସାନ ପିଲାଟେ ତ ତାକୁ ଆମେ ସବୁ ରେପ୍ କରିଦେବା ନା କଣ ? ଯଦି ଇଚ୍ଛା ନଥାନ୍ତା ସେ ମନା କରିନଥାନ୍ତେ?’ ସୀମା କହିଲା, ‘ହେଲା ଯେ ଏ ସବୁ କାଣ୍ଡ ମୋତେ ପସନ୍ଦ ନାହିଁ୤’ ରଜନୀ କହିଲା, ‘ବୁଝିଲୁ ନାନୀ, ତୁ ନା ଆଉ ସୁଧୁରିବୁନି୤ ଯଦି ତୋତେ ଭଲ ନ ଲାଗିବ, ତୁ ଅଲଗା ଚାଲିଯିବୁ୤ ତୋତେ କଣ କିଏ ବାଧ୍ୟ କରିବ ନା କଣ? ଜ୍ବାଇଁତ ଏତେ ବଢ଼ିଆ ଲୋକ୤’  ସୀମା କହିଲା, ‘ତୁ ଜ୍ବାଇଁଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ ବେସି ନସରପସର୍ ହେଇ କି ଏ ସବୁ ଭୁତ ଧରିଛୁ୤’ ରଜନୀ କହିଲା, ‘ଓଃ ସତେ କି, ତୋତେ ଆଉ ଇଚ୍ଛା ଥିବ କି? ମିଛ କହନା ମୋତେ୤ ମୁଁ ଦେଖିଛି ତୁ ବି ସେ ଫରେନର୍ ମାନଙ୍କୁ ଲାଳୈଇ କି ଦେଖୁଥିଲୁ୤’ ଏଇମିତି କଥା ହେଉ ହେଉ ରଜନୀ କହିଲା, ତୁ ବେଶି ଦେଖେଇ ହେ’ନା୤ ରାତିରେ ଦେଖିବା କଣ କରିବୁ୤ ରଜନୀ ଚାଲିଗଲା୤ ମୁଁ ଉଠିଲା ବେଳକୁ ସନ୍ଧ୍ୟା ସାଢ଼େ ସାତ ହେଲାଣି୤ ବିଜୟ ଉଠି ସାରିଥିଲେ୤ ସେ ଚା’ ମଗେଇଥିଲା୤ ଆମେ ସମସ୍ତେ ଏକାଠି ଚା’ ପିଇଦେଇ ବିଚ୍ ଆଡ଼କୁ ଚାଲିଲୁ୤

କେହି କିଛି କହୁନଥାନ୍ତି୤ ସବୁ ନିରବ୤ ବୋଧହୁଏ କିଏ ଜଣେ ଆରମ୍ଭ କରିବ ବୋଲି ଅପେକ୍ଷା କରୁଥାନ୍ତି୤ ଏଇ ସମୟରେ ମୋର ଫୋନ ଆସିଲା୤ ମୁଁ ଅଲଗା ଚାଲିଗଲି ଫୋନରେ କଥା ହେବାପାଇଁ୤ ଦୂରରେ ଠିଆହୋଇ ଦେଖୁଥାଏ, ରଜନୀ, ସୀମା ଆଊ ବିଜୟ ଗମ୍ଭୀର ଭାବରେ କିଛି କଥା ହେଉଥାନ୍ତି୤ ମୁଁ ଜାଣି ଜାଣି ଦୁରରେ ଠିଆ ହୋଇରହିଲି୤ ପାଖକୁ ଆସିଲା ବେଳକୁ ବିଜୟ କହୁଥିଲା, ନାନୀ ତୁମକୁ ଭଲ ନ ଲାଗିଲେ ଆମେ ଏ ସବୁ କରିବାନି୤ ସୀମା କହୁଥିଲା, ସମସ୍ତେ ହଁ କଲାବେଳେ ମୁଁ କାଳୀଗାଈର ଭିନେ ଗୋଠ ହୋଇଯାଉଛି୤ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁନି୤ ରଜନୀ କହିଲା, ତୁ ଚୁପ୍ କର୤ ଆରମ୍ଭ ହେଉ ଦେଖିବୁ ସବୁ ଭଲ ଲାଗିବ୤ ରଜନୀର କଥା ଶୁଣି ଲାଗୁଥିଲା ସତେ ଯେଇତି ସେ ଆଗରୁ ଅନେକ ଥର ଏମିତି କରି ସାରିଛି, ଅବଶ୍ୟ ହଁ ମୋ ସହ ତ ଅସଂଖ୍ୟଥର କରିଛି ସେ୤

ରାତିରେ ଅଧିକ ପରିଶ୍ରମ ହେବ ବୋଲି ଜାଣି ମୁଁ କିଛି ଖାଇଲି ନାହିଁ, ଖାଇଦେଲେ ଅଳସୁଆ ଲାଗିବ୤ ଆମେ ରାତି ଦଶଟା ବେଳକୁ ରୁମକୁ ଫେରିଲୁ୤ ମୁଁ ମୋ ଚିରାଚରିତ ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟ୍ ଓ ବାନ୍ୟାନ୍ ପିନ୍ଧିଲି, ସୀମା ନାଇଟି ପିନ୍ଧିଥିଲା, କିଛି ସମୟପରେ ରଜନୀ ଆସି କବାଟ ଠକ୍ ଠକ୍ କଲା୤ ସେ ଟପ୍ ଆଉ ସ୍କର୍ଟ୍ ପିନ୍ଧିଥିଲା, ଆଉ ବିଜୟ ଧୋତି୤ ଆମେ ଏକାଠି ବସିଲୁ୤ ମୁଁ ଲ୍ୟାପଟପ୍ ଲଗେଇ ଗୋଟେ ଗ୍ରୁପ୍ ସେକ୍ସ୍ ଫିଲ୍ମ୍ ଲଗେଇ ଦେଲି୤ ରୁମ କୁ ଅନ୍ଧାର କରିଦିଆଗଲା୤ ଆମେ ସବୁ ଖଟଉପରେ ବସିଥିଲୁ୤ ମୁଁ ସୀମାର କାନ୍ଧରେ ହାତ ରଖିଥିଲି ହେଲେ ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ରଜନୀରେ କାନପାଖରେ କୁତୁକୁତୁ କରୁଥିଲି୤ ଏଇ ସମୟରେ ବିଜୟର ହାତ ସହ ମୋ ହାତ ବାଜିଗଲା୤ ସେ ମୋ ହାତକୁ କୁତୁକୁତ୍ କରିଲା, ମୁଁ ହସିଦେଲି ଆଉ ତା ହାତକୁ ଭିଡ଼ି ଆଣି ସୀମାର କାନ୍ଧରେ ଥୋଇଦେଲି୤ ସେ ସୀମାର କାନ୍ଧ ଉପରେ ହାତ ଦେଇ କୁତୁକୁତୁ କରୁଥିଲା୤ ସୀମା ମୋ ଆଡ଼କୁ ଚାହିଁଲା, ମୁଁ ହସିଦେଇ ତା କାନ ପାଖରେ ଯାଇ କହିଲି, ‘ଲାଜ କରନି, ଏଞ୍ଜୟ୍ କର’୤ ଧିରେ ଧିରେ ବିଜୟର ହାତ ସୀମାର କାନ୍ଧତଳ ଦେଇ ତା ଦୁଧ ଚିପିବାକୁ ଆରମ୍ଭକଲା୤ ମୁଁ ନିରବ ହୋଇ ବସିଥିଲି୤ ରଜନୀ ବିଜୟ ପାଖରୁ ଉଠି ଆସିଲା ଆଉ ସୀମାକୁ ବିଜୟ ଆଡ଼କୁ ଠେଲିଦେଲା୤ ମୋ ଗୋଡ଼ଉପରେ ବସିପଡ଼ିଲା୤

ସୀମା ଲାଜ ଛାଡ଼ି ଦେଇଥିଲା, ଏବେ ସେ ବି ମନଖୋଲି ଏଞ୍ଜୋଅୟ୍ କରୁଥିଲା୤ ଏଇ ସମୟରେ ଫିଲ୍ମ ଟା ସରିଗଲା୤ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଫିଲ୍ମ ଲଗେଇବି କି ? ବୋଲି ମୁଁ ପ୍ରଶ୍ନ କରୁଥିଲି୤ ରଜନୀ କହିଲା, ‘ନାନୀ ଏଇଠି ବସିବୁ ନା ସେ ରୁମ୍ କୁ ଯିବୁ୤’ ସୀମା ଉଠି ଠିଆହେଲା ଆଉ ଧିରେ ସେ ରୁମରୁ ବାହାରି ଚାଲିଗଲା, ତା ପଛେ ପଛେ ବିଜୟ ବି ଚାଲିଗଲା୤

କବାଟ୍ ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ମୁଁ ଖଟ ପାଖକୁ ଆସିଲି, ରଜନି ସେଇଥି ବସିଥିଲା, ମୋତେ ଖଟ ଉପରେ ଠେଲିଦେଲା ଆଉ ମୋ ଛାତି ଉପରେ ବସିପଡ଼ିଲା୤ ତା ଗାଣ୍ଡି ମୋ ମୁହଁ ପାଖରେ ଥିଲା୤ ସେ ନଇଁ ପଡ଼ି ମୋ ବାଣ୍ଡକୁ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ଭିତରୁ ବାହାରକୁ ବାହାର୍ କରି ଚାପିବାକୁ ଲାଗିଲା୤ ମୁଁ ତା ଅଣ୍ଟାକୁ ଉଠେଇ ଆଣିଲି ଆଉ ତା ବିଆକୁ ମୋ ପାଟି ଉପରେ ରଖି ଚାଟିଲି୤ ସେ ଆଃ ଆଃ କହୁଥିଲା୤ ଏଇମିତି ଚାଟୁ ଚାଟୁ ସେ ଝଡ଼ିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା୤ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ତା ପାଟିରେ ରସ ଢାଳିଦେଲି୤ କିଛି ସମୟ ପୁଣି ଆମେ ଫିଲ୍ମ୍ ଦେଖିଲୁ୤ ଏଇ ସମୟରେ କବାଟରେ ଖଡ଼ ଖଡ଼ ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ମୁଁ କବାଟ ଖୋଲିଲି, ବିଜୟ ଠିଆ ହୋଇଥିଲା୤ କହିବା ଭାଇ କଣ୍ଡୌମ୍ ଅଛି ? ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି, ଦର୍କାର୍ ନାହିଁ, କାଲି ଆଇ ପିଲ୍ ଖୁଆଇ ଦେବା୤ ସେ ଖୁସିରେ ଫେରିଗଲା୤

ମୁଁ ପୁଣି କବାଟ ବନ୍ଦ କରିଦେଇ ଆସିଲି ଆଉ ରଜନୀକୁ ଟେବୁଲ୍ ଉପରେ ଶୁଆଇ ଦେଇ ତା ବିଆକୁ ଖାଇଲି୤ ତା ବିଆକୁ ପୁରା ଓଦା କରିଦେଲି୤ ତାପରେ ତା ବିଆକୁ ଜିଭରେ ଗେହୁ ଗେହୁ ତା ଗାଣ୍ଡିରେ ଆଙ୍ଗୁଠି ପୁରେଇ ଗେହିଲି୤ ସେ ଅଃ ଆଃ ଓଃ ହେଉଥିଲା, ମୋ ବାଣ୍ଡ ସେତେବେଳକୁ ପୁରା ଉଠି ଠିଆ୤ ମୁଁ ବାଥରୁମକୁ ଯାଇ ମୋ ବାଣ୍ଡରେ କିଛି ସାମ୍ପୁ ଲଗେଇ ଆସିଲି ଆଉ ଟିକେ ସାମ୍ପୁ ରଜନୀରେ ଗାଣ୍ଡିରେ ଦେଇ ମୁଁ ବାଣ୍ଡ ପୁରେଇଲି୤ ଟାଇଟ୍ ଥିଲେ ବି ମୋ ବାଣ୍ଡ୍ ତା ଗାଣ୍ଡିରେ ଫିଟ୍ ହେଇଗଲା୤ ସେ ଆଃ ଆଃ କହୁଥିଲା, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଗେହିଂ ଚାଲିଲି୤

ପନ୍ଦର ମିନିଟ ଗେହିଲା ପରେ ସେ ପୁଣି ଝଡିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା ଆଉ ମୁଁ ବି୤ ତା ଗାଣ୍ଡିରେ ମୋ ରସ ଢାଳିଦେଲି୤ ସେ ଫାଁ ହୋଇ ଶୋଇପଡ଼ିଲା୤ ମୁଁ ବାଥ୍ ରୁମରୁ ବାହାରିଲା ବେଳକୁ ସେ ନିଜ ପୋଷାକ ସଜାଡୁଥିଲା୤ ମୋତେ ଦେଖି କହିଲା କାହିଁକି ପୁରୀ ପ୍ରୋଗ୍ରାମ୍ କଲୁ ଜାଣିଲ ତ ଭାଇ ? ମୁଁ ହସିଦେଇ କହିଲି ବିଜୟ ବି ସବୁ ଜାଣିଥିଲା ? ସେ ହସିଦେଇ କହିଲା ହଁ୤ ସେ ବହୁତ ଖୁସିରେ କହିଲା, ଆଜି ମୋ ଦେହର ସବୁ ଭୋକ ତୁମେ ବୁଝେଇ ଦେଲ୤ ବିଜୟ ଜମ ସେକ୍ସ୍ କରିପାରନ୍ତିନି୤ ତୁମେ ମୋତେ ଖୁସି କରିଦେଲ୤ ମୁଁ କହିଲି ଏବେ ସରିନି, ଆହୁରି ଅଛି୤

ବାକି କାହାଣୀ ଆଗାମୀ ଭାଗରେ ଲେଖିବି୤ ଏବେ ରହୁଛି୤